Штотыднёвая грамадска-асветнiцкая газета
Выдаецца з кастрычнiка 1991 года
Пачуць ужывую на Залатой Горцы
Ці­шы­ню свя­тых ве­ча­роў па­ру­шае гра­ма­да, якая з ве­лі­ча­ль­ны­мі пес­ня­мі хо­дзіць ад ха­ты да ха­ты. То мо­ладзь раз­но­сіць су­се­дзям ра­дас­ную вес­тку пра на­ра­джэн­не Зба­ві­це­ля і дзе­ліц­ца ра­дас­цю на бу­ду­чы год. Ка­лі ў вёс­ках та­кі звы­чай яшчэ жы­ве, то ў га­рад­скіх ква­тэ­рах ка­ляд­ні­кі — гос­ці сап­раў­ды экза­тыч­ныя. І ўсё ж да­лу­чыц­ца да тра­ды­цыі мо­жа на­ват той, ка­го шум­лі­вая кам­па­нія ві­зі­там не ўзна­га­ро­дзі­ла. Сус­трэ­чу са спрад­веч­ным ла­дзіць гурт арха­ічнай му­зы­кі “ASTROUNA”: на мя­жы ста­ро­га і но­ва­га го­да ка­лек­тыў вы­пус­ціў ка­ляд­ны аль­бом “Ме­сяц уз­ышоў”.
Аўра музыкі і дабрыні
Успа­мі­на­мі пра мас­тац­ка­га кі­раў­ні­ка і га­лоў­на­га ды­ры­жо­ра На­цы­яна­ль­на­га ака­дэ­міч­на­га на­род­на­га аркес­тра імя І.Жы­но­ві­ча, на­род­на­га артыс­та Бе­ла­ру­сі Мі­ха­іла Ка­зін­ца падзя­лі­лі­ся ўдзе­ль­ні­кі ка­лек­ты­ву і зна­ныя му­зы­кан­ты.
Па­ля­ван­не на ба­ля­ван­ні
Ба­ляў ста­но­віц­ца ўсё бо­льш. Яны не аб­мя­жоў­ва­юцца азна­чэн­нем “шко­ль­ных” ці “вы­пус­кных”, а вяр­та­юцца да кар­на­ва­ль­най шы­коў­нас­ці, сюр­пры­заў-ці­ка­вос­так і звык­лай ча­ла­ве­чай цеп­лы­ні, як гэ­та бы­ло ўлас­ці­ва не сто­ль­кі бы­лым ка­ра­леў­ска-цар­скім рэ­алі­ям, ко­ль­кі бе­ла­рус­ка­му шля­хец­ка­му по­бы­ту. На­га­да­ем, што раз­віц­цё су­час­ных ба­ль­ных тра­ды­цый шмат у чым па­ча­ло­ся з на­ша­га Вя­лі­ка­га тэ­атра: 13 сту­дзе­ня, як за­ўжды, там про­йдзе ве­ча­ро­ва-на­чны баль. Ужо ў 13-ы раз!
Вяртанне каралеўскага палаца
22 снеж­ня ў Грод­не ад­бы­ло­ся вы­язное па­ся­джэн­не Бе­ла­рус­кай рэ­спуб­лi­кан­скай на­ву­ко­ва-ме­та­дыч­най ра­ды па пы­тан­нях гiс­то­ры­ка-ку­ль­тур­най спад­чы­ны пры Мi­нiс­тэр­стве ку­ль­ту­ры, на якім аб­мяр­коў­ваў­ся да­лей­шы ход рэ­стаў­ра­цый­ных ра­бот на Ста­рым за­мку.
Скар­бон­ка плат­ных па­слуг, або Для чаго патрэбны сайты і месэнджары?
Ці­ка­васць да тра­ды­цый­ных бе­ла­рус­кіх ра­мёс­тваў не пад­ае на­ват у эпо­ху пан­дэ­міі. Ма­быць, гэ­та адзін з асноў­ных вы­ні­каў тэ­ле­фа­на­ван­ня “К” у рэ­гі­ёны кра­іны, а ме­на­ві­та ў ра­ённыя Да­мы і Цэн­тры ра­мёс­тваў. Сю­ды ўсё так жа за­віт­ва­юць ама­та­ры тра­ды­цый­на­га бе­ла­рус­ка­га мас­тац­тва, а май­стры-ра­мес­ні­кі вы­язджа­юць на фес­ты­ва­лі і кір­ма­шы, дзе дэ­ман­стру­юць свае ары­гі­на­ль­ныя вы­ра­бы з са­лом­кі, дрэ­ва, глі­ны і так­са­ма пе­ра­йма­юць во­пыт як па­пя­рэд­ніх па­ка­лен­няў, так і на­ву­ча­юць сак­рэ­там свай­го май­стэр­ства ма­ле­нь­кіх хлоп­чы­каў і дзяў­чы­нак.
“Х-Фактар” у Беларусі: ёсць пераможца!
Імя спе­ва­ка Андрэя ПАН­ІСА­ВА да ня­даў­ня­га ча­су ве­да­лі хі­ба што ў Лі­дзе. Але мі­ну­лы год, асаб­лі­ва яго за­кан­чэн­не, мно­гае змя­ніў. Ле­тась у Бе­ла­ру­сі пра­йшоў пер­шы се­зон тэ­ле­ві­зій­на­га шоу та­лен­таў “Х-Фак­тар”, і ў фі­на­ле, які ад­быў­ся на­пя­рэ­дад­ні Но­ва­га го­да, пе­ра­мож­цам стаў ме­на­ві­та Андрэй Пан­ісаў. На на­шай эстрад­най сцэ­не гэ­та но­вае імя — Андрэй то­ль­кі па­чы­нае за­ймац­ца па­пу­ляр­най му­зы­кай, бо ву­чыў­ся ака­дэ­міч­на­му ва­ка­лу. Але па за­кан­чэн­ні тэ­ле­пра­екта ў яго з’явіў­ся шанс стаць па­пу­ляр­ным артыс­там — на­пе­ра­дзе кан­цэр­ты, гас­тро­лі, свае пес­ні, ра­та­цыі ў эфі­рах…
Як стаць бібліятэчным гідам?
Агу­ль­на­вя­до­ма, што ў біб­лі­ятэ­ках пра­цу­юць вы­на­ход­лі­выя і та­ле­на­ві­тыя спе­цы­яліс­ты, якія ўме­юць не то­ль­кі за­ці­ка­віць, але і здзі­віць чы­та­ча. Да та­го ж у бо­ль­шас­ці сва­ёй біб­лі­ятэ­ка­ры — лю­дзі апан­та­ныя, сап­раў­дныя па­тры­ёты біб­лі­ятэч­най спра­вы, што і па­цвер­дзіў кон­курс пра­фе­сій­на­га май­стэр­ства “Стань гі­дам па біб­лі­ятэ­цы!”, які ад­быў­ся ў Свет­ла­гор­скай ра­ённай сет­цы біб­лі­ятэк. Зра­зу­ме­ла, лю­бы кон­курс — гэ­та не то­ль­кі вы­пра­ба­ван­не, але і дэ­ман­стра­цыя аса­біс­тых маг­чы­мас­цей.
Карціны без пэндзля і фарбаў
Вы­шыў­ка — не­звы­чай­ны від твор­час­ці, які пры­ваб­лі­вае мно­гіх. Ад­нак адзін­кам ха­пае цяр­плі­вас­ці для ства­рэн­ня ма­ле­нь­кіх шэ­дэў­раў. Хто­сь­ці хут­ка ха­па­ецца за спра­ву, асвой­вае роз­ныя тэх­ні­кі, а па­сля ці­ка­васць да спра­вы зні­кае.
Фо­рум на Ка­ля­ды — жан­ру опе­ры ўсе ра­ды
Мінскі міжнародны Калядны оперны форум — заўжды раўнанне-параўнанне з некалькімі невядомымі. Але цяперашні, адзінаццаты фестываль пры ўсіх яго цікавостках стаўся сцвярджэннем беларускага опернага падмурку на фоне ва ўсіх сэнсах зорнага космасу, дзе ўсе “невядомыя”, уключаючы прэм’еры, насамрэч аказваліся добра вядомымі, хаця і з іншых бакоў.
Про­стая і зра­зу­ме­лая фор­му­ла пры­га­жос­ці
25 cту­дзе­ня ў На­цы­яна­ль­ным ака­дэ­міч­ным тэ­атры імя Янкі Ку­па­лы ад­бы­ла­ся імпрэ­за пад на­зваю Modern Culture View. Гэ­та па­каз уз­ораў твор­час­ці ды­зай­не­раў, чыя спе­цы­ялі­за­цыя — ма­дэ­ля­ван­не адзен­ня. Па­каз су­пра­ва­джаў­ся му­зы­кай, ха­рэ­агра­фі­яй, іншай эстэ­тыч­най аздо­бай. Тэ­атр, што прад­аста­віў сваю сцэ­ну і ўзяў на ся­бе рэ­жы­су­ру ме­рап­ры­емства, меў ста­тус афі­цый­на­га парт­нё­ра імпрэ­зы. Свой унё­сак зра­бі­лі так­са­ма шэ­раг вы­твор­цаў, вы­дан­няў, інфар­ма­цый­ных парт­алаў ды іншых за­ці­каў­ле­ных струк­тур і асоб.
“Мас­тац­тва жы­во­га агню”
Гэ­та на­зва вы­ста­вы па­вод­ле вы­ні­каў 17-га Між­на­род­на­га пле­нэ­ру па ке­ра­мі­цы “АРТ-Жы­жаль”, што гас­тра­люе па кра­іне і ця­пер ата­ба­ры­ла­ся ў ста­лі­цы, у га­ле­рэі Ле­ані­да Шча­мя­лё­ва. Пра­ца­ваць бу­дзе па 23 сту­дзе­ня.
Прачытаць і зразумець
Га­доў па­ўсот­ні та­му. Вет­ка. Іду са­бе па Пра­ле­тар­скай (сён­ня ву­лі­ца ко­ліш­ня­га мі­ніс­тра за­меж­ных спраў СССР Андрэя Гра­мы­кі, зем­ля­ка, да яко­га, пра­ма ска­жам, пі­етэ­ту не маю, бо пі­саў ён ва ўсіх аўта­бі­ягра­фі­ях, што рус­кі). Дык вось, кніж­кі пад­па­хай, у біб­лі­ятэ­ку шы­бую. На­сус­трач ся­бар Са­нь­ка з мін­скім зя­цем. Зяць спы­няе: “Што за кніж­кі?.. Сай­мак Шэк­лі — ня­кеп­скі вы­бар!” Упер­шы­ню па­сля сус­трэ­чы з раз­умным зя­цем па­чы­наю за­дум­вац­ца, а кні­гі якіх аўта­раў я, улас­на ка­жу­чы, чы­таю… Ку­зь­ма Чор­ны здзі­віў не­зна­ёмай лек­сі­кай. Янка Маўр ура­зіў ве­дан­нем экза­тыч­ных кра­ін. Лі­та­ра­ль­на ага­лом­шыў не­ча­ка­нас­цю О. Ген­ры. Рэ­аліз­мам фан­та­зій уз­ялі ў па­лон Стру­гац­кія. Да­даў ва­ль­на­дум­ства Сід Чап­лін. З сам­вы­да­там па­зна­ёміў не­да­ся­га­ль­ны Мі­ха­іл Бул­га­каў.
Беларускае Дрэва пазнання квітнее ў Дубаі
Вы­ста­ва­мі да­сяг­нен­няў на­род­най гас­па­дар­кі, ці ВДНГ у маш­та­бе пла­не­ты, мож­на на­зваць Сус­вет­ныя вы­ста­вы Expo: свае най­леп­шыя да­сяг­нен­ні, тое, чым мож­на па­хва­ліц­ца і чым мож­на здзі­віць астат­ні свет, дэ­ман­стру­юць роз­ныя кра­іны. Чар­го­вая Expo ця­пер пра­хо­дзіць у Аб’ядна­ных Араб­скіх Эмі­ра­тах у Ду­баі. Зра­зу­ме­ла, на пер­шым пла­не — тэх­на­ло­гіі і вы­твор­часць, але тра­ды­цый­на знач­нае мес­ца ў па­ві­ль­ёнах кра­ін за­ймае тэ­ма ку­ль­тур­най спад­чы­ны і су­час­на­га мас­тац­тва. Па­ві­ль­ён Бе­ла­ру­сі на Сус­вет­най вы­ста­ве ў Ду­баі ўраж­вае ўсіх — га­лоў­ным мас­тац­кім экс­па­на­там там з’яўля­ецца гран­ды­ёзнае Дрэ­ва па­знан­ня. Аўтар гэ­та­га тво­ра — ма­ла­дая мас­тач­ка па тэк­сты­лі Хрыс­ці­на ВЫ­СОЦ­КАЯ. Сем га­доў та­му яна з чыр­во­ным дып­ло­мам скон­чы­ла Бе­ла­рус­кую дзяр­жаў­ную ака­дэ­мію мас­тац­тваў, ця­пер са­ма там вы­кла­дае. Хрыс­ці­на Вы­соц­кая — прад­стаў­ні­ца ўжо но­вай, ма­ла­дой і кан­цэп­ту­аль­най тэк­сты­ль­най хва­лі, твор­ца, якая гля­дзіць не ў мі­ну­лае, а ў бу­ду­чае. Пра гэ­тае ўні­ка­ль­нае Дрэ­ва па­знан­ня мы з ёй і па­га­во­рым.
КА­ЗІ­НЕЦ Мі­ха­іл Анто­на­віч
Кі­раў­нік кра­іны Аляк­сандр Лу­ка­шэн­ка вы­ка­заў спа­чу­ван­ні род­ным на­род­на­га артыс­та Бе­ла­ру­сі Мі­ха­іла Ка­зін­ца ў су­вя­зі са смер­цю вя­до­ма­га ды­ры­жо­ра. “Свой лёс ён звя­заў з за­ха­ван­нем і раз­віц­цём леп­шых тра­ды­цый на­цы­яна­ль­на­га му­зыч­на­га мас­тац­тва, зра­біў вя­лі­кі ўклад ва ўзба­га­чэн­не бе­ла­рус­кіх ду­хоў­ных каш­тоў­нас­цей”, — га­во­рыц­ца ў спа­чу­ван­ні. Як па­ве­да­мі­лі ў прэс-служ­бе бе­ла­рус­ка­га лі­да­ра, Аляк­сандр Лу­ка­шэн­ка адзна­чыў, што твор­чая дзей­насць Мі­ха­іла Ка­зін­ца ста­ла пры­кла­дам для ма­ла­дых артыс­таў і сап­раў­дным го­на­рам На­цы­яна­ль­на­га ака­дэ­міч­на­га на­род­на­га аркес­тра Бе­ла­ру­сі імя І.Жы­но­ві­ча. “Свет­лая па­мяць аб ім на­заў­жды за­ха­ва­ецца ў на­шых сэр­цах”, — пад­крэс­ліў Аляк­сандр Лу­ка­шэн­ка.
ШАРАНГОВІЧ Васіль Пятровіч
Прэ­зі­дэнт Бе­ла­ру­сі Аляк­сандр Лу­ка­шэн­ка вы­ка­заў спа­чу­ван­ні род­ным і бліз­кім на­род­на­га мас­та­ка Бе­ла­ру­сі Ва­сі­ля Ша­ран­го­ві­ча. “Ён вы­ха­ваў не­ка­ль­кі па­ка­лен­няў та­ле­на­ві­тай мо­ла­дзі, знач­на ўзба­га­ціў ду­хоў­ную спад­чы­ну айчын­най ку­ль­ту­ры і ўнёс не­ацэн­ны ўклад у за­ха­ван­не і раз­віц­цё леп­шых тра­ды­цый на­цы­яна­ль­най шко­лы гра­фі­кі”, — га­во­рыц­ца ў спа­чу­ван­ні. Як па­ве­да­мі­лі ў прэс-служ­бе кі­раў­ні­ка дзяр­жа­вы, Аляк­сандр Лу­ка­шэн­ка так­са­ма пад­крэс­ліў, што твор­часць Ва­сі­ля Ша­ран­го­ві­ча, не­па­рыў­на звя­за­ная з вы­яўлен­чым мас­тац­твам, на­бы­ла ўсе­на­род­ную лю­боў і пры­знан­не. “Свет­лая па­мяць аб ім на­заў­сё­ды за­ха­ва­ецца ў на­шых сэр­цах”, — адзна­чыў бе­ла­рус­кі лі­дар.
Ка­ледж як зо­на кам­фор­ту
Пін­скі ка­ледж УА “Брэс­цкі дзяр­жаў­ны ўні­вер­сі­тэт імя А.С. Пуш­кі­на” ста­но­віц­ца пры­ступ­кай для атры­ман­ня вы­шэй­шай ад­ука­цыі ў най­леп­шых ВНУ кра­іны. Сю­ды пры­хо­дзяць ву­чыц­ца па­сля 9 і 11 кла­саў, каб атрым­лі­ваць ад­мыс­ло­вую спе­цы­яль­насць. Сён­ня са­мыя роз­ныя прад­ме­ты вы­ву­ча­юць тут 560 на­ву­чэн­цаў. Але га­зе­це “Ку­ль­ту­ра” асаб­лі­ва ці­ка­ва, што час­тка вуч­няў удас­ка­на­ль­ва­ецца ў гэ­тых сце­нах ігры на му­зыч­ных інстру­мен­тах.
Быў. Ёсць. Будзе.
Я па­мя­таю яго роз­ным: і шчас­лі­ва-на­тхнё­ным, ка­лі ён па-цар­ску ўла­да­рыў за пу­ль­там, і маў­клі­ва-за­ду­мен­ным, ка­лі не­шта не­па­ко­іла яго і да­ва­ла на­го­ду для роз­ду­му, і на­ват раз’юша­ным, раз­зла­ва­ным, ка­лі эмо­цыі бі­лі праз край. Та­ды ад­ной­чы я на­пі­са­ла жар­тоў­ную эпіг­ра­му:
Аддаў належнае народу...
Бе­ла­рус­кую вы­яўлен­чую ку­ль­ту­ру спас­ціг­ла вя­лі­кая стра­та: пай­шоў з жыц­ця Ва­сіль Пят­ро­віч Ша­ран­го­віч — на­род­ны мас­так, вы­дат­ны пед­агог, актыў­ны гра­мад­скі дзеяч, сап­раў­дны па­тры­ёт зям­лі бе­ла­рус­кай, ча­ла­век, які ўсё жыц­цё шу­каў у сва­іх тво­рах ад­веч­ную ісці­ну: хто мы, бе­ла­ру­сы, ад­куль і ку­ды ідзём. Час мі­нуў, а пы­тан­ні тыя, якія ці­ка­ві­лі Мас­та­ка, за­ста­юцца і на­ват бо­льш пра­яўля­юцца... А дзя­ку­ючы та­кім вя­лі­кім шу­ка­ль­ні­кам ісці­ны, як Баг­да­но­віч, Ку­па­ла, Ко­лас, Ка­рат­ке­віч, мы мо­жам ха­ця б кры­шач­ку на­блі­зіц­ца да раз­гад­кі та­го са­ма­га ад­веч­на­га пі­ла­таў­ска­га пы­тан­ня: “Што ёсць ісці­на?” Ва­сіль Пят­ро­віч шу­каў усё жыц­цё та­кую ісці­ну: у сва­іх тво­рах, у пед­ага­гіч­най дзей­нас­ці, у гра­мад­стве, у сва­ёй цу­доў­най сям’і, у ася­род­дзі сяб­роў-ад­на­дум­цаў. Мне зда­ецца, што ў пэў­най сту­пе­ні ён спас­ціг яе...
Рубрыкі газеты
#2016годкультуры
Тэндэнцыі
Соцыум
Калонка рэдактара
"К" інфармуе
Форум
Дзяжурны па нумары
На маю думку...
Тэндэнцыі сферы
Сэлфі
Скарыніяна — 2017
Праекты развіцця
Prof-партфоліа
аКно ў свет
Крытычная маса
Рэдакцыя плюс...
Рэальная сфера
art-блог
вяртанне імёнаў
На людным месцы
Нязбіты лётчык
Гістарыёграф
Суботнія сустрэчы
Фотафакт
"Славянскі базар — 2019"
Афіцыйна
Дзень бе­ла­рус­ка­га пі­сь­мен­ства
100-ты сезон
Гандлёвая плошча: купляйце беларускае!
Паралелі
Творца пра творцу
Асоба
Фотаархіў
Эксперымент "К"
Рэтраспектыва
Сэлфі: творца пра твор
Вернісаж
Персаніфікацыя культуры
Хлопцы з нашага двара
Лабараторыя
Сямейныя таямніцы Дуніна-Марцінкевіча
95 гадоу беларускага кино
Экс­прэс-тур з V.I.P.-зем­ля­ком
Тэма
У наступным нумары
Нашчадкі сарматаў
Конкурс. Вынікі
Паміж намі, творцамі
Легенды без легенд
Асобы
Тэатральная плошча
Калі карціна... заіграла
прыватная гісторыя
Знаёмцеся: асоба!
Тактыка культурнага развіцця
Актуаліі
Экспертыза "К"
Book Crossing
Партрэты
Тэатральная гасцёўня
У тур са сваім... журналістам
(Не)жаночыя прафесіі
Памяць сэрца
Дыскусійны кантэнт
Калегія
Дзень маці
In memoriam
Анлайн-канферэнцыя "К"
Лісты з вайны
Аб'ект у аб'ектыве
Святы і прысвяткі
Ініцыятыва
Даты
З пошты рэдакцыі
Лятучка "К"
З дзённіка Памяці
Праект “К” + “Беларусь 3”
Праз гасцінец
Дыялог
"Маладзечна – 2019"
Раённыя брэнды
Званы памяці
Год народнага адзінства
Дзяўчаты з нашага двара
Пераемнасць
Карані
Думкі ўслых
Жыццё і лёс
Чытач – Газета – Міністэрства
Адукацыя
Фрыстайл
Культурная сталіца-2019
Спадчына
Вытокі памяці
Фоталетапіс
фатаграфічная калекцыя
Год навукі
Малая радзіма: месцы сілы
Вынікі года
Архівы памяці
Суайчыннікі
Персона
Постаць
З "Сямейнага альбома "К"
З біяграфіі...
Вяртаючыся да надрукаванага
118: ідэі, асобы, намеры
Аршанская перспектыва
Сталіца
Газета — рэгіёны — чытач
Прастора і час
"Песнярам" – 50
Дэталёвы разгляд
9 Мая
Лёс і час
"Лічбавы" падыход
2018
Колазварот
Музейная плошча
Прэмія
Гарачая лінія "К"
Традыцыі
Брэнд раёна
Афіша "К"
ХХХ юбілейная мазаіка
Фотасюжэт нумара
Дэтальны разгляд
Дзень навукі
Маналог
Профпартфоліа
Нота памяці
Тэлекантэнт
Не забудзем!
Аўдыя & Відэа
Са святам
Дзень смеху
Усё гэта рок-н-рол
Ад дакумента...
Майстар-класс
Свята мовы
Онлайн – канферэнцыя "К"
Партрэт у інтэр'еры
Эксклюзіў
Кантэкст
Геаметрыя пачуццяў
Традыцыя: стан, проблемы
Погляд з XXI стагоддзя

Новы нумар

Рэдакцыйна-выдавецкая ўстанова
"Культура і мастацтва"

АЎТАРЫ

АРХІЎ

Цікавосткі: варта прачытаць!
Нястомны шукальнік нацыянальнай спадчыны
Раскоша сумоўя
Ка­ледж як зо­на кам­фор­ту
Аўра музыкі і дабрыні
Пачуць ужывую на Залатой Горцы
Па­ля­ван­не на ба­ля­ван­ні
Быў. Ёсць. Будзе.
“Ка­ляд­ныя цу­ды” ў му­зеі
Плё­ну, мі­ру, да­бра­бы­ту!
А за мной кры­жы, кры­жы…
Гісторыя і лёсы: культура Беларусі ад мінулага да сучаснасці
Быў захоплены Агінскім
Ад­да­ны ры­цар архі­тэк­ту­ры
“Тэрмінова выслаць камень...”
Мі­хал Груш­віц­кі, кампазітар з-пад Ракава
Крэ­да ды­ры­жо­ра
Крэ­да ды­ры­жо­ра
Артэ­фак­ты Та­дэ­ву­ша Рэ­йта­на
Успа­мі­на­ючы мясц­іны Ка­рат­ке­ві­ча
Жыр­му­ны. Святло і Цень
Артэфакты Тадэвуша Рэйтана
Рэдакцыйна-выдавецкая установа «Культура і мастацтва»
© 2007 - 2022 «Культура». Зроблена ў «Вэбпрофі»