Наведайце таксама старонкi:

Штотыднёвая грамадска-асветнiцкая газета
Выдаецца з кастрычнiка 1991 года

Нядаўна ён называўся саветам дырэктараў абласных метадцэнтраў. Цяпер гэта — Рэспубліканскі савет па пытаннях клубнай дзейнасці і народнай творчасці. Як зазначыў яго кіраўнік Алег Хмялькоў, адказнасці паболела, але і паўнамоцтвы сталі шырэйшымі. Маўляў, сёння ўзняць праблему — адно, а вызначыць шляхі яе вырашэння — зусім іншае. Вось пра гэта “зусім іншае” і паспрабую распавесці гаворку.

Эфект кніжнага “стартапа”

Мяркую, вядомую прымаўку “скажы, хто твой сябар — і я скажу, хто ты” трэба сёння перафразаваць. Скажам, для работнікаў сферы культуры Беларусі лепш прагучыць выраз накшталт “скажы мне, хто твой сацыяльны партнёр — і я скажу, хто ты”.

Бярэзінскі “Іван”

2017-ты пазначаны 35-годдзем з часу здымак мастацкай кінастужкі “Іван” (аўтар сцэнарыя — вядомы беларускі пісьменнік Анатоль Кудравец, рэжысёр-пастаноўшчык — Віталь Дудзін, аператар — Анатоль Зубрыцкі). А жыхары Бярэзіншчыны ганарацца тым, што фільм мае “прапіску” адтуль. Што ж адбывалася “за кадрам”?

Крок да фэст-сталіцы Паазер’я

У касцёле Беззаганнага Зачацця Найсвяцейшай Дзевы Марыі ў вёсцы Удзела на Глыбоччыне пачынаецца ранішняя служба. Прыхаджане чакаюць уступ аргана, калі цішу храма пранізваюць высокія гукі дуды. Усе ўстаюць — па цэнтральным праходзе ўрачыста крочыць шатландскі дудар, і мелодыя інструмента запаўняе прастору. Дудар праходзіць у першы шэраг і змаўкае. І тады іншая дуда пачынае свой рэй — беларускі музыка крочыць праз храм у зацікаўленай і здзіўленай радасці тых, хто прыйшоў на імшу. Калі ён займае месца побач з калегам з Шатландыі, уступае дуда бельгійца…

Паводле плана Берзеліуса

Яўстах Піевіч Тышкевіч сёння прадстаўлены ў энцыклапедычных выданнях як “гісторык, археолаг, этнограф, краязнаўца”. Адтуль можна даведацца, што ён прыклаў намаганні да ўзбагачэння археалагічнымі артэфактамі “прыватнага музея” ў Лагойску, а таксама з’яўляўся фактычным стваральнікам Віленскага музея старажытнасцяў. Тым не менш, музейная дзейнасць графа Тышкевіча ўяўляе маладаследаваны бок яго біяграфіі. Асабліва гэта тычыцца фармавання разумення музея і музейнай дзейнасці, "уваходжання" ў прафесію.

Як і куды знікаюць творы?

За маё творчае жыццё я ведаў шмат журботных фактаў пра тое, як немаведама куды знікаюць творы памерлых творцаў практычна ва ўсіх відах і жанрах. Не кажучы пра зніклыя беларускія творы манументальнага і манументальна-дэкаратыўнага жывапісу: мазаікі, роспісы, вітражы, чаканкі, буйныя габелены, а таксама скульптурна-архітэктурныя помнікі, і не толькі ў нашай краіне.

Галоўная / Часопіс «Мастацтва»

Часопіс «Мастацтва»

Заснавальнік — Міністэрства культуры Рэспублікі Беларусь.
Выдаецца са студзеня 1983 года.
Рэгістрацыйнае пасведчанне №638 выдадзена Міністэрствам інфармацыі Рэспублікі Беларусь.

Галоўны рэдактар:

Каваленка Алена Андрэеўна

Рэдакцыя:

Алеся Белявец (рэдактар аддзела выяўленчага мастацтва),
Жана Лашкевіч (рэдактар аддзела тэатра),
Таццяна Мушынская (рэдактар аддзела музыкі),
Дзмітрый Падбярэзскі (намеснік галоўнага рэдактара).

Мастацкі рэдактар:

Вячаслаў Паўлавец.

Фотакарэспандэнт:

Сяргей Ждановіч.

Набор:

Іна Адзінец.

Вёрстка:

Аксана Карташова.

Літаратурны рэдактар:

Лідзія Наліўка.

Адрас рэдакцыі:

220013, Мінск, праспект Незалежнасці, 77.
Тэл: 292-99-12,
тэл./факс: 334-57-35 (бухгалтэрыя),
e-mail: art_mag@tut.by

Выдавец — рэдакцыйна-выдавецкая ўстанова «Культура і мастацтва».
©«Мастацтва», 2013.

Аўтары надрукаваных матэрыялаў нясуць адказнасць за падбор прыведзеных фактаў, а таксама за змешчаныя даныя, якія не падлягаюць адкрытай публікацыі. Рэдакцыя можа друкаваць артыкулы ў парадку абмеркавання, не падзяляючы пункту гледжання аўтараў.

Рубрыкі газеты