Штотыднёвая грамадска-асветнiцкая газета
Выдаецца з кастрычнiка 1991 года
З пашанай да веры і павагай да помнікаў
14-15 ве­рас­ня ад­быў­ся пер­шы Фо­рум рэ­стаў­ра­та­раў ку­ль­тур­най спад­чы­ны “1.0 Пра­бу­джэн­не”, іні­цы­ята­рам яко­га вы­сту­пі­ла Рэ­спуб­лі­кан­скае гра­мад­скае аб’яднан­не рэ­стаў­ра­та­раў. Фо­рум па­клі­ка­ны па­спры­яць спра­ве кан­са­лі­да­цыі пра­фе­сій­най су­по­ль­нас­ці дзе­ля за­ха­ван­ня і ра­цы­яна­ль­на­га фун­кцы­яна­ван­ня гіс­то­ры­ка-ку­ль­тур­най спад­чы­ны Бе­ла­ру­сі, і аб’ядноў­вае вы­сіл­кі экс­пер­таў, ме­не­джэ­раў і гра­мад­скіх іні­цы­ятыў, якія дзей­ні­ча­юць у Бе­ла­ру­сі ў га­лі­не рэ­стаў­ра­цыі.
Віншаванне Прэ­зі­дэн­та
Прэ­зі­дэнт Бе­ла­ру­сі Аляк­сандр Лу­ка­шэн­ка па­він­ша­ваў ка­лек­тыў ме­ма­ры­яль­на­га ком­плек­су “Брэс­цкая крэ­пасць-ге­рой” з 50-год­дзем з дня за­сна­ван­ня, па­ве­да­мі­лі ў прэс-служ­бе бе­ла­рус­ка­га лі­да­ра.
Праз на­ву­ку да мас­тац­тва
Дня­мі ў Бе­ла­рус­кім дзяр­жаў­ным уні­вер­сі­тэ­це ку­ль­ту­ры і мас­тац­тваў пра­йшоў уні­вер­сі­тэц­кі фес­ты­валь “На­ву­ка ў све­це мас­тац­тва”. Ме­рап­ры­емства бы­ло зла­джа­на ў рам­ках агу­ль­на­рэс­пуб­лі­кан­ска­га Фес­ты­ва­лю на­ву­кі, арга­ні­за­ва­на­га На­цы­яна­ль­най ака­дэ­мі­яй на­вук Бе­ла­ру­сі.
Ба­ра­на­ві­чы. Вы­ра­ша­ль­ная пра­цоў­ная на­ра­да
Мі­ністр Ана­то­лій Мар­ке­віч, кі­раў­ні­кі струк­тур­ных пад­раз­дзя­лен­няў мі­ніс­тэр­ства ку­ль­ту­ры, на­ча­ль­ні­кі ад­дзе­лаў ідэ­ала­гіч­най ра­бо­ты, ку­ль­ту­ры і па спра­вах мо­ла­дзі рай­вы­кан­ка­маў саб­ра­лі­ся, каб аб­мер­ка­ваць су­р’ёз­ныя і важ­ныя пра­бле­мы.
Край талентаў
Зям­ля На­ваг­руд­ская по­ўная цу­даў і пры­га­жос­цяў, тай­наў і пад­анняў, што сва­імі ка­ра­ня­мі ся­га­юць у глыб вя­коў. Там, дзе на бе­ра­зе хут­кап­лын­на­га Нё­ма­на на зол­ку сце­лец­ца ту­ман, вось ужо 780 га­доў ста­іць пры­га­жу­ня Люб­ча — не­вя­ліч­кае мяс­тэч­ка з ба­га­тай гіс­то­ры­яй і са­ма­быт­най ку­ль­ту­рай. Усё тут шчы­ль­на звя­за­на з ма­гут­ным Мін­доў­гам, вы­са­ка­род­ны­мі ро­да­мі Кі­шак, Храп­то­ві­чаў і вя­лі­кіх Ра­дзі­ві­лаў, з бе­ла­рус­ка-аме­ры­кан­скім кам­па­зі­та­рам Ні­ка­ла­сам На­бо­ка­вым і ле­ген­дар­ным па­рфю­ме­рам Са­фі­яй Грой­сман.
Па­пра­ду­ха лё­су по­спех га­ран­туе
“К” пі­са­ла ў свой час, што ку­ль­ту­ра Ка­рэ­ліц­ка­га ра­ённа ве­ль­мі шмат­гран­ная. Ці не ў кож­ным па­се­ліш­чы ця­гам го­ду ла­дзяц­ца свя­ты, гіс­та­рыч­на ўлас­ці­выя ме­на­ві­та гэ­та­му рэ­гі­ёну. Мясц­овая са­ма­быт­насці у тым і за­клю­ча­ецца, што кож­ны су­час­ны пра­ект тут кар­та­ня­мі сва­імі аб­а­вяз­ко­ва аб­апі­ра­ецца на спрад­веч­ную тра­ды­цыю. Усё гэ­та ты­чыц­ца і пра­екта “Мі­ко­ша за­пра­шае”. На­га­даю, Мі­ко­ша — ба­гі­ня, па­пра­ду­ха лё­су, апя­куе жа­но­чае ру­ка­дзел­ле. Так што за­пра­шае яна ме­на­ві­та май­стрых. А чар­го­вае свя­та ад­бы­ло­ся 11 ве­рас­ня ў агра­га­рад­ку Рай­ца. Ча­му ме­на­ві­та ў гэ­тым па­се­ліш­чы? Та­му што шмат тут та­ле­на­ві­тых ка­бет. А рэй вя­дзе ад­мет­ная са­ло­мап­ля­це­льш­чы­ца Ве­ра Сал­да­та­ва, так­са­ма доб­ра вя­до­мая чы­та­чам “К”. Да­дам то­ль­кі, што ра­бо­ты яе не то­ль­кі ў Бе­ла­ру­сі вя­до­мы, але і за­хоў­ва­юцца ў пры­ват­ных за­меж­ных ка­лек­цы­ях. А ця­пер — пра змест “Мі­ко­шы…”, праз асо­бу кож­най з май­стрых.
Душа і цела на адной PlastForm’е
Вядома, у кожнай — нават добрай — традыцыі ёсць нешта ад завядзёнкі. Але не бачу ў гэтым вялікай заганы. Куды горай, калі тая завядзёнка перарываецца — што мы спрэс назіраем у фестывальнай справе праз пандэмію. Як ні як, фэсты для многіх аўтараў — ці не адзіная рэальная магчымасць кантакту з аўдыторыяй. Гэта можна сказаць і пра пластычныя тэатры ды групы сучаснай харэаграфіі. Іх “профільны” форум PlastForma ужо мае сваю гісторыю — распачаўся ён у 2013-ым. Для незалежнага праекта, які ладзіцца на энтузіязме, тэрмін вялікі. Летась фэст атрымаў грант Міністэрства культуры Рэспублікі Беларусь — але, вядома ж, быў адменены, як і амаль усе іншыя культурныя падзеі. Але падтрымка стала добрай матывацыяй арганізаваць яго сёлета.
Ма­ну­мен­та­ль­ны ле­та­піс: ад па­чат­ку гіс­то­рыі да на­шых дзён
У той час, ка­лі ў Мін­ску адзна­чаў­ся Дзень го­ра­да, у на­шай ста­лі­цы гас­ця­ваў вя­до­мы ску­льп­тар, на­род­ны мас­так Рас­іі Са­ла­ват Шчар­ба­коў. Ён аўтар шэ­ра­гу ма­ну­мен­таў, па якіх мож­на вы­ву­чаць гіс­то­рыю кра­іны ад ста­ра­жыт­нас­ці да на­шых дзён — ле­та­піс­ная Русь, Мас­коў­ская дзяр­жа­ва, Рас­ійская імпе­рыя, Са­вец­кі Са­юз, Рас­ійская Фе­дэ­ра­цыя. Свя­та­ры і дзяр­жаў­ныя дзея­чы, лю­дзі ку­ль­ту­ры і на­ву­кі, сал­да­ты 1812 го­да, Пер­шай сус­вет­най і Вя­лі­кай Айчын­най. Твор­цу 66 га­доў. Ка­лі браць за эта­лон уз­рост Мі­ке­лан­жэ­ла, дык спа­дар Са­ла­ват ча­ла­век ад­нос­на ма­ла­ды — а зна­чыць, шмат што яшчэ здо­лее зра­біць дзе­ля сла­вы сва­ёй ра­дзі­мы, па­пу­ля­ры­за­цыі на­цы­яна­ль­най гіс­то­рыі, прэс­ты­жу рус­кай мас­тац­кай шко­лы. Акра­мя чыс­та мас­тац­кіх вар­тас­цяў, яго­ныя тво­ры ці­ка­выя тым, што ў іх ві­зу­аль­на ўва­соб­ле­ны не­ка­то­рыя чын­ні­кі ду­хоў­най ку­ль­ту­ры і дзяр­жаў­най ідэ­ало­гіі сён­няш­няй, по­стка­му­ніс­тыч­най, Рас­іі. Наш ка­рэс­пан­дэнт меў га­вор­ку са ску­льп­та­рам. Пра­па­ну­ем ува­зе яе фраг­мен­ты.
Час грыб­но­га шчас­ця
Ве­ра­сень, да­жджы — час грыб­но­га пан­аван­ня. Год на год не пры­па­дае, але на­ват у не­спры­яль­ны се­зон знаў­ца аб­авяз­ко­ва зной­дзе ў ле­се свой грыб. То­ль­кі ве­даць трэ­ба, як з тым ле­сам аб­ара­чац­ца. Лепш за па­ле­шу­ка ў та­кім пы­тан­ні ніх­то не раз­бі­ра­ецца. Я — па­ля­шук. Але спа­чат­ку пра іншых па­плеч­ні­каў па грыб­ным вы­шу­ку. Пі­сь­мен­нік Андрэй Фе­да­рэн­ка — з Ма­зыр­шчы­ны. Цэнтр Па­лес­ся, мож­на ска­заць, дзе па­том­ных грыб­ні­коў — кож­ны дру­гі, не лі­ча­чы кож­на­га пер­ша­га. Андрэй — аўтар тво­ра “З ко­шы­кам”. Раю пра­чы­таць тым, хто не над­та зна­ёмы з ле­сам і яго да­ра­мі. Ба­рыс Пят­ро­віч — з Хой­ніц­ка­га ра­ёна. На­ра­дзіц­ца ў вёс­цы Вя­лі­кі Бор і не раз­бі­рац­ца ў ба­ра­ві­ках не­маг­чы­ма. Але пра­за­ік па­йшоў да­лей: па­ля­шуц­кія вяс­ко­выя но­ра­вы ве­ль­мі на­ту­ра­ль­на ўка­ра­ніў ся­род ста­ліч­ных гма­хаў. Вя­лі­кі ама­тар дру­ка­ва­на­га сло­ва, ён да­сле­дуе га­рад­скія кні­гар­ні, як ляс­ныя грыб­ныя мясц­іны. Ко­шык і ў яго за­ўжды по­ўны. Лес — храм. Го­рад — скар­бон­ка гра­хоў. Ма­ліц­ца трэ­ба час­цей. Ме­та­фі­зі­ка? Ма­быць. І не­здар­ма па­эт Ана­толь Сыс (з рэ­чыц­ка­га Па­лес­ся) адзін са збор­ні­каў на­зваў “Пан Лес”. Я — так­са­ма па­ля­шук. Ба­ць­кі па­ча­лі мя­не браць у гры­бы га­доў з пя­ці. Та­та ву­чыў: “Пе­рад ува­хо­дам у Лес па­ві­тай­ся з ім аб­авяз­ко­ва. Ска­жы, што шко­ды не на­ро­біш, пад­трым­кі ў Гас­па­да­ра па­пра­сі”.
Юзаф Су­рэ­віч. Жыц­цё, ад­да­дзе­нае тэ­атру
У ХІХ ста­год­дзі імя Юза­фа Су­рэ­ві­ча — акто­ра, рэ­жы­сё­ра і ды­рэк­та­ра ві­лен­ска­га дра­ма­тыч­на­га тэ­атра не сы­хо­дзі­ла з афіш і ста­ро­нак га­зет. Па­пу­ляр­насць Су­рэ­ві­ча, яко­га яшчэ на­зы­ва­лі “Не­ста­рам” і “Па­тры­ярхам” сцэ­ны, сап­раў­ды, бы­ла ве­ль­мі вя­лі­кая. Па­зней, ужо ў ХХ ста­год­дзі, кож­ны, хто пі­саў пра­цы па гіс­то­рыі тэ­атра “ў Літ­ве і Поль­шчы”, не мог аб­ысці маў­чан­нем гэ­ту асо­бу, якая ад­да­ла тэ­атру бо­льш за сем­дзе­сят год жыц­ця. У Бе­ла­ру­сі ж сён­ня аб ім ве­да­юць, маг­чы­ма, то­ль­кі ве­ль­мі вуз­кія спе­цы­яліс­ты-тэ­атраз­наў­цы. А вось пра тое, што пер­шыя кро­кі да вя­лі­кай сцэ­ны ён ра­біў тут, на бе­ла­рус­кіх зем­лях, пад­аец­ца, ве­да­лі то­ль­кі ві­да­воч­цы-фі­ла­ма­ты — Та­маш Зан, Ян Ча­чот, Ігнат Да­мей­ка і іншыя. Уклю­ча­ючы, вя­до­ма, гас­па­да­роў ма­ёнтка Бар­тні­кі — Слі­зе­няў, дзе ўсё і ад­бы­ва­ла­ся. Ска­рыс­таў­шы­ся гэ­тай на­го­дай, мы ха­це­лі б рас­па­вес­ці гіс­то­рыю жыц­ця Юза­фа Су­рэ­ві­ча. Упер­шы­ню на бе­ла­рус­кай мо­ве.
Ліс­ты да… “дзя­дзі” Азгура
Не сак­рэт, што сён­ня ў біб­лі­ятэ­ках, архі­вах, му­зе­ях ад­шук­ва­юцца но­выя свед­чан­ні і па­мят­кі з мі­ну­лых ста­год­дзяў, на­прык­лад, ста­рад­ру­кі Ска­ры­ны ці Ста­ту­ты ВКЛ. Што ўжо ка­заць пра зу­сім ня­даў­нія ча­сы, на­прык­лад, ся­рэ­дзі­ны мі­ну­ла­га ста­год­дзя, свед­чан­ні пра якія мож­на знай­сці на­ват у звы­чай­най бу­кі­ніс­тыч­най кра­ме?
Моманты, калі за­хоплівае дух
Ад­ра­зу дзве вы­ста­вы ад­на­го фа­тог­ра­фа — Ма­ры­ны БА­ЦЮ­КО­ВАЙ — гэ­тым ча­сам пра­хо­дзяць у прэс­тыж­ных вы­ста­вач­ных пра­сто­рах ста­лі­цы. Га­ле­рэя “Пан­ара­ма” На­цы­яна­ль­най біб­лі­ятэ­кі Рэ­спуб­лі­кі Бе­ла­русь за­пра­шае на “Во­пыт пры­сут­нас­ці”, Па­лац мас­тац­тва — на вы­ста­ву “ТыЯ”. Як час­та зда­ра­ецца з пра­екта­мі ме­на­ві­та гэ­та­га фо­та­мас­та­ка, да іх пры­ку­тая ўва­га і пуб­лі­кі, і прэ­сы, і ку­ль­тур­най гра­мад­скас­ці. Бо Ма­ры­ну Ба­цю­ко­ву мож­на він­ша­ваць не то­ль­кі з но­вы­мі вы­стаў­ка­мі, але і з юбі­ле­ямі, бо аўта­ры­тэт і па­пя­рэд­ні во­пыт твор­ча­га по­спе­ху аб­яца­юць не­шта ад­мет­нае і на гэ­ты раз, бо са­ма асо­ба май­стра і яе ідэі здо­ль­ныя на­тхняць мно­гіх лю­дзей. Раз­ам з аўта­рам “за­зір­нём” на юбі­лей­ныя вы­стаў­кі.
“Бе­лая Ве­жа” як па­літ­ра тэ­атра­ль­ных фар­баў
Позна ўвечары 18 верасня былі падведзены вынікі ХХV Міжнароднага Але сэнс гэтэатральнага фестывалю “Белая Вежа”. тага буйнога форуму насамрэч куды шырэйшы, чым вызначэнне лепшых спектакляў і акцёрскіх прац. Бо цяперашні юбілейны фестываль, узяўаграфічны кірунак “на ўсход”, даў магчымасць убачыць суцэльны зрэз развіцця тэатральнага мастацтва краін СНД.
На хаў­ту­ры ма­ці ён па­тра­піць не змог…
17 ве­рас­ня на ка­на­ле “Бе­ла­русь-3” у руб­ры­цы “Ку­ль­тур­ны рэ­пар­таж” вы­йшаў у эфір тэ­ле­пра­ект га­зе­ты “Ку­ль­ту­ра”, пры­све­ча­ны Дню на­род­на­га адзін­ства. Гэ­ты тэкст — за­вяр­ша­ль­ная час­тка арты­ку­лаў “К”, якая час­тко­ва бы­ла вы­ка­рыс­та­на ў па­зна­ча­ным тэ­ле­пра­екце. Яна пры­све­ча­на ма­лой ра­дзі­ме на­ша­га на­цы­яна­ль­на­га пес­ня­ра Яку­ба Ко­ла­са, якая, як і шмат іншых мясц­ін Бе­ла­ру­сі, бы­ла падзе­ле­на ў Між­ва­енны час. За­раз яна цал­кам мо­жа быць уклю­ча­на ў кар­ту ту­рыс­тыч­ных мар­шру­таў Стаў­бцоў­шчы­ны з ад­па­вед­ны­мі імё­на­мі і фак­та­мі.
Аляк­сандр Па­шкоў­скі — ча­ла­век-аркестр
Му­зы­кан­та час­та мож­на сус­трэць з флей­тай, ду­дач­кай ці сак­са­фо­нам. А яшчэ ён вір­ту­озна грае на губ­ным гар­мо­ні­ку, фар­тэ­пі­яна, цым­ба­лах. Ці­ка­ва, а ці ёсць та­кі інстру­мент, які акам­па­ні­ятар на­род­на­га ансам­бля на­род­ных інстру­мен­таў “Жыт­ні­ца” Кра­коў­ска­га ад­дзе­ла ку­ль­ту­ры і во­ль­на­га ча­су Аляк­сандр Па­шкоў­скі па­куль не асі­ліў?!
За­ключ­ны лет­ні акорд
Дня­мі на сцэ­не лет­ня­га амфі­тэ­атра Вя­лі­кай Бе­рас­та­ві­цы ад­быў­ся за­ключ­ны га­ла-кан­цэрт, які за­вяр­шыў чар­го­вы се­зон вы­ступ­лен­няў на ад­кры­тай пля­цоў­цы ў рам­ках твор­ча­га пра­екта ад­дзе­ла ідэ­ала­гіч­най ра­бо­ты, ку­ль­ту­ры і па спра­вах мо­ла­дзі Бе­рас­та­віц­ка­га рай­вы­кан­ка­ма.
“Хто, ка­лі не мы? Не за­быць, не раз­гу­біць, ша­на­ваць”
Дзень на­род­на­га адзін­ства свят­ка­ва­лі ў кож­ным ра­ёне Бе­ла­ру­сі. Бы­ло зла­джа­на шмат ме­рап­ры­емстваў, ад­чы­не­на шмат аб’ектаў і рэ­спуб­лі­кан­ска­га, і рэ­гі­яна­ль­на­га ўзроў­ню. А як ста­ві­ла­ся мо­ладзь да гэ­та­га лё­са­выз­на­ча­ль­на­га для кра­іны дня, што ду­ма­ла на да­дзе­ную тэ­му, чым бы­ла ўзру­ша­на? У рэ­дак­цыю “К” па­тра­пі­лі са­чы­нен­ні сту­дэн­таў з на­ву­ча­ль­ных уста­ноў, якія рых­ту­юць бу­ду­чых су­пра­цоў­ні­каў га­лі­ны ку­ль­ту­ры. Бы­ло ве­ль­мі ці­ка­ва чы­таць са­чы­нен­ні ма­ла­дых лю­дзей, я ўба­чыў, што ўсе яны па­ста­ра­лі­ся і ўкла­лі ў іх свае здо­ль­нас­ці і та­лен­ты. Але — да­мо сло­ва мо­ла­дзі.
Рубрыкі газеты
#2016годкультуры
Тэндэнцыі
Соцыум
Калонка рэдактара
"К" інфармуе
Форум
Дзяжурны па нумары
На маю думку...
Тэндэнцыі сферы
Сэлфі
Скарыніяна — 2017
Праекты развіцця
Prof-партфоліа
аКно ў свет
Крытычная маса
Рэдакцыя плюс...
Рэальная сфера
art-блог
вяртанне імёнаў
На людным месцы
Нязбіты лётчык
Гістарыёграф
Суботнія сустрэчы
Эксперымент "К"
Фотафакт
Афіцыйна
"Славянскі базар — 2019"
Дзень бе­ла­рус­ка­га пі­сь­мен­ства
100-ты сезон
Гандлёвая плошча: купляйце беларускае!
Паралелі
Творца пра творцу
Асоба
Фотаархіў
Асобы
Тэатральная плошча
Рэтраспектыва
Сэлфі: творца пра твор
Вернісаж
Персаніфікацыя культуры
Хлопцы з нашага двара
Лабараторыя
Сямейныя таямніцы Дуніна-Марцінкевіча
95 гадоу беларускага кино
Экс­прэс-тур з V.I.P.-зем­ля­ком
Тэма
У наступным нумары
Нашчадкі сарматаў
Паміж намі, творцамі
Конкурс. Вынікі
Легенды без легенд
Калі карціна... заіграла
прыватная гісторыя
Знаёмцеся: асоба!
Тактыка культурнага развіцця
Актуаліі
Экспертыза "К"
Геаметрыя пачуццяў
Традыцыя: стан, проблемы
Партрэт у інтэр'еры
Эксклюзіў
Кантэкст
(Не)жаночыя прафесіі
Памяць сэрца
Book Crossing
Партрэты
Тэатральная гасцёўня
У тур са сваім... журналістам
In memoriam
Анлайн-канферэнцыя "К"
Дыскусійны кантэнт
Калегія
Дзень маці
Даты
З пошты рэдакцыі
Лісты з вайны
Аб'ект у аб'ектыве
Святы і прысвяткі
Ініцыятыва
Дыялог
Лятучка "К"
З дзённіка Памяці
Праект “К” + “Беларусь 3”
Праз гасцінец
Дзяўчаты з нашага двара
Пераемнасць
Карані
"Маладзечна – 2019"
Раённыя брэнды
Званы памяці
Год народнага адзінства
Фрыстайл
Культурная сталіца-2019
Думкі ўслых
Жыццё і лёс
Чытач – Газета – Міністэрства
Год навукі
Малая радзіма: месцы сілы
Вынікі года
Спадчына
Вытокі памяці
Фоталетапіс
фатаграфічная калекцыя
Персона
Постаць
Архівы памяці
Суайчыннікі
118: ідэі, асобы, намеры
Аршанская перспектыва
З "Сямейнага альбома "К"
З біяграфіі...
Вяртаючыся да надрукаванага
Прастора і час
"Песнярам" – 50
Сталіца
Газета — рэгіёны — чытач
2018
Дэталёвы разгляд
9 Мая
Лёс і час
"Лічбавы" падыход
Прэмія
Гарачая лінія "К"
Колазварот
Музейная плошча
Дзень навукі
Маналог
Традыцыі
Брэнд раёна
Афіша "К"
ХХХ юбілейная мазаіка
Фотасюжэт нумара
Дэтальны разгляд
Са святам
Профпартфоліа
Нота памяці
Тэлекантэнт
Не забудзем!
Аўдыя & Відэа
Свята мовы
Онлайн – канферэнцыя "К"
Дзень смеху
Усё гэта рок-н-рол
Ад дакумента...
Майстар-класс
Погляд з XXI стагоддзя

Новы нумар

Рэдакцыйна-выдавецкая ўстанова
"Культура і мастацтва"

АЎТАРЫ

АРХІЎ

Цікавосткі: варта прачытаць!
Вы­ці­наць. Тва­рыць. Лю­біць
Бунтарны край, што нараджае таленты
Магічная справа каваля
Элек­трон­ная рэаль­насць ці рэ­аль­ная вір­ту­аль­насць
Агня­па­ль­ныя і вог­не­па­доб­ныя
Апрануць ляльку
«Адукацыя ў сферы культуры. Толькі эфектыўныя рашэнні»
Яна стварыла танцавальны свет
“Этот фильм взят в качестве трофея...”
Тут вызначаўся лёс Еўропы
Гісторыя і лёсы: культура Беларусі ад мінулага да сучаснасці
Ліс­ты да… “дзя­дзі” Азгура
Юзаф Су­рэ­віч. Жыц­цё, ад­да­дзе­нае тэ­атру
Бляс­кам со­нца хай успых­не згод­нас­ці ча­сі­на
Рафал Слізень, скульптар з Наваградчыны
Капліца Арэшкаў у Заказеллі, або Пра бе­ла­рус­кі Нотр-Дам
Ад “не­пра­лі­ва­ек” да ста­ра­даў­ніх бук­ва­роў
Кап­лі­ца ў па­мяць пра сі­вую да­ўні­ну
Рафал Слізень, скульптар з Наваградчыны
“Этот фильм взят в качестве трофея...”
Міжваеннае мястэчка ў рэтраспектыве часу
Рэдакцыйна-выдавецкая установа «Культура і мастацтва»
© 2007 - 2021 «Культура». Зроблена ў «Вэбпрофі»