Што бачыцца за “Гарадзенскім транзітам”?
Цудоўны Гродна для мяне горад асаблівы. Тут я заканчваў школу, пачынаў вучобу ў педінстытуце, упершыню сустрэўся з сапраўднымі мастакамі, пазнаёміўся з Васілём Быкавым, Міхасём Васільком, Аляксеем Карпюком, Якавам Кімбергам, надрукаваў першыя опусы-рэцэнзіі ў “Гродзенскай праўдзе” пра мастацкія выставы, прыняў удзел як саліст у першым у рэспубліцы школьным джаз-аркестры пад кіраўніцтвам таварыша па школе, будучага вядомага кінарэжысёра Уладзіміра Арлова… Адсюль пачынаўся мой шлях у вялікае жыццё. Таму на выставу “Гарадзенскі транзіт”, якая працуе ў Палацы мастацтва, я прыйшоў з асаблівым пачуццём, быццам на сустрэчу з юнацтвам, хаця і прайшло з таго часу нямала гадоў.