Цэлы тыдзень, пачынаючы з панядзелка, Магілёў будзе жыць пад знакам ХІ Міжнароднага маладзёжнага тэатральнага форуму “М.@rt.кантакт”. Завершыцца свята, паводле традыцыі, акурат у Дзень тэатра — 27 сакавіка.
Нягледзячы на сваю доўгую гісторыю, Маладзечна застаецца горадам маладым, які жыве яркім, рознабаковым культурным жыццём. Наш горад адметны, яго па вартасці называюць сэрцам культурнага жыцця вобласці і за ім ужо даўно замацаваўся тытул культурнай сталіцы Міншчыны. Дзякуючы працы вядучых устаноў культуры, Маладзечна сёння з правінцыі пераўтворана ў сапраўдны сімвал музычнага мастацтва і культуры ўвогуле.
У Мінску працягваюцца імпрэзы ў рамках рэспубліканскай грамадска-культурнай акцыі “Беларусь, я люблю цябе!” У мінулую суботу пляцоўку ў Гандлёвым цэнтры “Сталіца” ўпрыгожылі чароўнымі гукамі аўтарства замежных і айчынных кампазітараў навучэнцы Мінскага дзяржаўнага музычнага каледжа імя М. Глінкі. Нагадаем, канцэрты акцыі на гэтай імправізаванай сцэне будуць доўжыцца да мая.
Мікалай КІРЫЧЭНКА, народны артыст Беларусі, вядучы майстар сцэны Нацыянальнага акадэмічнага тэатра імя Янкі Купалы, дацэнт кафедры акцёрскага майстэрства Беларускай дзяржаўнай акадэміі мастацтваў
Працягваем гаворку пра культуру Ляхавіцкага раёна. І робім гэта, трэба сказаць, з вялікім задавальненнем. Справа ў тым, што і людзі нам патрапіліся надзвычай цікавыя, і не менш яркія справы. Часта такое ў нашай камандзіровачнай практыцы бывае: досыць шараговыя будні раптам перарывае нечаканы інфармацыйны выбух, наступствы якога яшчэ доўга грэюць душу. Так і гэтым разам адбылося.
Нядаўна пісаў пра досвед супрацоўнікаў сферы культуры Чачэрскага раёна Гомельскай вобласці, якія прыдумалі і “раскруцілі” ў сябе шэраг цікавых “брэндаў” — Музеі хлеба і яйка, Цэнтр ткацтва, мядовы фэст... І гэта не нейкі адзінкавы прыклад, як можна было б падумаць. Цяпер падобныя арыгінальныя музейныя калекцыі карыстаюцца попытам ва ўсім свеце. Пацвярджае гэты факт нядаўняя выстава ў Нацыянальным гістарычным музеі Беларусі, на якой распавядалася пра гісторыю развіцця… ровара. Праект атрымаў шырокую папулярнасць у Італіі ды ў іншых еўрапейскіх краінах, экспанаты калекцыі былі прадстаўлены ў найбуйнейшай экспазіцыі “EХРО” ў Мілане. Усе ровары былі сабраны Маўрыцыа Урбінацы, прыватным калекцыянерам з Рыміні (Італія).
Вось якія метамарфозы ўзнікаюць часам. У камандзіроўках па бясконцых абшарах нашай радзімы сустракаўся я ў шмат якіх населеных пунктах з кіраўнікамі ўстаноў культуры. І пытаўся ў тых, хто сутыкаецца з гуртковай працай: што ж вабіць дзяцей у эстрадныя калектывы? У адказ нярэдка чуў, што прыводзяць бацькі сваіх “атожылкаў” туды за тым, каб сталі яны зыходным пунктам для выхаду на арбіту шоу-бізнесу. Але што дзіўна і нават некалькі нечакана: у Мінску мамы ды таты пра шоу-бізнес у такім кантэксце нават і не думаюць. Галоўнае — прывесцi сыноў і дачок туды, дзе ім папросту дапамогуць праявіць закладзеныя прыродай таленты. Праўда, маю на ўвазе я канкрэтную ўстанову — Маладзёжны тэатр эстрады.
12 сакавіка ў Беларускай дзяржаўнай акадэміі музыкі прайшоў Дзень адкрытых дзвярэй. Гэта планавае мерапрыемства, што папярэднічае ўступным іспытам, бывае штогод, прыносячы карысць і самой навучальнай установе, і яе патэнцыйным абітурыентам, лепшыя з якіх неўзабаве стануць студэнтамі. Выкладчыкі могуць лепш “прыгледзецца” да сваіх будучых вучняў і іх магчымасцяў, адчуць некаторыя тэндэнцыі будучай уступнай кампаніі. Моладзь жа, у сваю чаргу, не павінна ўпускаць шанс атрымаць адказы на любыя хвалюючыя пытанні — творчыя і арганізацыйныя. Дык чаго ж чакаць сёлета ад спякотных летніх дзянёчкаў?
Вось ужо дваццаць два з паловай года яго няма з намі. 17 сакавіка 2016 -га ён мог бы адзначыць сваё 80-годдзе. Але, што тут казаць? Жыццё немагчыма спыніць, як і смерць. Такі лёс чалавечы…
Магчымасць стаць эксклюзіўным гледачом яшчэ “гарачай” мультыплікацыйнай карціны ў атачэнні сапраўдных эскізаў да гэтай стужкі ёсць у кожнага мінчаніна да 10 красавіка.
Нацыянальны цэнтр музычнага мастацтва імя Уладзіміра Мулявіна зладзіў на сцэне Маладзёжнага тэатра эстрады свой сольны канцэрт — “Музычны калейдаскоп”.
Нагадаю толькі галоўныя этапы дзейнасці “мирискусников”, у асяроддзі якіх пачала развівацца творчасць Бакста. Гэта суполка маладых мастакоў, літаратараў, музыкантаў, філосафаў, эстэтаў, публіцыстаў пачала складвацца ў 1890-я гады. Так з’явіліся сваеасаблівы “гурток самаадукацыі”, “аб’яднанне сяброў, звязаных аднолькавай культурай і агульным густам”, якія паспрабавалі вырвацца з рамак келейнага мастацтва не толькі ў шырокія расійскія масы, але і ў заходнія регіёны Еўропы.
Калі верыць народным прыкметам і анонсам, якія трапляюць на рэдакцыйную пошту, фестывальнае жыццё краіны актывізуецца па меры пацяплення. Вось і Нацыянальны канцэртны аркестр Рэспублікі Беларусь чакаюць надзвычай напружаныя часы. Як і штогод, ён будзе з імклівай хуткасцю перамяшчацца па ўсёй тэрыторыі Беларусі, прадстаўляючы ці не ў кожным канцэрце свежы рэпертуар. Пра адметнасці і прыярытэты легендарнага калектыву ў Год культуры распавядае яго нязменны кіраўнік — народны артыст Беларусі Міхаіл ФІНБЕРГ.
З нагоды юбілейнай даты ў Доме-музеі Якуба Коласа створана сумесная выстава “Шлях да брамы неўміручасці” з фондаў музея Якуба Коласа, Музея гісторыі беларускай літаратуры, Бібліятэкі імя Якуба Коласа НАН РБ, дзе можна азнаёміцца з малавядомымі, а таксама ўпершыню прадстаўленымі матэрыяламі: кнігамі з дарчымі надпісамі, фотаздымкамі, лістамі Якуба Коласа да Кандрата Крапівы і ўспамінамі Кандрата Крапівы пра Якуба Коласа, віншавальным адрасам да 60-годдзя з дня нараджэння Кандрата Крапівы з аўтографамі пісьменнікаў, у тым ліку Якуба Коласа, лістамі Кандрата Кандратавіча да малодшага брата Якуба Коласа — Іосіфа Міцкевіча, асабістымі рэчамі.
Эквадорская музыка “сустрэлася” з беларускай у Мінску. У вялікай студыі Дома радыё адразу адбыліся дзве значныя падзеі: студыйны запіс акадэмічных твораў эквадорскіх кампазітараў Херарда Гевара, Хуана Карласа Уруціа, Хорхе Ав’еда, Луіса Торэса з сімфанічным аркестрам Нацыянальнай дзяржаўнай тэлэрадыёкампаніі Рэспублікі Беларусь і сусветная прэм’ера сімфоніі “Опус камплетур” эквадорскага дырыжора, кампазітара і выкладчыка Давіда Аруцюняна.
Падлічыць “на вока” суму, на якую “пацягнуць” танцы ў клубе, скажам, Ельскага раёна Гомельшчыны ці Ваўкавыскага раёна Гродзеншчыны, даволі цяжка. Многае залежыць ад таго, наколькі папулярная дыскатэка ў вёсцы, ці ведаюць пра яе ў іншых раёнах, якая тэхнічная база сельскага Дома культуры, ці ёсць там “завадныя” дзі-джэі, і, урэшце, колькі каштуе ўваход на мерапрыемства… Праўда, часам паспяховасці дыскатэкі могуць перашкаджаць не толькі эканамічныя фактары.
З нагоды юбілейнай даты ў Доме-музеі Якуба Коласа створана сумесная выстава “Шлях да брамы неўміручасці” з фондаў музея Якуба Коласа, Музея гісторыі беларускай літаратуры, Бібліятэкі імя Якуба Коласа НАН РБ, дзе можна азнаёміцца з малавядомымі, а таксама ўпершыню прадстаўленымі матэрыяламі: кнігамі з дарчымі надпісамі, фотаздымкамі, лістамі Якуба Коласа да Кандрата Крапівы і ўспамінамі Кандрата Крапівы пра Якуба Коласа, віншавальным адрасам да 60-годдзя з дня нараджэння Кандрата Крапівы з аўтографамі пісьменнікаў, у тым ліку Якуба Коласа, лістамі Кандрата Кандратавіча да малодшага брата Якуба Коласа — Іосіфа Міцкевіча, асабістымі рэчамі.