Некамерцыйная он-лайн-платформа сацыяльных праектаў Talaka.by, якая дапамагае актыўным людзям рэалізаваць значныя для грамадства ініцыятывы, прыступіла да камп’ютарызацыі раённых музеяў. Дабрачыннай ініцыятывай кіруе Арцемій Панькоў.

10 снежня Прэзідэнцкая бібліятэка Рэспублікі Беларусь адзначыла 80-годдзе. Установа выконвае функцыі аналітычна-інфармацыйнага падраздзялення Адміністрацыі Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь і прыярытэтна абслугоўвае Нацыянальны сход краіны, Савет Міністраў, Канстытуцыйны, Вярхоўны і Вышэйшы Гаспадарчы суды, Выканаўчы сакратарыят СНД, міністэрствы, дзяржаўныя камітэты, ведамствы і мясцовыя органы кіравання. Бібліятэка фарміруе, захоўвае і выкарыстоўвае інфармацыйныя рэсурсы па пытаннях палітыкі, дзяржаўнага будаўніцтва, права, эканомікі, пры гэтым застаючыся адкрытай і дэмакратычнай у дачыненні да любога ахвотнага карыстальніка. У бібліятэчных сховішчах — адзін з паловай мільён дакументаў (і сучасных, і старадаўніх, якімі ўпаўне мог карыстацца і князь Вітаўт), а супрацоўнікі гатовы зрабіць усё, каб апошнія ў патрэбны момант аператыўна знайшлі свайго чытача.

14 снежня ў Мінску ўпершыню прайшоў конкурс беларускіх танцаў “Мяцеліца”, які сабраў амаль 80 удзельнікаў з усёй краіны. Танцавальныя пары былі аматарскімі. Конкурс уяўляў з сябе творчае спаборніцтва непасрэдных носьбітаў нацыянальных традыцый і тых, хто далучыўся да іх зусім нядаўна.

Вельмі карысна ўдумліва “пагуляць” па сайтах. Тым больш, калі ставіш перад сабой канкрэтную журналісцкую мэту. А яна наступная: аналіз набыцця музейных прадметаў з дапамогай прыватных ахвяраванняў, спонсарскіх уліванняў і ўласных сродкаў. Спецыялісты і аматары даўніны добра памятаюць, якую акцыю зладзіў Музей гісторыі горада Магілёва, каб сабраць і выкупіць за 45 тысяч долараў у чэрвені 2012-га Статут Вялікага Княства Літоўскага 1588 года. Што і казаць, падзея была гучнай і для многіх — нечаканай. Як паўплываў прэцэдэнт на рост фандрайзінгавых ініцыятыў з боку іншых музейных устаноў рэспублікі?

Ці не ў кожным аддзеле ёсць аўтаклуб. Але не сакрэт і тое, што там-сям яго функцыі выконвае старэнькая “газель”, якая выкарыстоўваецца, так бы мовіць, вельмі шматфункцыянальна: сёння яна — клуб на калёсах, заўтра — бібліобус, а калі зусім прыціскае — і грузапасажырскае аўто для неадкладных патрэб гаспадарчай групы. У выніку аўтаклуб наведвае кожную з маланаселеных ды аддаленых вёсак раз на год (гл. артыкулы “К” па выніках летняга журналісцкага аўтапрабегу). На Рагачоўшчыне ж аўтаклуб застаецца аўтаклубам, і вынікі ад гэтага — відавочныя.

Сёння мы павядзём гаворку пра аддзел бібліятэчнага маркетынгу Цэнтралізаванай сістэмы дзіцячых бібліятэк Мінска. Пра той аддзел, які цвёрда ведае, чым і для чаго трэба займацца штодня. І тамтэйшыя маркетолагі, як пераканала нас жыццё, умеюць і любяць здзіўляць. У 2012-м, напярэдадні Дня горада, аддзел маркетынгу дзіцячых бібліятэк прапанаваў абсалютна нестандартную акцыю “Чытай і… ажыццяўляй!”. Медыйныя асобы прыйшлі да дзяцей і сфатаграфаваліся ў ролі знакамітых літаратурных персанажаў, паведамілі пра свае кніжныя густы. Розгалас быў немалы.

У рэдакцыю прыйшоў ліст ад нашай сталай аўтаркі Галіны Гашчук са Століна.

У Расіі днямі прайшла акцыя “Адкрытая бібліятэка”. У сталічнай бібліятэцы імя Маякоўскага, што не зачынялася да ночы, сабраліся папулярныя пісьменнікі, акцёры, футбалісты, іншыя медыйныя персоны… Арыгінальнымі і нестандартнымі, мяркуючы па інтэрнэтаўскіх “выкладках”, былі не толькі пастаноўка паводле Чарнышэўскага “Што рабіць?” ды джазавыя імправізацыі паміж кніжных стэлажоў. Асабіста ў мяне выклікала цікавасць выступленне аднаго з самых папулярных празаікаў — Захара Прылепіна, аўтара раманаў “Санькя”, “Паталогіі”, якімі захапляюцца цяпер не толькі ў Расіі. А казаў пісьменнік, якому не споўнілася і сарака, пра тое, што ён выступіў ці не ў сотні расійскіх бібліятэк і перакананы: яны не маюць патрэбы ў эвалюцыі ці рэвалюцыі. (Меў ён на ўвазе хутчэй гарадскія бібліятэкі, бо прыкладаў яго візітаў у сельскія я так і не знайшоў.) Бібліятэкам, па перакананні Прылепіна, патрэбна толькі грашовая падтрымка. Маўляў, што рабіць далей, яны і самі цудоўна ведаюць. І яшчэ адна адмысловая сумесная думка, выказаная пад час “круглых сталоў” “Адкрытай бібліятэкі”: трагедыя ў Бірулёва здарылася мо і таму, што з бібліятэкамі ў гэтым маскоўскім раёне — напружана. “К”, усведамляючы надзённасць узнятай тэмы, вырашыла пад час працы Мінскага Міжнароднага кангрэсу “Бібліятэка як феномен культуры” яшчэ раз звярнуцца да нашых бібліятэкараў і чытачоў з даўно вядомым ужо пытаннем: “Якой павінна быць бібліятэка, каб яе немагчыма было зачыніць?”. І вось што атрымалася…

На гэтым тыдні Гомельскі палацава-паркавы ансамбль узначаліў Аляксандр ГОСЦЕЎ. Кансерватары ўсхваляваліся, крэатыўшчыкі запляскалі ў далоні. Новы кіраўнік быў дагэтуль дырэктарам Палаца культуры ў Беліцы, слаўнага сваім прыязным стаўленнем да рок-руху. Сімптаматычна і тое, што Госцеў па сёння з’яўляецца кіраўніком хіп-хоп-гурта “Гарадская туга”. Госцеву — 36 гадоў. Ён — з ініцыятыўнай каманды колішняга начальніка ўпраўлення культуры Алега Рыжкова. Па двайной вышэйшай адукацыі Аляксандр — і інжынер-энергетык, і менеджар культурна-сацыяльнай сферы. Спалучэнне, як падаецца, — невыпадковае: культура без укладання энергіі — субстанцыя мёртвая. Пра гэта і гаварылі.