Што ёсць выстаўка? Справаздача? Мастацкае выказванне? Знаёмства з аўтарам? Усё залежыць ад пастаўленай задачы. Дзве фотавыстаўкі, якія адкрыліся напрыканцы сакавіка ў дзвюх дзяржаўных установах — галерэі “Універсітэт культуры” і Цэнтры сучасных мастацтваў, — далі падставу паразважаць наконт таго, з якіх элементаў складаецца выставачны праект. Беларускае грамадскае аб’яднанне “Фотамастацтва”, штогадовая выстаўка якога “Ступені” становіцца сапраўды пастаяннай, — прадставіла маладых аўтараў, што нядаўна сталі сябрамі арганізацыі. Выстаўка ў ЦСМ — “Артэрыя” — таксама знаёміць з плёнам высілкаў менавіта маладых фатографаў, і тут праект ажыццявіўся дзякуючы ініцыятыве саміх аўтараў ды “ўдаламу збегу абставін”.

Роўна тыдзень таму ў Магілёве завяршыўся Х Міжнародны маладзёжны тэатральны форум “М.@rt.кантакт”: 7 дзён, тры сцэнічныя пляцоўкі, 19 спектакляў самых розных жанраў і кірункаў (20-ы — дадатковы, па-за праграмай), 10 краін-удзельніц, больш як мільярд укладзеных беларускіх рублёў (палову форум зарабляе сам, пры кошце квіткоў ад 50 да 300 тысяч). Маладзёжнае журы падвяло вынікі (нагадаем, ад прафесійнага “дарослага” сёлета прынцыпова адмовіліся — у гонар юбілею форуму). Госці і ўдзельнікі раз’ехаліся. Уражанні — засталіся. Вельмі добрыя і розныя. Найперш, мастацкія, а менавіта гэта і ёсць галоўны паказальнік добрай арганізацыі фестывалю, якая ўвогуле заслугоўвае толькі найвышэйшых ухвал. Ды ўсё ж ад панегірыкаў пяройдзем да больш стрыманых аналітычных роздумаў, пакліканых звярнуць увагу не толькі на агульнапрызнаныя здабыткі, але і на болевыя кропкі айчыннага фестывальнага руху і нацыянальнага тэатральнага мастацтва, а таксама на некаторыя замежныя тэндэнцыі.

80-годдзе народнага артыста Беларусі, кампазітара Сяргея Картэса было адзначана дзвюма юбілейнымі вечарынамі — у Беларускай дзяржаўнай філармоніі і Нацыянальным акадэмічным Вялікім тэатры оперы і балета Беларусі. У выніку былі ахоплены практычна ўсе сферы яго кампазітарскай дзейнасці — ад камерных жанраў да сімфанічных, уключаючы музыку да драматычных спектакляў, оперу і балет. Адбыліся і прэм’еры! На старонках “К” іх абмяркоўваюць кандыдат мастацтвазнаўства Наталія Ганул і рэдактар аддзела “К”, музыказнаўца Надзея Бунцэвіч.

9 — 14 лютага ў Мінску прайшоў Трэці Адкрыты форум эксперыментальных пластычных тэатраў Беларусі “ПлаSтформа”. На трох сцэнах спектаклі паказалі 14 калектываў з сямі краін свету, у тым ліку Латвіі, Літвы, Польшчы, Расіі, Украіны, Швецыі. Як заўсёды, фестываль суправаджаўся лекцыямі і майстар-класамі. Пасля ж апошняга паказу адбыўся пашыраны “круглы стол” з удзелам зацікаўленых артыстаў ды гледачоў. На старонках “К” вынікі ІІІ “ПлаSтформы” абмяркоўваюць яе заўсёднікі — Надзея БУНЦЭВІЧ і Ілья СВІРЫН.

Не так даўно на мастацкім факультэце ды факультэце дызайну і дэкаратыўна-прыкладнога мастацтва Беларускай дзяржаўнай акадэміі мастацтваў прайшлі прагляды, на якіх падводзіліся вынікі навучання за семестр. Мне трапіла наведаць прагляд кафедры графічнага дызайну. Шануючы ўсе творчыя спецыялізацыі, наяўныя ў структуры БДАМ, мы свядома вылучылі з іх графічны дызайн, бо гэта мастацтва, што мае дачыненне бадай, да кожнага.

Выстаўка твораў маладых мастакоў у Год моладзі — гэта як трапнае слова ў паэтычны радок і як лыжка да абеду. Няйначай такая імпрэза ў планах Саюза мастакоў ёсць, і ў свой час мы яе пабачым ці ў Палацы мастацтва, ці ў павільёне, што на плошчы Дзяржаўнага сцяга, ці ў абодвух будынках адначасова ды яшчэ з даважкам адкрытай прасторы плошчы Якуба Коласа альбо агароджы парку Чалюскінцаў, ужо звыкла прыстасаваных для экспазіцыйных мэт. Але калі тое ў сталіцы яшчэ будзе… А вось у Брэсце рэгіянальная маладзёжная выстаўка ўжо адкрылася. Такую аператыўнасць, канешне ж, трэба толькі вітаць.

У Беларускім дзяржаўным маладзёжным тэатры апошнім часам значна паболела прэм’ер. Яно і зразумела: увосень наваселле справілі акурат да юбілейнага 30-га сезона. Цяпер трэба не толькі сцены, але і сцэну абстаўляць. Вось і з’явіліся адзін за адным “Казіны востраў”, “Палкоўнік-птушка”, а пасля ўлазінаў — “Саня, Ваня, з імі Рымас”, “Беспасажніца”, перформанс-лабараторыя “Прадметная размова”, казка “Пунсовая кветачка” і, нарэшце, спектакль “Чэхаў. Камедыя. Чайка”, з якога і пачнём агляд.

Нацыянальны акадэмічны Вялікі тэатр оперы і балета Беларусі літаральна віруе падзеямі. Паводле традыцыі на Стары Новы год, ужо ў шосты раз, прайшоў “Вялікі навагодні баль у Вялікім тэатры”. За некалькі дзён да яго прэміяй “За духоўнае адраджэнне” быў адзначаны балет “Вітаўт” Вячаслава Кузняцова (дадамо, што спецыяльнай прэміі Прэзідэнта краіны былі ўдастоены за апошнія гады практычна ўсе нацыянальныя прэм’еры на Вялікай сцэне тэатра: адраджэнне оперы ХVIII стагоддзя — “Чужое багацце нікому не служыць” Я.Д. Голанда, а таксама ўвасабленне другой рэдакцыі “Сівой легенды” Дзмітрыя Смольскага паводле твора Уладзіміра Караткевіча). Снежань жа прайшоў у тэатры пад знакам V Мінскага міжнароднага Каляднага опернага форуму і, у рамках апошняга, І Мінскага міжнароднага Каляднага конкурсу вакалістаў.

Для чаго існуюць зімовыя канікулы? Думаеце, каб школьнікі адпачылі? А вось кіраўнікі тэатраў упэўнены: каб выканаць усе магчымыя (і немагчымыя па сваім выкананні) планы — па гледачах, грошах і колькасці спектакляў. Ну калі яшчэ можна ставіць “па тры ёлкі” на дзень — ды без выдаткаў на пераезды, як гэта бывае ўлетку ў час “касьбы” па аздараўленчых летніках? Дый пра рэкламу дбаць асабліва не трэба: публіка прыйдзе, што называецца, “пры любым надвор’і”. А ці робяць надвор’е такія спектаклі на тэатральным Алімпе?