Гістарыёграф № 15 / 1298 за 2017-04-15
Карэспандэнт — Агінскі
“Варта памятаць, што адукацыя неабходна для таго, каб выхаваць карыснага для грамадства чалавека, каб яго здольнасці і талент прыносілі радасці жыцця”, — пісаў да старэйшай дачкі Амеліі Міхал Клеафас Агінскі. Слыннага кампазітара і дыпламата хвалявала, як дапамагчы дзецям сарыентавацца ў плыні інфармацыі, не абмінуць неабходную для жыцця навуку, выбраць маральныя і этычныя арыенціры. Бацькоўская заклапочанасць вылілася ў чатыры лісты аб выхаванні, якія сёння можна прачытаць па-беларуску.
Далей
|
№ 13 / 1296 за 2017-04-01
Суперніца Венеры з Фларэнцыі
Сярод найбольшых рарытэтаў Гомельскага палацава-паркавага ансамбля — статуя багіні Міру, паўтораная ў бронзе з беламармуровага арыгіналу італьянскага мастака эпохі класіцызму Антоніа Кановы ягоным вучнем Васілём Дэмут-Маліноўскім. Яна з’явілася ў нашым горадзе 190 гадоў таму як надмагільны помнік графу Мікалаю Пятровічу Румянцаву, тагачаснаму ўладальніку Гомельскай сядзібы. А з’яўленню скульптуры ў музейнай экспазіцыі палаца Румянцавых і Паскевічаў папярэднічала цікавая і змястоўная гісторыя.
Далей
|
№ 10 / 1293 за 2017-03-11
Публічнасць сямейнай шафы
У бібліятэцы Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта культуры і мастацтваў прэзентавалі выданне “Кніжная справа ў Мінску (канец XVIII — пачатак XX стагоддзя)”. У склад манаграфіі прафесар кафедры тэорыі і гісторыі інфармацыйна-дакументальных камунікацый БДУКіМ Ларыса ДОЎНАР уключыла каталог мінскіх выданняў, які налічвае 3133 бібліяграфічныя запісы, у тым ліку больш за 600 не ўлічаных беларускімі бібліёграфамі. З чытачамі “К” Ларыса Іосіфаўна дзеліцца адметнымі фактамі з гісторыі мінскай кнігі, якія зацікавілі яе падчас падрыхтоўкі энцыклапедычнай працы ў фондах бібліятэк, музеяў і архіваў Беларусі, Літвы, Расіі і Польшчы.
Далей
|
№ 9 / 1292 за 2017-03-04
Лёс бібліятэк народнікаў у Мінску
Народнікі Георгій Пляханаў і Ісак Гурвіч, чые жыцці і дзейнасць былі шчыльна звязаныя з Мінскам ды іншымі гарадамі Беларусі, увайшлі ў гісторыю не толькі як стваральнікі сацыял-дэмакратычных партый і іншых рэвалюцыйных арганізацый, але і як вучоныя, асобы, неабыякавыя да культуры, знаўцы мастацтва, крытыкі і літаратары.
Далей
|
Зніклыя “Грацыі” з Гомеля
У гады Вялікай Айчыннай вайны музеі Беларусі страцілі вялікую колькасць сваіх калекцый. Не стаў выключэннем і сучасны музей Гомельскага палацава-паркавага ансамбля. Аснову тады яшчэ гістарычнага музея складалі прадметы, якія належалі сям’і князёў Паскевічаў, у чыім палацы і размясцілася ўстанова. З пачаткам Вялікай Айчыннай вайны было прынята рашэнне аб эвакуацыі артэфактаў. Пунктам назначэння быў выбраны горад Сталінград, куды ў ліпені 1941 года вывезлі большасць каштоўнасцяў з Гомельскага гістарычнага музея. Але забраць усё, на жаль, не атрымалася — у Гомелі засталося больш за 10 тысяч прадметаў. Лёс большасці з іх застаецца невядомым.
Далей
|
№ 8 / 1291 за 2017-02-25
Невядомае пра Немэна
“Ёсць такі дом...” — cпяваў у адным са сваіх шлягераў наш знакаміты зямляк, польскі рок-музыкант ХХ стагоддзя нумар адзін Чэслаў Немэн, відавочна настальгуючы па родным гняздоўі сваёй сям’і ў Старых Васілішках, што на Шчучыншчыне. І менавіта ў гэтым месяцы ёсць нагода згадваць яго імя часцей: 16 лютага дзень яго нараджэння. Да апошняга традыцыйна прымеркаваная паездка аматараў і знаўцаў творчасці Немэна ў клуб-музей (а па сутнасці — даўно ўжо дом-музей) у Старых Васілішках. Сёлета галоўнай падзеяй гэтай выправы стала ўнікальная знаходка.
Далей
|
№ 5 / 1288 за 2017-02-04
№ 4 / 1287 за 2017-01-28
Даследаваўся Случаск…
Аднаму са старажытных гарадоў Беларусі, Слуцку, летась споўнілася 900 гадоў. Першы ўспамін пра яго ў летапісе адносіцца да 1116 года і звязаны з драматычнымі для гэтага паселішча падзеямі: “В лето 6624 (1116) поиде Володимир (Манамах, князь кіеўскі), на Глеба (князя менскага). Глеб бо бяше воевал Дреговичи и Случеск пожег и не каяшеться о сем, ни покоряшеться”.
Далей
|
№ 1 / 1284 за 2017-01-07
Захапляльная гісторыя “Амура”
Перад намі шэра-жоўтая з разводамі скульптура з алебастру. На квадратным пастаменце — фігура дзіцяці з крыламі, што апусцілася на адно калена. Пад другой нагой — ніжні фрагмент якара. З левага пляча спускаецца антычнае адзенне. Крыху схіленая да правага пляча галава ўпрыгожана фераньеркай — ніткай жэмчугу з невялікім медальёнам у сярэдзіне. На правай руце сядзіць птушка. Часткі крылаў і хваста птушкі страчаны, таксама як і частка якара. І, відаць, з даўніх часоў. З задняга боку скульптуры дзіцяці ёсць адтуліна і бачны жалезны стрыжань. Скульптура выканана ў рэалістычнай манеры. Яе асаблівасць у тым, што яна не прызначалася для кругавога агляду. Але ці толькі ў гэтым?
Далей
|
Назад
|
Цікавосткі: варта прачытаць! Гісторыя і лёсы: культура Беларусі ад мінулага да сучаснасці
|