Кіно і тэатр № 51 / 919 за 2009-12-19
“Рэвізор” плюс…“Рэвізор”
20 снежня заслужаны калектыў Рэспублікі Беларусь Гомельскі абласны драматычны тэатр адзначае сваё 70-годдзе. Дата гэтая для самога тэатра важная і чаканая, бо дае магчымасць яшчэ раз зірнуць на пройдзены шлях, убачыць і ацаніць тыя дасягненні, якімі абазначылася творчае жыццё калектыву ў прасторы айчыннага сцэнічнага мастацтва, упэўніцца ў выбраных надалей шляхах уласнага развіцця.
Далей
|
Хатняе заданне для гледачоў
Сёлета зіма ў прыродзе і ў тэатральным жыцці на Беларусі прыйшла “паралельна”: у той жа дзень, калі ў сталіцы выпаў першы ў гэтым годзе “сапраўдны” снег, на малой сцэне Купалаўскага тэатра адбылася прэм’ера спектакля “Зіма” Яўгена Грышкаўца ў пастаноўцы маладога рэжысёра Кацярыны Аверкавай. Кожнае з гэтых прозвішчаў магло б і паасобку заінтрыгаваць тэатралаў, для якіх асоба Грышкаўца з’яўляецца ці не сінонімам сучаснага аўтарскага тэатра, а Кацярына Аверкава ўяўляе сабой прадстаўніка той часткі пакалення “маладых беларускіх тэатралаў”, якія не стогнуць аб уласнай незапатрабаванасці, а мэтанакіравана набіраюць “мышачную масу” ў прафесіі. Як? Ставячы спектаклі. Удвая заманліва было ўбачыць гэткі творчы кактэйль на сцэне Купалаўскага тэатра. Спрактыкаваныя крытыкі ішлі на прэм’еру, пралічваючы ў галаве варыянты таго, што ж яны ўбачаць на сцэне. Ды толькі, што заўсёды прыемна для аўтараў спектакля, — пралічыліся.
Далей
|
№ 50 / 918 за 2009-12-12
Люстэрка для Барбары
Вобраз Барбары Радзівіл рамантычны і акружаны містычным арэолам. Немалую ролю ў гэтым сыгралі легенды аб прывідзе Чорнай Панны, што блукае начамі па Нясвіжскім парку, нягледзячы нават на тое, што пры жыцці яна ніколі не была менавіта ў гэтым родавым гняздзе. Зрэшты, ідэя вяртання яе на зямлю з іншага свету мае пад сабой і дакументальную глебу: пасля смерці каралевы Барбары, каб суцешыць прыгнечанага горам караля Жыгімонта II Аўгуста, у Варшаву быў запрошаны знакаміты чарнакніжнік пан Твардоўскі. Пры дапамозе свайго“чароўнага” люстра алхімік зладзіў спірытычны сеанс з дэманстрацыяй прывіда памерлай. Акурат гэты факт і паслужыў імпульсам да ўзнікнення п’есы “Магічнае люстэрка пана Твардоўскага” драматурга Сяргея Кавалёва і аднайменнага спектакля рэж ы с ё р а Алега Жугжды ў Гродзенскім абласным тэатры лялек.
Далей
|
Маладзёжны firewall
Кожны, хто актыўна існуе ў камп’ютэрнай прасторы, ведае, што “Firewall” (у даслоўным перакладзе з англійскай мовы — “сцяна, якая раздзяляе сумежныя пабудовы, засцерагаючы іх ад пажару”) — гэта праграмы, прызначаныя спыняць несанкцыянаваны доступ: хакерскія атакі, атрыманне нежаданай інфармацыі, даных, што ўтрымліваюць пагрозу для камп’ютэра. Рэспубліканскі тэатр юнага гледача акурат так “ахрысціў” свой новы праект. Доўгатэрміновы тэатральны форум, які з’яўляецца адкрытым сацыяльным праектам, закліканы сродкамі творчых і сацыяльнапедагагічных рэсурсаў тэатра даць адказ на самыя злабадзённыя пытанні з жыцця сучаснай моладзі.
Далей
|
“Тэрмінова патрабуецца”... Жана Д’Арк
3 снежня свой 50-гадовы юбілей адзначыла Таццяна Баўкалава — адна з вядучых актрыс Нацыянальнага акадэмічнага тэатра імя Максіма Горкага. Выпускніца Беларускага дзяржаўнага тэатральна-мастацкага інстытута, яна ўсё сваё жыццё прысвяціла сцэне Рускага тэатра, у якім працуе з 1980 года. Яшчэ ў сваіх дыпломных работах, сярод якіх асабліва выдзялялася роля Жаны ў “Жаўранку” Ж.Ануя, Таццяна Баўкалава раскрыла дзівосны лірыкадраматычны талент, якім яна не перастае радаваць гледачоў і сёння.
Далей
| |
№ 45 / 914 за 2009-11-07
SOUND-бачанне
Калі праект “On-line” за час існавання “Панарамы” стаўся ягонай “фішкай” і трывала прапісаўся ў фестывальнай афішы, то Тэатральны sound, які ўпершыню з’явіўся поруч з ім, уяўляў з сябе terra incognitа: многія з інтарэсам чакалі, што ж “выдадуць” акцёры. Арганізатары фестывалю абяцалі, што гэта будзе адмысловае відовішча, не падобнае на колішнія канцэрты з серыі “спяваюць драматычныя артысты”, і акурат гэтак атрымалася.
Далей
|
Прыгоды італьянцаў у Беларусі
Фінальным акордам “Панарамы” стаўся “Арлекін — слуга двух гаспадароў” К.Гальдоні Пікала-Тэатра з Мілана. Традыцыі камедыі дэль артэ, адроджаныя ў пасляваенны час легендарным італьянскім рэжысёрам Джорджа Стрэлерам, паўсталі найсучаснай сінтэтычнай з’явай, дзе паяднаны віртуозная акцёрская ігра, жывая музыка, пластыка, спевы (папраўдзе італьянскае бельканта!), нават акрабатычныя элементы і, галоўнае, атмасфера гульні: паміж сабой і з гледачамі.
Далей
|
Азірнуцца на “Панараму”
Апошнім кастрычніцкім днём завяршыўся “марафонскі” IV Міжнародны фестываль тэатральнага мастацтва “Панарама”, які доўжыўся ў беларускай сталіцы цягам амаль што месяца. За гэты час прыхільнікі сцэны змаглі паглядзець лепшыя спектаклі мінскіх тэатраў, а таксама пастаноўкі з Расіі, Італіі, Венесуэлы, Літвы, Латвіі, Эстоніі, Польшчы і Швейцарыі. Арганізатарамі “Панарамы”, па традыцыі, сталі Міністэрства культуры Рэспублікі Беларусь, Мінскі гарадскі выканаўчы камітэт і Нацыянальны акадэмічны тэатр імя Янкі Купалы.
Далей
|
Рэцэпт эмацыйнага рэзанансу
31 кастрычніка сваё 75-годдзе адзначыў народны артыст Беларусі Тадэвуш Кокштыс. …Маё першае знаёмства з гэтым акцёрам адбылося ў спектаклі “Сола для гадзінніка з боем” па п’есе Освальда Заградніка, дзе Тадэвуш Антонавіч іграў Райнера. Здавалася б, вядомы твор, да якога рэжысёры звяртаюцца тады, калі патрэбна “даць працу” старэйшаму пакаленню акцёраў, наўрад ці будзе здольны здзівіць спакушанага тэатральнага гледача. Але злавіла сябе на тым, што ні на хвіліну сцэнічнага часу мяне не адпускалі тыя героі, якія шчырасцю ўзаемаадносін і сваёй цеплынёй са сцэны “запалілі” і мяне. І найбольш уразіў менавіта Тадэвуш Кокштыс. Хаця да гэтага я бачыла яго кінаработы ў “Знаку бяды”, “Палескай хроніцы”, у тэатры нібыта наноў адкрыла гэтага акцёра.
Далей
|
Назад
|
Цікавосткі: варта прачытаць! Гісторыя і лёсы: культура Беларусі ад мінулага да сучаснасці
|