Форум № 43 / 1169 за 2014-10-25
Паступова знікае або...
Магілёўскі абласны метадычны цэнтр народнай творчасці і культурна-асветнай работы зладзіў чарговы, трэці па ліку, Міжнародны форум ”Традыцыйная культура як стратэгічны рэсурс устойлівага развіцця грамадства”. Пад час мерапрыемстваў “К” звярталася да гасцей з просьбай распавесці пра асноўныя праблемы, якія іх хвалююць, а таксама, натуральна, абазначыць шляхі развіцця традыцыйнай культуры… Сённяшняя публікацыя змяшчае адказы замежных спецыялістаў. У наступных нумарах будуць апублікаваны развагі айчынных знаўцаў народнай культуры, а таксама інтэрв’ю з прэзідэнтам Асацыяцыі міжнародных фальклорных груп Дорэлам Космам…
Далей
|
№ 39 / 1165 за 2014-09-27
У чыстым выглядзе… выяўленчае? Мастацтва?
Для гутаркі з Алесем ТАБОЛІЧАМ мы выбралі тэму, не звязаную з ягонай музычнай дзейнасцю ў гурце “Znich”, хоць тое, пра што мы казалі, мае дачыненне і да музыкі як часткі культурнай прасторы. Без малога дзесяць гадоў ён працуе майстрам у адным са сталічных салонаў па нанясенні на цела грамадзян неабходных ім надпісаў ды малюнкаў. І справу рук сваіх лічыць, безумоўна, відам мастацтва, а значыць, тым, што трапляе пад вызначэнне “культура”. Больш за тое: Таболіча называюць ці не заснавальнікам адной з канцэпцый татуіроўкі... Нагодай жа даследаваць дадзеную тэму падрабязна стаў Фестываль тату-культуры, які гэтымі днямі праходзіць у Мінску. Нават з акна рэдакцыі “К” бачны постар на рэкламнай канструкцыі з яго анонсам. Дый статус падзеі куды шырэйшы за клубныя канцэрты ў рэчышчы “рок за тату”. Да ўсяго, Алесь адназначна называе татуіроўку відам мастацтва. Як аказалася (што прадказальна), гэтая ягоная тэза — досыць спрэчная.
Далей
|
№ 38 / 1164 за 2014-09-20
Для чаго "Дыялог..."?
Сёння мы вырашылі шматпластова зірнуць на даследчы выставачны праект "Дыялог эпох. Інтэрпрэтацыі", што да 10 кастрычніка працуе ў Гарадской мастацкай галерэі твораў Леаніда Шчамялёва. Пра яго выказваюцца куратар акцыі і мастацтвазнаўца. Дык ці сталася такая "звязка" з класічнымі творамі еўрапейскіх мастакоў плённай?
Далей
|
Алаверды “без свецкіх умоўнасцей”
Фігуральна выслаўляючыся, сёння “бабулек з семкамі” на лавачках у дварах нашай сталіцы мне назіраць, далібог, не даводзілася, хіба што ў думках візуалізуючы пакрытую ўжо пацінай знакамітую скульптурную кампазіцыю ля ўвахода на Камароўскі рынак. Не даводзілася, мабыць, таму, што ўяўленне, па ўсім відаць — майго апанента, аб Мінску ХХI стагоддзя нібыта і сапраўды пакрылася “пацінай” даўнішніх стэрэатыпаў у адносінах да горада, дзе я нарадзілася і жыву. Якіх стэрэатыпаў? Ды тых, савецкіх, калі “сталічныя штучкі” наведваліся да нас, у “дзяроўню”, з самага сэрца нашай неабдымнай на той час радзімы, паўстаючы перад мінчукамі, як ім здавалася, “белай косткай”. Але і тады мы адстойвалі рэнамэ Мінска, не звяртаючы ўвагі на пагардлівыя позіркі таго-сяго з заезджых маскоўскіх ганарліўцаў ды іхнія рэплікі наконт беларускага вымаўлення рускіх слоў. Бо ведалі, што Мінск па сваім менталітэце, які бярэ адлік ад старажытных еўрапейскіх каранёў, — Інтэлігент, а значыць — і па сёння ў экстэр’ерна-інтэр’ерным фармаце — таксама Інтэлігент, скажам, такі ж, прынамсі, як Піцер — Ленінград — Пецярбург. І тут не ў “няяркай вопратцы” мінакоў справа…
Далей
|
№ 36 / 1162 за 2014-09-06
“Геній месца”, які злучае ўсіх?
Мінская школа фатаграфіі, асэнсаванне якой у нашым асяроддзі пачалося, лічы, летась з выхадам альбома “Новая хваля”, усё больш ператвараецца ў найцікавы аб’ект для даследавання. Гэтым разам новую спробу разгляду дадзенай культурнай з’явы ў гісторыі беларускай фатаграфіі мінулага стагоддзя ажыццявіў расійскі куратар Ігар Лебедзеў. Стаўшы ініцыятарам стварэння адмысловай калекцыі, фатограф і даследчык адабраў больш чым 700 работ беларускіх аўтараў для Дзяржаўнага музейнага-выставачнага цэнтра Расійскай Федэрацыі РОСФОТО — галоўнай інстытуцыі фатаграфіі суседняй краіны, стварыўшы адзін з самых вялікіх збораў беларускай фатаграфіі за мяжой. Сёння гэтая калекцыя твораў беларускіх аўтараў атрымала своеасаблівую прэзентацыю ў выглядзе вялікай выстаўкі пад назвай “Мінская школа фатаграфіі. 1960-я — 2000-я гг.”. Яна адкрылася напрыканцы жніўня ў выставачнай зале РОСФОТО ў Санкт-Пецярбургу, стаўшы гучнай падставай для прыцягнення ўвагі да беларускага фотамастацтва, якое пакуль прызнаюць, на жаль, бадай, толькі за мяжой.
Далей
|
№ 34 / 1160 за 2014-08-23
Што не дае спакою кіраўніку тэатра
Не так даўно ў Рэспубліканскім тэатры беларускай драматургіі, Беларускім рэспубліканскім тэатры юнага гледача і Гомельскім абласным драматычным тэатры пачалі працаваць новыя дырэктары. Нам цікава было даведацца, як яны бачаць калектывы пад сваім кіраўніцтвам напярэдадні новага сезона. У сённяшнім выпуску “Форуму” — праекты і праблемы гэтых труп.
Далей
|
№ 33 / 1159 за 2014-08-16
“Дзевушка, а куды вы?”
Падставай паразважаць на конт культуры супрацоўнікаў музеяў ды галерэй стала рэпліка літаратурнага крытыка Ганны Кісліцынай. Развіць тэму мы вырашылі, звярнуўшыся да дырэктара Карціннай галерэі Гаўрылы Вашчанкі ў Гомелі Людмілы Шымбалёвай і дырэктара Нацыянальнага гістарычнага музея Рэспублікі Беларусь Алега Рыжкова — не толькі дасведчаных у сферы кіравання культурнымі ўстановамі спецыялістаў, але і тых асоб, што маюць досвед супрацоўніцтва з замежнымі арт-пляцоўкамі.
Далей
|
№ 31 / 1157 за 2014-08-02
Паяднаць вужа і вожыка
У красавіку гэтага года ў “К” пад рубрыкай “Форум” выйшаў артыкул “Раённага метадыста выклікалі?”. У ім, як вы памятаеце, гаворка ішла пра аптымізацыю метадычных служб у шэрагу раёнаў Беларусі, аналізаваліся плюсы і мінусы гэтага няпростага працэсу. Прайшоў час, ужо можна казаць пра пэўныя вынікі, не, не паўсюдных скарачэнняў, а работы метадыстаў у якасна новых мінімізаваных умовах. А вынікі працы ў падобнай прафесіі, як вядома, — ініцыятыва, ідэя, праект. Дык наколькі павялічылася ступень крэатыўнасці сельскіх клубнікаў? Ці не засталіся яны там-сям сам-насам са сваім творчым клопатам? Да абмеркавання згаданых пытанняў мы запрасілі дырэктара Міёрскай цэнтралізаванай клубнай сістэмы і загадчыка метадычнага аддзела названай дзяржаўнай установы культуры Васіля МЯДЗЮХУ, загадчыка аддзела метадычнай і інфармацыйнай работы Старадарожскага цэнтра культуры і адпачынку ды старшыню райкама прафсаюза работнікаў культуры Таццяну КУР’ЯНОВІЧ, загадчыка аддзела народнай творчасці і культурна-асветніцкай работы Горацкага раённага цэнтра культуры Любаву ВЛАДЫКА. Кожны з іх не толькі распавёў пра надзённыя праблемы, але і прэзентаваў крэатыўны доўгатэрміновы праект, што не можа не зацікавіць калег з іншых раёнаў ды абласцей.
Далей
|
№ 29 / 1155 за 2014-07-19
А бібліятэка будучыні вам не патрэбная?
Пачатак дыскусіі паклаў артыкул у № 24, дзе журналісты "К" падзяліліся сваім бачаннем будучыні бібліятэк. А ўжо ў № 26 былі апублікаваны першыя меркаванні чытачоў. Сёння — працяг гаворкі на актуальную тэму.
Далей
|
Назад
|
Цікавосткі: варта прачытаць! Гісторыя і лёсы: культура Беларусі ад мінулага да сучаснасці
|