Пяць гадоў таму, 26 жніўня 2013-га, у лепшы свет сышоў легендарны беларускі графік, які пакінуў вялікую спадчыну ў малых фарматах. Літаратар і мастак Адам Глобус прысвяціў свой нарыс “механіцы творчасці” майстра і некаторым малавядомым дэталям яго біяграфіі.

Герой новага нарыса Адама Глобуса — культавая і знакавая для беларускага сучаснага мастацтва постаць, якая мела трагічны лёс.

Неспадзяванак на апошнім “Славянскім базары ў Віцебску” было нямала. Адной з іх для многіх гледачоў стала прымеркаваная да фэсту выстава інсітнага жывапісу мастака Сяргея Каваля з вёскі Якімава Слабада. “Проста шыкоўна!” — коратка выказаў пра яе свае ўражанні небезвядомы ўсім Уладзімір Пракапцоў.

Героя чарговага сяброўскага нарыса ведае не раўнуючы кожны беларус. Але мастаку і літаратару Адаму Глобусу ўдалося знайсці тыя штрыхі да партрэта класіка, якія засталіся па-за ўвагай яго шматлікіх біёграфаў. У нечым гэта нагадвае падмалёўванне рожак у падручніку — занятак трохі хуліганскі, але па-свойму творчы і, несумненна, шчыры.

Герой чарговага сяброўскага нарысу мастака і літаратара Адама Глобуса — яго стары сябра і паплечнік, які нядаўна нас раптоўна пакінуў.

Чарговы нарыс Адама Глобуса прысвечаны яго настаўніку — народнаму мастаку Беларусі, які болей за сорак гадоў выкладаў жывапіс у тэатральна-мастацкім інстытуце (а потым у акадэміі), выхаваўшы цэлую плеяду знакамітых сёння творцаў.

Абраўшы ў якасці героя свайго сяброўскага нарысу Уладзіміра Караткевіча (гл. №6 “К”), наш пастаянны аўтар Адам Глобус памкнуўся ахапіць неахопнае — зважаючы хаця б на маштаб асобы і невычарпальнасць знітаваных з ёю тэмаў. Таму эсэ нібы само сабою патрабавала працягу. Як вынік, змяшчаем новую порцыю згадак пра “дзядзьку Валодзю”.

Чарговы герой цыкла сяброўскіх нарысаў Адама Глобуса — асоба легендарная. На дзіва для многіх, яе партрэт атрымаўся зусім непарадным, не для школьнага падручніка. Але кожны яго штрых прасякнуты шчырай любоўю да колішняга суседа і старэйшага таварыша “дзядзькі Валодзі”.