1 лістапада распачынаецца Мінскі міжнародны кінафестываль. Самы час зазірнуць у афішы, каб разабрацца з тым, куды пайсці. Ад дакументальнага блокбастэра “Акварэль” Віктара Касакоўскага — да фільма-адкрыцця апошніх кінафорумаў “А потым мы танцавалі” Левана Акіна. Вытанчаных прапаноў на 26-м “Лістападзе” болей чым дастаткова. І не варта забывацца на беларускае кіно, што звычайна трапляе ў цень фестывальных сенсацый. Чым цікавы сёлета Нацыянальны конкурс? У бягучым аглядзе прааналізуем расстаноўку сіл на галоўнай пляцоўцы для айчынных кінематаграфістаў.

Ці можа стаць папулярным гурт, які не іграе папулярную музыку? Адказ сваімі 20-цю гадамі на сцэне дае “Стары Ольса”. Калісьці ніхто не мог прадказаць, што калектыў з дзіўнымі старажытнымі інструментамі і з забытымі незразумелымі творамі, узятымі з глыбінь стагоддзяў, стане вядомым на ўсю Беларусь і пакладзе пачатак новай музычнай модзе. Больш за тое — будзе разрывацца паміж гастролямі па ЗША і Еўропе і прадаваць свае альбомы па ўсім свеце. І ўсё гэта з нашай беларускай спадчынай, нашымі мовай і гісторыяй. Юбілейныя канцэрты на Радзіме пройдуць у лістападзе — якраз у гэтым месяцы 20 гадоў таму з’явіўся калектыў з назвай “Стары Ольса”. Яго ўтварыў і да нашых дзён вядзе па жыцці Зміцер Сасноўскі — музыкант, гісторык, музыказнаўца, пісьменнік і проста чалавек, захоплены і апантаны беларускай мінуўшчынай.