Па сва­іх служ­бо­вых аб­авяз­ках я атры­ма­ла за­дан­не “зра­біць фа­таг­ра­фію” ад­на­го ра­бо­ча­га дня біб­лі­обу­са, іншы­мі сло­ва­мі — пра­ма­ні­то­рыць яго ра­бо­ту па ад­ным з мар­шру­таў. Вы­бар быў вы­пад­ко­вы: які вы­езд быў блі­жэй па ка­лен­да­ры, ту­ды і па­еха­ла.

Вось ужо 32 га­ды на­род­ны фа­льк­лор­ны ансамбль вёс­кі Го­ры Крас­на­по­льс­ка­га ра­ёна “Гор­скія ха­ра­шу­хі” імкнец­ца за­хоў­ваць і рас­кры­ваць са­ма­быт­ныя на­цы­яна­ль­на-мас­тац­кія з’явы пе­сен­най ку­ль­ту­ры Крас­на­по­льш­чы­ны і ра­біць усё маг­чы­мае, каб яскра­выя фар­бы аўтэн­тыч­на­га фа­льк­ло­ру гэ­тай зям­лі ззя­лі і асвят­ля­лі ўсё ва­кол сва­ёй чыс­ці­нёй, пры­га­жос­цю і не­паў­тор­нас­цю.

“К” да­ўно не пі­са­ла пра дзей­насць му­зыч­ных ка­ле­джаў Бе­ла­ру­сі. Між тым, ме­на­ві­та ў пад­обных на­ву­ча­ль­ных уста­но­вах уз­рас­та­юць мно­гія ма­ла­дыя та­лен­ты, якія з ця­гам ча­су ро­бяц­ца го­на­рам на­шай кра­іны і яскра­ва ды ўда­ла па­зі­цы­яну­юць бе­ла­рус­кую му­зыч­ную шко­лу за мя­жой. Дык чым ця­пер жы­вуць му­зыч­ныя ка­ле­джы Бе­ла­ру­сі? Як ба­чаць свае пер­спек­ты­вы? Ці спы­ніў­ся ўдзел на­ву­чэн­цаў у за­меж­ных му­зыч­ных кон­кур­сах у су­вя­зі з за­крыц­цём меж­аў? На ўсе гэ­тыя і мно­гія іншыя пы­тан­ні па­спра­ба­ва­ла ад­ка­заць “К”, па­тэ­ле­фа­на­ваў­шы ў шэ­раг на­зва­ных уста­ноў ад­ука­цыі сфе­ры ку­ль­ту­ры.

У Смар­гон­скім ра­ённым цэн­тры ку­ль­ту­ры пра­йшоў твор­чы ве­чар Ула­дзі­мі­ра Це­ра­бу­на — ску­льп­та­ра і мас­та­ка, за­слу­жа­на­га дзея­ча ку­ль­ту­ры Бе­ла­ру­сі, га­на­ро­ва­га гра­ма­дзя­ні­на Смар­го­ні. Дзей­ні­ча­ла вы­ста­ва ра­бот мас­та­ка, а так­са­ма ад­бы­ла­ся прэ­зен­та­цыя кніг Ула­дзі­мі­ра Це­ра­бу­на “На хва­лях ча­су” і “Хві­лі­ны твор­ча­га на­тхнен­ня”.