Леў ГУМІЛЕЎСКІ — класік беларускага мастацтва. Ягоная творчасць збольшага прыпадае на часы “сацыялістычнага рэалізму”, але сутнасна ў ёй увасоблена беларуская ментальнасць, выяўленая ў вобразах рамантычных, і пры гэтым шчырых ды праўдзівых. Леў Мікалаевіч уганараваны званнем народнага мастака Беларусі. Ён лаўрэат Дзяржаўнай прэміі БССР, прэміі Саюзнай дзяржавы, мае іншыя прэстыжныя адзнакі. Але найперш ягоны высокі статус вызначае тая акалічнасць, што зробленае ім у савецкі час захоўвае культурную значнасць і грамадскую актуальнасць і ў незалежнай Беларусі. Тым больш, скульптар плённа працуе і сёння. Шэраг праектаў ён рэалізаваў у суаўтарстве з сынам Сяргеем ГУМІЛЕЎСКІМ. Сын і бацька займаюць адну майстэрню, дзе з імі і сустрэўся карэспандэнт “К”.

Учора споўнілася 60 гадоў “нашаму ўсё”. Хоць з’явіўся на свет гэты чалавек у Расіі (дакладней, ён народжаны ў СССР), але асталяваўся ў Сінявокай даўно і артыстычную кар’еру робіць тут ужо чацвёрты дзясятак. Ён жывое ўвасабленне памежжа часоў, якія адной нагой па-ранейшаму ў Саюзе, а другой — у крыптавалюце і блокчэйне. Мацёрыя меламаны лічаць яго жывым дыназаўрам савецкай эстрады, але пры гэтым той “яшчар” — адна з самых яркіх медыя-персон краіны, што як ніхто лепей умее хайпануць. І таму больш сучасную фігуру ў айчынным шоу-бізнэсе трэба яшчэ пашукаць! Ну, вы ўжо, пэўна, здагадаліся, з кім сённяшняя наша сустрэча? Так, з ім, з родным і... мілым! З Аляксандрам САЛАДУХАМ!

Старажытны міф пра трох кітоў, якія сваімі спінамі падпіраюць зямлю, сёння стаў ідыёмай, сімвалам непарушнай асновы. Калі такія апоры існуюць у мастацтве, то гэта творцы, якія нягледзячы на моду і час застаюцца вернымі сабе і сваім прынцыпам. Адна з іх — Зоя Літвінава. 27 лістапада вядомая беларуская мастачка адзначыла 80-гадовы юбілей.

У Беларускім дзяржаўным тэатры лялек у самым разгары рэпетыцыі: Аляксандр Янушкевіч рыхтуе прэм’еру па кнізе Дэвіда Алманда “Хлопчык, які плаваў з піраннямі”. Музыку для новага дзіцячага спектакля піша Аляксандр ЛІТВІНОЎСКІ — кампазітар, які вядомы далёка за межамі Беларусі сваімі сімфанічнымі, харавымі, камернымі і электраакустычнымі творамі. На шчасце для айчыннай тэатральнай грамады, апошнія дзесяць гадоў ён аддае перавагу напісанню музыкі для сцэны.

28 лістапада піянер Беларусі на “Еўрабачанні” — знакаміты дуэт “Аляксандра і Канстанцін” — святкуе 20-годдзе. Пра свой сольны вечар з гэтай нагоды, пра творчасць, жыццё, вучняў і чацвераногіх “падапечных”, а таксама і пра многае іншае Аляксандра КІРСАНАВА і Канстанцін ДРАПЕЗА распавялі нам напярэдадні юбілею.

Аляксандра СІЛЬВАНОВІЧА ў поўнай меры можна назваць гродзенскім мастаком. Свой родны горад ён на доўгі час пакідаў хіба толькі падчас вучобы: спачатку ў Гімназіі-каледжы мастацтваў імя Івана Ахрэмчыка, а потым у Беларускай дзяржаўнай акадэміі мастацтваў. Разам з жонкай, дырэктарам Гродзенскай выставачнай залы Ірынай СІЛЬВАНОВІЧ, яны зладзілі не адзін творчы праект. Не так даўно вось спрычыніліся да новага важнага для культуры Гродна пачыну — адкрыцця культурнага цэнтра “Фестывальны”, якім таксама кіруе Ірына. Яшчэ адной нагодай для нашай размовы стала выстава “Рух”, зладжаная па запрашэнні куратара Наталлі Сяліцкай у галерэі “Арцель” у Мінску.

Днямі народны артыст Беларусі, мастацкі кіраўнік Дзяржаўнага акадэмічнага ансамбля танца Валянцін ДУДКЕВІЧ справіў 75-годдзе. Юбілейную вечарыну “Што я люблю, у што я веру…” убачылі не толькі гледачы Беларускага дзяржаўнага акадэмічнага музычнага тэатра, на сцэне якога прайшоў канцэрт, але і шматтысячная тэлеаўдыторыя.

Падчас Форуму рэгіёнаў Беларусі і Расіі ў Музеі Вітольда Бялыніцкага-Бірулі адкрылася выстава, на якой былі прадстаўлены творы з фондаў Нацыянальнага мастацкага музея Рэспублікі Беларусь і Дзяржаўнай Траццякоўскай галерэі. Беручы да ўвагі значнасць падзеі, да якой прымеркавана выстава, у Магілёў прыехала генеральны дырэктар Траццякоўкі Зельфіра ТРЭГУЛАВА. Карыстаючыся выпадкам, карэспандэнт “К” пагутарыў з ёю на актуальныя для “храмаў муз” тэмы.

У Нацыянальным мастацкім музеі Беларусі адкрылася выстава “Нататнікі”, якая аб’яднала дэкаратыўныя кампазіцыі са шкла і малюнкі вядомай беларускай мастачкі Таццяны Малышавай. Творы датуюцца рознымі гадамі, пачынаючы з 1970-х. У той час выпускніца дэкаратыўна-прыкладнога аддзялення Беларускага дзяржаўнага тэатральна-мастацкага інстытута прыехала ў Бярозаўку, каб заняць пасаду мастака на шклозаводзе “Нёман”.