Юбілейны вечар народнага артыста Беларусі Генадзя ГАРБУКА, якому споўнілася 80 гадоў, пройдзе ў Купалаўскім тэатры ў верасні пад назвай “Песні майго жыцця”. Але некаторыя сакрэты і тых песень, і свайго жыцця Генадзь Міхайлавіч адкрыў у час нашай з ім гутаркі.

Валерый ВЯДРЭНКА за некалькі гадоў, пры падтрымцы фотарэсурсу “Знята”, зафіксаваў стан беларускай фатаграфіі ў асобах на стыку нулявых і дзясятых гадоў ХХІ стагоддзя ў больш як трох дзясятках гутарак з майстрамі розных пакаленняў і мастацкіх платформ, аб’яднаных у цыкл “Сустрэчы з легендамі”. Гэта зрэз, так бы мовіць, з дрэва жывога. Ахвяруючы дзеля гэтага працай ва ўлюбёным творчым кірунку — фотапластыцы, суразмоўца нядаўна скончыў сваё пагружэнне ў сарцавіну зрэзу, а мо і глыбей: сягнуў да каранёў. Гаворка — пра перакладзеную ім галоўную кнігу выдатнага фатографа ХХ стагоддзя, нашага земляка Яна Булгака. Праца над перакладам і, што істотна, яго будучыня ды асоба гуру пачатку мінулага стагоддзя — у маналогах Валерыя Вядрэнкі.

Літаратуразнаўца і крытык, доктар філалагічных навук, прафесар, член-карэспандэнт Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі Сцяпан ЛАЎШУК, які 28 ліпеня адзначае 70-годдзе, шмат увагі прысвяціў беларускай драматургіі і тэатру: яго пяру належаць звыш трохсот публікацый. Сцяпан Сцяпанавіч выпусціў шмат маладых аспірантаў-навукоўцаў, дысертацыйныя даследаванні большасці з якіх былі прысвечаны праблемам развіцця нацыянальных драматургіі і тэатра.

Выстаўка “Avant-gARTe. Ад квадрата да аб’екта” ўжо завяршылася (выключэннем з’яўляецца яе “вулічная” частка). І пакінуўшы пэўны часавы інтэрвал на тое, каб “адклалася”, варта падсумаваць наймаштабную падзею ў айчынным сучасным мастацтве нават цяжка вызначыць, за колькі гадоў. Прадстаўнікі арт-супольнасці ўжо даўно дыскутавалі з гэтай нагоды — пакуль наведвальнікі, не спалоханыя нават высокай цаной білетаў, фатаграфаваліся на фоне розных дзівосных “штук”. Калі ж зусім спрошчана, то вердыкт прафесіяналаў можна сфармуляваць прыблізна так: “Недахопы, вядома, былі (і кожны называў тое, што сам палічыў недахопам), але не выпадае сумнявацца ў тым, што такія падзеі як паветра патрэбны для культурнага асяроддзя”.

Напярэдадні ХХІІІ Міжнароднага фестывалю мастацтваў “Славянскі базар у Віцебску” мы, паводле традыцыі, знаёмім чытачоў са спеваком, за якога будзем “хварэць” у час нашага “Славянабачання”. Беларусь на ХХІІІ Міжнародным конкурсе маладых выканаўцаў эстраднай песні “Віцебск” прадставіць Артур МІХАЙЛАЎ — саліст цыганскага шоу “Алюр” Маладзёжнага тэатра эстрады, лаўрэат нядаўняга Нацыянальнага конкурсу ў Маладзечне ды іншых прэстыжных спаборніцтваў. У паўфінале ён праспявае знакамітую “Чырвоную ружу” Уладзіміра Мулявіна, а для фіналу, які пройдзе, як заўсёды, у два дні, падрыхтаваў беларускую народную песню “Вуціца” і кампазіцыю з рэпертуару Элвіса Прэслі.

Дырэкцыя Міжнароднага фестывалю мастацтваў “Славянскі базар у Віцебску”, у якой распрацоўваюць, удакладняюць, карэктуюць стратэгію і тактыку чарговага форуму, цягам года працуе як дзяржаўная ўстанова “Цэнтр культуры “Віцебск”. Тут у мяне прызначана сустрэча з яе кіраўніком Аляксандрам СІДАРЭНКАМ. Любы фестываль, калі гэта жывы творчы арганізм (а “Славянскі базар…”, безумоўна, такім і з’яўляецца), не можа не рэагаваць на тое, што адбываецца ў сферах мастацтва і культуры, якія ён прадстаўляе. З іншага боку, за ўвесь час існавання фэсту яго арганізатары вывучылі, разумеюць запыты як мясцовай публікі, так і гасцей горада над Заходняй Дзвіной і імкнуцца максімальна адпавядаць ім.

Мне здаецца заканамерным, калі бацькі ў памкненні разнастаіць забавы дзіцяці і развіць у малога пачуццё прыгожага прыводзяць яго менавіта ў лялечны тэатр. Адзін з іх — Мінскі абласны тэатр лялек “Батлейка”, што знаходзіцца ў Маладзечне. Гэта, бадай, самы малады тэатр такога кірунку, які ўзнік у гады перабудовы. “Батлейка” — лаўрэат і дыпламант шматлікіх тэатральных фестываляў, удзельнік розных творчых лабараторый і праграм.

Яўген МАГАЛІФ — беларускі музыкант і кампазітар, які з’ехаў у Амерыку яшчэ ў 1990 годзе — можна сказаць, на піку сваёй запатрабаванасці на радзіме. Але сувязі з Беларуссю не парываліся. Тут засталіся многія яго калегі і сябры, тут і дагэтуль выконваецца яго музыка. Двойчы, у 2008-м і 2010-м, яго запрашалі ганаровым госцем на “Славянскі базар у Віцебску”. Дасягнуў ён поспехаў і ў замежжы, прычым не толькі ўласна за акіянам, але і на еўрапейскай культурнай прасторы. Сведчаннем таму — запрашэнне правесці ў пачатку ліпеня майстар-класы па кампазіцыі ў Італіі, з якіх і пачалася наша размова.

Маладога музыканта і кампазітара Ягора ЗАБЕЛАВА бывае цяжка заспець не толькі на роднай Магілёўшчыне, куды ён, па ўласных словах, завітвае нячаста, але і ў Мінску. Днямі ён выправіўся на фестываль у Люблін, дзе будзе іграць (вядома, на баяне) з польскім рок-гуртом. Выступіць у Лодзі з вулічнымі тэатрамі. Разам з акцёрам Дзмітрыем Рачкоўскім рушыць на Міжнародны фестываль лялечных тэатраў у Магдэбург для ўдзелу ў праекце рэжысёра Аляксея Ляляўскага “Ідэальны свет”. Разам з нямецкім дуэтам, які выконвае старадаўнія нямецкія песні, будзе іграць у Опернай зале горада Хайля. Завітае на фестываль у Адэсу, дзе будзе ўжо не ўпершыню агучваць нямое кіно. І гэта далёка не ўсе прапановы-запрашэнні!