Соцыум № 31 / 1209 за 2015-08-01
Гульня ў асацыяцыі
Мінск няспынна мяняецца, і часам ты ледзь пазнаеш тыя раёны, дзе не пабыў усяго якія-небудзь пару гадоў. Мала які еўрапейскі горад развіваецца такімі хуткімі тэмпамі, але, вядома, тут ёсць і адваротныя бакі медаля. Незлічоныя навабуды сціраюць сляды нават вельмі нядаўняй мінуўшчыны, не кажучы ўжо пра “сівую даўніну” — а па тутэйшых мерках, гэта недзе гадоў са сто. Адзін з варыянтаў панацэі быў вынайдзены параўнаўча нядаўна. У заўсёды перапоўненым сталічным метро з’явіліся схемы, дзе ўжо пазначаны некаторыя станцыі яшчэ не пабудаванай трэцяй лініі, і гучаць яны бы паэзія — “Немаршанскі Сад”, “Кавальская Слабада”, “Слуцкі Гасцінец”… Безумоўна, гэта вельмі эфектыўны ды рацыянальны спосаб вярнуць да жыцця тыя тапонімы, што трывала забыты сённяшнімі гараджанамі — прычым без перайменаванняў вуліц альбо іншых “энергазатратных” захадаў.
Далей
|
№ 30 / 1208 за 2015-07-25
Адпачынак з асветай: працяг, відаць, будзе
На сёлетнім “Славянскім базары ў Віцебску” нечакана ўзмацніўся такі добра вядомы фестывальнаму свету кірунак, як асветніцтва, што рэалізавалася праз надзвычай багатую (і, як высветлілася, даволі прыбытковую) выставачную праграму: працы Далі і Пікасо (раней гэту выстаўку маглі паглядзець мінчане), Аляксандра Ісачова, “Пашана вялікім майстрам” славацкага мастака Паўла Попа ў Віцебскім мастацкім музеі, “Жывапіс Паднябеснай” (Кітай) і Рэспубліканская выстаўка мастацкага тэкстылю “Знітаванне” ў краязнаўчым (з працягам экспазіцыі ў фестывальным Горадзе майстроў). Ці захаваецца такі падыход надалей?
Далей
|
№ 29 / 1207 за 2015-07-18
Вежа для амаль забытых?.. Усё ж не!
Мемарыяльная зала мастакоў адкрылася ў Гомельскім палацава-паркавым ансамблі. Нездарма кажуць: абяцанага тры гады чакаюць. Яшчэ 21 сакавіка 2013 года быў надрукаваны мой артыкул, які заканчваўся так: “Але для чаго я дакорліва пішу гэтыя радкі? Хачу прапанаваць не толькі мясцовым уладам, але і проста энтузіястам добрых спраў адкрыць у палацава-паркавым ансамблі Румянцавых-Паскевічаў або ў Палацы культуры чыгуначнікаў ці ў Галерэі Гаўрылы Вашчанкі мемарыяльную залу мастакоў, якія нарадзіліся або працавалі на Гомельшчыне. Хай у ёй будзе хоць бы па адным творы тых, хто заслужыў такога гонару. Хай будуць і звесткі пра кожнага з іх, фатаграфіі, публікацыі. А ў юбілейныя дні хай збіраюцца там прыхільнікі іх творчасці, каб удзячна ўспомніць ды яшчэ раз самім асэнсаваць непаўторную сутнасць кожнага сапраўднага таленту”. І вось усё здзейснілася. Прыгадаць жа ёсць каго.
Далей
|
№ 26 / 1204 за 2015-06-27
Дзеці, куды вас падзеці?
Дзіцячая тэатральная творчасць — школьная, часам з прыцэлам на будучую прафесійную, ці проста аматарская, без аніякіх “далёкіх мэт”, — тэма заўсёды актуальная. І асабліва — у Год моладзі. Тым больш, што цяперашні навучальны год пакінуў адразу некалькі падрыхтаваных дзецьмі (на чале з дарослымі, вядома) спектакляў, якія можна абмяркоўваць і ацэньваць па самым высокім мастацкім рахунку, пакідаючы месца для адкрытых разваг і дыскусій: маўляў, а што далей?
Далей
|
№ 23 / 1201 за 2015-06-06
Справа ў часціцы “не”
У Дзяржаўным музеі гісторыі тэатральнай і музычнай культуры Беларусі працуе выстаўка архіва кампазітара, музыканта Ігара Паліводы. Зірнем на гэты праект з пункту погляду яго важкасці ў сучаснай культурнай прасторы.
Далей
|
№ 22 / 1200 за 2015-05-30
Бязвыйгрышны прынцып выбару
Не так даўно актуальнай для абмеркавання ў сацыяльных сетках тэмай — неспадзеўкай — сталі помнікі археалогіі. Здымкі з пасадкамі вінаграду на гарадзішчы пад Мінскам і будаўнічых работ ля падножжа Навагрудскага замка выклікалі ў неабыякавых людзей недаўменне і абурэнне. Пракаментаваць гэтыя выпадкі мы папрасілі начальніка ўпраўлення па ахове гісторыка-культурнай спадчыны і рэстаўрацыі Міністэрства культуры Рэспублікі Беларусь Ігара ЧАРНЯЎСКАГА. Натуральна, гутарка зайшла таксама і пра іншыя праблемныя тэмы, датычныя аховы, выкарыстання і нават выяўлення помнікаў археалогіі.
Далей
|
№ 18 / 1196 за 2015-05-02
Што наканавана крытыку?
Калі меркаваць пра наша сённяшняе мастацтва па крытычных артыкулах і рэцэнзіях, дык ствараецца ўражанне, што іх аўтары нагадваюць гогалеўскіх губернскіх дам: яны або “проста прыемныя”, або “прыемныя ва ўсіх адносінах”. На жаль, у сучаснай крытыцы ды мастацтвазнаўстве няма думкі, якая вяла б мастакоў за сабой, — саму крытыку часта “вядзе” той або іншы масціты мастак.
Далей
|
№ 15 / 1193 за 2015-04-11
У спісах значыўся
Нядаўна знакаміты расійскі артыст Нахім (Яфім) Шыфрын на сваёй старонцы ў адной з сацыяльных сетак выклаў допіс пра свайго дзядзьку, які загінуў пад час Вялікай Айчыннай вайны ў Брэсце. Мы той статус з некалькімі здымкамі з сямейнага архіва заўважылі. І тэма нечакана атрымала працяг ужо ў Беларусі.
Далей
|
№ 13 / 1191 за 2015-03-28
Мінус 10 мільёнаў
Лозунг “Больш імпрэз, добрых ды розных!” і пагэтуль актуальны для беларускага культурнага жыцця, нягледзячы на прыкметныя станоўчыя зрухі. Ад каго залежыць яго ўвасабленне, таксама зразумела — найперш ад пасіянарных індывідуумаў. Такіх, як, напрыклад, кіраўнік знакамітага “ІнЖэсту” Вячаслаў ІНАЗЕМЦАЎ. Яшчэ на пачатку тысячагоддзя ён прыйшоў да высновы, што ў Мінску абсалютна неабходны свой рэгулярны фэст пластычных тэатраў. І вось, такі фэст у Мінску з’явіўся, хай не адразу і не з першай спробы. Форум “ПлаSтформа” сёлета прайшоў ужо ў трэці раз і, як падаецца, “дапубертатны перыяд” паспяхова пераадолены. Канкурэнтаў у яго няма, і таму некаторыя беларускія пастаноўкі робяцца спецыяльна для фэсту і адразу пасля прэм’еры становяцца “здабыткам гісторыі”, а не актуальнага працэсу. Падобных лакунаў у культурным жыцці і дасюль можна знайсці нямала, але пасіянарыяў на кожную з іх пакуль яўна не хапае. Ёсць тут, напэўна, і аб’ектыўныя прычыны… Мы папрасілі Вячаслава Іназемцава распавесці, што азначае быць арганізатарам недзяржаўнай і некамерцыйнай па сваёй сутнасці культурнай ініцыятывы ў цяперашніх беларускіх варунках.
Далей
|
Назад
|
Цікавосткі: варта прачытаць! Гісторыя і лёсы: культура Беларусі ад мінулага да сучаснасці
|