БРСМ прапануе: “Зрабі свой выбар”

Пра што “пяе” папера старадаўніх фаліянтаў?

“Progressive”. Менавіта гэткім чынам, ёміста і дакладна, вызначаны жанр твора народнага артыста СССР, народнага артыста Беларусі Ігара Лучанка “Гусляр” у выкананні “Песняроў” на адным з заходніх яго перавыданняў. Слова тое, па сутнасці, і канцэптуальная адзнака ўсяго напрамку, у якім развівалася творчасць легенд айчыннай музыкі— кампазітара і ансамбля. Нездарма альбом уваходзіць у сусветную дваццатку работ у стылі progressive-rock. Днямі ўвазе слухачоў была прапанавана найноўшая інтэрпрэтацыя Купалавага “Кургана”: пад такой назвай выйшаў дыск з рок-операй, над якім працавала творчае аб’яднанне “Спадчына” пад кіраўніцтвам Андрэя Скарынкіна. Дарэчы, менавіта гэты твор стане адной з дамінант святкавання Дня беларускага пісьменства ў Хойніках. На гэтым тыдні мы запрасілі галоўных дзейных асоб новага праекта ў рэдакцыю “Культуры”. Тут завязаўся дыялог Ігара ЛУЧАНКА і Андрэя СКАРЫНКІНА пра “Курган”, “Гусляра” і… фігуры вышэйшага пілатажу.

Які раз пераконваюся: бываюць у жыцці абсалютна выпадковыя - невыпадковыя сустрэчы. І яшчэ раз упэўніваюся: ёсць і будуць у нашым жыцці генетычна закладзеныя за некалькі пакаленняў святыя дні, калі мы, незалежна ад узростаў і межаў, імкнёмся быць разам. Сярод іх адной з найярчэйшых пуцяводных зорак - Дзень Перамогі. І зусім побач з гэтай датай у календары - 22 чэрвеня, дзень нашай Памяці аб ахвярах Вялікай Айчыннай вайны і дзень нашага слаўлення мужнасці - мужнасці абаронцаў Брэсцкай крэпасці... Напярэдадні ж святкавання 65-й гадавіны Перамогі, 8 мая, на пляцоўцы каля стэлы "Мінск - горад-герой" зрокавая памяць выразна зафіксавала вобраз чалавека з прафесійнай фотакамерай, што старанна "занатоўваў" моманты канцэрта Беларускага дзяржаўнага ансамбля "Песняры". "Мусіць, калега-журналіст", - падумалася мне тады. І якім жа было маё здзіўленне, калі сустрэўся не толькі з Яўгенам Аверыным - так клічуць таго незнаёмца, - але і з ягоным сябрам Ігарам Есвейнам акурат... у рэдакцыі "Культуры".

Выпускнікі кафедры касцюма і тэкстылю факультэта дызайну і дэкаратыўнапрыкладнога мастацтва Беларускай дзяржаўнай акадэміі мастацтваў неаднойчы станавіліся пераможцамі і прызёрамі прэстыжных конкурсаў моды, заваёўвалі прызнанне спецыялістаў і публікі ў тэатры і кіно. Да прыкладу, работы мастака Алены Ігруша — аднаго з выбітных сучасных сцэнографаў Беларусі — ужо сёння выстаўляюцца ў музеі. Гаворка пра касцюмы да фільма “Анастасія Слуцкая”, якія стварыла мастачка. А колькі яшчэ таленавітых твораў-калекцый Алены Ігруша ў тэатры: “Івона, прынцэса Бургундская”, “Пацукалоў”, “№ 13”, “Войцэк”… Сапраўдным брэндам у fashion-індустрыі стала імя Вольгі Самошчанка, пераможцы прафесійных конкурсаў у Віцебску, Маскве, Санкт-Пецярбургу, удзельніцы шматразовых паказаў і дэфіле ў Расіі, Беларусі, Чэхіі… І гэты пералік выпускнікоў можна доўжыць… Кафедра касцюма і тэкстылю БДАМ сёння мае рэпутацыю “кузні” унікальных спецыялістаў: мастакоў па касцюмах, мадэльераў, тэкстыльшчыкаў, дэкаратараў, дызайнераў... Але які попыт сёння існуе на згаданыя спецыяльнасці? Ці ўносіць сучасны рынак пэўныя карэктывы ў падрыхтоўку прафесійных кадраў? Ці запатрабаваны выпускнікі з адпаведнай творчай спецыяльнасцю? Пра гэта гутарым з загадчыкам кафедры, лаўрэатам Дзяржаўнай прэміі Рэспублікі Беларусь Валянцінай БАРТЛАВАЙ.