21 сакавіка ў Магілёве распачаўся ХIV Міжнародны маладзёжны тэатральны форум “М.@rt.кантакт”. Сярод асаблівасцей фестывалю асабіста я б падкрэсліла трывалую планамернасць, доўгія прэлюдыі і яшчэ больш працяглыя пасляслоўі. Праграма цяперашняга форуму была аб’яўлена адразу пасля навагодніх святаў. Квіткі пачалі прадавацца больш як за два месяцы да пачатку — з 15 студзеня. А новыя праекты і спектаклі, якія з’яўляюцца ў пазафестывальны час, часта аказваюцца насамрэч працягам мінулых форумаў, іх творчым вынікам. Як прыклад — “Жоўты пясочак” паводле Васіля Быкава ў пастаноўцы Камілі Хусаінавай. Пра гэты і многія іншыя фестывальныя пачыны і далейшыя планы мы гутарым з дырэктарам Магілёўскага абласнога драматычнага тэатра Андрэем НОВІКАВЫМ, які летась быў адзначаны Нацыянальнай тэатральнай прэміяй “за ўнёсак у мастацтва”

У Дзень роднай мовы “К” вырашыла задаць сем пытанняў — лічба, пагадзіцеся, харошая і ўдалая — пра розныя моўныя праблемы кандыдату філалагічных навук, дацэнту Дзмітрыю ДЗЯТКО, які ўжо не першы год узначальвае кафедру мовазнаўства і лінгвадыдактыкі Беларускага дзяржаўнага педагагічнага ўніверсітэта імя Максіма Танка.

15 студзеня ў Нацыянальным мастацкім музеі адбылася ўрачыстая цырымонія перадачы Музею “Замкавы комплекс “Мір” адрэстаўраваных партрэтаў Міхаіла Казіміра Радзівіла “Рыбанькі” і Ганны Людвікі Радзівіл. Гэта частка калекцыі, што цалкам складаецца з 18 партрэтаў прадстаўнікоў славутага роду. Калекцыя належала нашчадку Радзівілаў — князю Канстанціну Гогэнлоэ-Шылінгфюрсту, які жыве ў Германіі. Цяпер яна ўпрыгожвае партрэтную залу Мірскага замка. Зыходна стан некаторых карцін выклікаў занепакоенасць і вымагаў рэстаўрацыі з прычыны абсыпання лака-фарбавага слою. Спачатку дырэкцыя Мірскага замка шукала рэстаўратараў адпаведнай кваліфікацыі і досведу ў суседняй Літве, разглядаўся варыянт звярнуцца па дапамогу ў Польшчу, але ў выніку справу даверылі спецыялістам рэстаўрацыйных майстэрняў Нацыянальнага мастацкага музея нашай краіны. І вось нарэшце адбылася прэзентацыя іх працы. Такім чынам Нацыянальны мастацкі музей толькі распачаў шэраг імпрэз да 80-годдзя. Сімвалічна, што святкаванне пачалося менавіта з рэстаўрацыйнага праекта, бо юбілей у нейкім сэнсе таксама працэс аднаўлення чагосьці былога.

Мінулым тыднем прайшла апошняя лекцыя цыкла “Ад Баха да Гершвіна: гутаркі пра класічную музыку і мастацтва”, які па суботах цягам апошніх двух месяцаў збіраў у галерэі Міхаіла Савіцкага зацікаўленых слухачоў. Гэты цыкл з’явіўся адным з праектаў Музычнай школы Арцёма Шаплыкі. І стаў сугучным суцэльнай повязі пытанняў і набалелых праблем. Якім павінна быць сёння музычнае і, шырэй, мастацкае, гуманітарнае асветніцтва? А музычная школа — на якія вынікі ёй трэба працаваць? Бо гэта можа быць і дасягненне прафесійнага ўзроўню, і, наадварот, падрыхтоўка шматлікіх аматараў — тых, хто не страціць любові да музыкі пасля заканчэння навучання. І якім дысцыплінам тады трэба вучыць? Ці патрэбна пачаткоўцам тэорыя? У якім аб’ёме? І як увогуле пераадолець існуючы разрыў паміж музыкай акадэмічнай і эстраднай?

17 снежня мы будзем святкаваць Дзень беларускага кіно. Сёлета гэта дата адзначаецца цэлым шэрагам розных падзей — у панядзелак адбудзецца ўрачыстая цырымонія Нацыянальнай кінапрэміі Беларусі, выходзіць у мінскі пракат дакументальная (!) стужка “Дэбют” Настассі Мірашнічэнка, у Доме кіно прэзентуюць зборнік артыкулаў кінакрытыка Алы Бабковай, абвесціць аб сумесным з UNIСEF новым праекце для маладых кінематаграфістаў Майстэрня сацыяльнага кіно. Усё гэта разам гаворыць пра тое, што беларускае кіно ў розных яго іпастасях імкнецца заявіць пра сябе. З іншага боку, адыходзячы год хоць і паказаў пэўнае сталенне кінасупольнасці ды парадаваў яскравымі фестывальнымі перамогамі, усё ж пакінуў і шмат пытанняў аб далейшым развіцці галіны. Год завяршаецца нядрэнна, але казаць пра істотныя станоўчыя зрухі пакуль зарана.