23 ліпеня ў Нацыянальным гістарычным музеі быў прэзентаваны праект “Спадчына Беларусі”. Праект мастацкі і аўтарскі – Аляксандра Аляксеева і Алега Лукашэвіча, і паказаны не ў першы раз. Але за дваццаць гадоў існавання ён набыў якасці сінэргічнага: выданне альбомаў, стварэнне дакументальных фільмаў і экспанаванне фотаздымкаў даюць гледачу ўражанне пра маштаб, унікальнасць і запатрабаванасць ўсяго комплексу. Упершыню гэтае трыадзінства “Спадчыны Беларусі” прадстаўлена ў выставачнам фармаце.

Назва “Кошчын дом” цягам некалькіх пакаленняў дзяцей і бацькоў трывала асацыявалася з казкай Самуіла Маршака. Цяперашняй дзятве 0+ (а менавіта так пазначаны спектакль у афішы) бліжэй мультсерыял “Тры каты”. Наш Вялікі тэатр вырашыў “прымірыць” пакаленні бабуль і ўнукаў: паставіў “Кошчын дом” у нязвыклай для вядомага сюжэта візуальнай стылістыцы.

У той час, калі профільныя часопісы працягваюць друкаваць разгорнутыя рэцэнзіі на фільмы Берлінскага кінафестывалю, прапануем вярнуцца на пляцоўку міжнароднага кінафоруму, дзе таксама панавалі не жартоўныя жарсці. Гаворка — пра Еўрапейскі кінарынак Берлінале, (не) удзел у якім Беларусі так шумна абмяркоўваўся ў сацыяльных сетках пэўны час таму. Як выглядае кінарынак у першым набліжэнні? Ці сапраўды на ім не было беларусаў? Здзейснім невялікі “камбэк”, каб паразважаць над тым, якім можа быць у далейшым удзел нашай краіны ў падобных падзеях.

VI Міжнародны фестываль “Уладзімір Співакоў запрашае…” Ён з’яднаў розныя віды мастацтваў. Але іх прадстаўніцтва, што цалкам зразумела, аказалася няроўным. Ганна Аглатава, Уладзімір Співакоў, аркестр "Віртуозы Масквы".

Навагоднія святы і зімовыя канікулы — традыцыйны час тэатральных ранішнікаў. Гэтак жа традыцыйна “К” робіць агляд хаця б некаторых з іх. Падкрэслю, менавіта некаторых, а не амаль усіх. Бо з кожным годам такіх спектакляў, нават уласна ў сталіцы, не ўлічваючы іншыя гарады і мястэчкі, становіцца ўсё больш. Творчыя калектывы не толькі прымяркоўваюць да Калядаў чарговыя прэм’еры і збіраюць разам свой лепшы дзіцячы рэпертуар, але і ствараюць у поўным сэнсе слова “дацкія” спектаклі, дзе слова “навагодні” ўжываецца ў назве. Каб не прамахнуцца, а патрапіць не тое што ў яблычак — на вочы і ў самае сэрца клапатлівых бацькоў. Дый дарослым гледачам-слухачам — усё больш ды больш увагі: калядныя канцэрты, спектаклі, іншыя святочныя праекты…