Тэма нумара № 21 / 941 за 2010-05-22
З чаго пачынаецца нумар?
Святлана СТАЦЭНКА, мастацкі кіраўнік Нацыянальнага музычнага цэнтра імя У.Мулявіна:
— Працэс стварэння песеннага нумара даволі працяглы. Найперш я праслухоўваю прынесены нам музычны матэрыял (дарэчы, кампазітары даюць шмат работ). Здараецца, прашу штосьці перапрацаваць, “прыстасаваць” песню для канкрэтнага дзіцяці, які стане яе выканаўцам. Шукаю, хто мог бы зрабіць аранжыроўку: у кожнага аранжыроўшчыка — свой стыль, і трэба адразу вызначыцца, што ты хочаш атрымаць “на выхадзе”. Калі аранжыроўка гатова, песню слухае наш харэограф Вольга Шамрова. А калі з’яўляецца прыдуманая ёю харэаграфічная падтрымка, запрашаем мадэльера Алену Цішко. Зробленыя эскізы разглядаем усе разам — і робім канчатковы выбар. На суд гледачоў я выношу толькі цалкам гатовую работу, у якой сам выканаўца пачувае сябе камфортна і ўпэўнена. Гэта вельмі важна! Бо іначай у дзіцяці будзе стрэс.
Далей
|
Бурбалка — не паветраны шар…
Андрэй СКАРЫНКІН, паэт:
— Асабіста мяне ў песні найперш вабіць змест. Нават самая добрая аранжыроўка сітуацыю выправіць не здолее. А змест— гэта пачуцці, глыбокая думка, метафарычнасць, цікавая гульня слоў… Карацей, добрая песня непарыўна знітавана з душой, са шчырым адлюстраваннем нашага ўнутранага свету.
Далей
|
Рэдактар, мілы мой рэдактар...
Людміла ПАЛКОЎНІКАВА, старшы прадзюсер Міждзяржаўнай тэлерадыёкампаніі “Мір”:
— Цяперашнім песням, найперш, не хапае добрых тэкстаў. А добрыя паэты — ёсць. Ці ж не парадокс? Дый музычны ўзровень песень зніжаны, з іх сышла меладычная лінія, нас пачалі прывучаць адно да рытмічнай асновы. Менталітэт жа беларусаў — менавіта ў мелодыцы! Дый мова наша — не на рытміцы заснавана, а на мелодыцы, што ствараецца галоснымі і іх працягласцю. Выканаўца разам з прадзюсерам шукаюць, як танней. І пачынаюць самі пісаць музыку, словы: маўляў, галоўнае— добрая аранжыроўка. Вось і атрымліваецца, што палова нашай эстрады — на адзін твар. Усё— другаснае, няма “разыначак”, нават па тэмбрах спевакоў не адрозніць, хіба толькі— падзяліць на брунетаў і бландынак...
Далей
|
Фармат і... думка
Таццяна ЯКУШАВА, галоўны рэдактар музычных праграм Першага нацыянальнага канала Беларускага радыё:
— Хай не пакрыўдзяцца на мяне кампазітары, якія лічаць, што галоўнае ў песні— гэта мелодыя, але чым далей, тым больш разумею: галоўным у песні з’яўляецца думка. Калі ў тэкстах няма думкі — няма і вобраза. І гэта, дарэчы, таксама становіцца прычынай таго, што прафесійныя кампазітары сёння ўсё менш надаюць увагі гэтаму жанру. А між тым, лепшыя песні мінулых гадоў заўсёды ўтрымлівалі ў сабе і думкі (як паэтычныя, так і музычныя), і адметнасць, і выхад за межы раней акрэсленага. Ці ж не ў гэтым “выхадзе” (дакладней, цяперашнім “нявыхадзе”) асноўная праблема?
Далей
|
"Выйсце -- дзяржаўны прадзюсерскі цэнтр"
Уладзімір МАКСІМКАЎ, рэжысёр і прадзюсер:
— Паўплываць на творчы працэс, каб палепшыць сітуацыю ў беларускім музычным бізнесе, ніяк не магчыма: натхненне прыходзіць да творцаў непрадказальна. А вось што да працэсу тэхналагічнага — тут ёсць аб чым падумаць і паразважаць.
Далей
|
Карабель — плыве!
Вольга СМАЛЯК, арт-прадзюсер, у 1990-я — прадзюсер Анжалікі Агурбаш:
— Не толькі нашай песні, але і мастацтву ўвогуле патрэбна адраджэнне мецэнацтва. Гэта не прыхамаць, а нармальная патрэба жыцця, што была выпрацавана цягам стагоддзяў, але ў розныя эпохі набывала розныя формы. Эстрадзе мецэнацтва патрэбна не менш, а можа, нават больш, чым іншым галінам музычнага мастацтва: сцэнічныя строі, стылісты, шоу, рэклама, піар, не гаворачы ўжо ўласна пра песню, — усё гэта вельмі вялікія грошы.
Далей
|
“Глядач мусіць быць больш актыўным”
Дзяніс ШПІТАЛЬНІКАЎ, дырэктар Дырэкцыі музычных і забаўляльных праграм Нацыянальнай дзяржаўнай тэлерадыёкампаніі Рэспублікі Беларусь:
— Як тое ні парадаксальна, але галоўнай прычынай, якая замінае развіццю нашай музычнай індустрыі, з’яўляецца нізкая актыўнасць нашых слухачоў і гледачоў. У чым гэта праяўляецца? У тым, што беларусы не спяшаюцца набываць білеты на канцэрты. Гэта тычыцца як выступленняў нашых выканаўцаў, так і замежных гастралёраў. Часам тое выклікае здзіўленне нават у арганізатараў гастролей. Чаму, да прыкладу, на канцэрты лідэра сусветна вядомага гурта “Bee Gees” Робіна Гіба, якія праходзілі ва Украіне і ў Расіі, імгненна разыходзіліся ўсе месцы, а ў Мінску білеты раскуплялі неахвотна? Пэўна, пытанне — не толькі ў коштах: праблема — дзесьці глыбей.
Далей
|
На шырокую шашу песні!
Уладзімір КАРЫЗНА, паэт, лаўрэат Дзяржаўнай прэміі Рэспублікі Беларусь, адзін з аўтараў тэксту Дзяржаўнага гімна Рэспублікі Беларусь:
— Уся праблема цяперашняй беларускай эстрады ў тым, што не запатрабаваны прафесіяналы. Не гучыць і наша песенная класіка. А яна, між тым,— дух і лёс нашага народа. Песня — гэта лірычны вобраз Радзімы. А спадчына — тая глеба, на якой будзе ўзрастаць новы ўраджай. Няўжо заўтрашняя духоўнасць узрасце на сённяшняй “папсе”? Не ўпэўнены.
Далей
|
Праграма “для замежжа”
Алег МОЛЧАН, кампазітар, аранжыроўшчык, прадзюсер:
— Для развіцця беларускай песні патрэбны больш шырокі культурны абмен: з Расіяй, з краінамі Еўропы, з Амерыкай.
Далей
| |
Назад
|
Цікавосткі: варта прачытаць! Гісторыя і лёсы: культура Беларусі ад мінулага да сучаснасці
|