Штотыднёвая грамадска-асветнiцкая газета
Выдаецца з кастрычнiка 1991 года
Падземнае сонца транспартных артэрый
Да Дня незалежнасці Беларусі жыхары сталіцы і яе шматлікія госці атрымаюць каштоўны падарунак: плануецца адкрыццё першых чатырох станцый новай лініі метро. Апрача першаснай, чыста транспартнай функцыі, яны будуць мець і дадатковую — эстэтычную. Менавіта пра яе мы плануем распавесці ў цыкле артыкулаў, прысвечаных мастацкаму вобразу тых платформаў і вестыбюляў, па якіх многія з нас неўзабаве пачнуць спяшацца на працу.
Шчорсы Храптовічаў: вяртанне ў часе і прасторы
23 студзеня ў галерэі “Лабірынт” Нацыянальнай бібліятэкі Беларусі адбылася прэзентацыя выставачнага праекта “Вяртанне”, прысвечанага спадчыне графаў Храптовічаў — сядзібе ў Шчорсах Навагрудскага раёна Гродзенскай вобласці. Арганізатарамі праекта “Вяртанне” выступілі Нацыянальная бібліятэка Беларусі і сядзіба-музей “Шчорсы”, размешчаная на тэрыторыі колішняга маёнтка Храптовічаў. Акурат на сродкі ад дзейнасці сядзібы былі выкананыя прадстаўленыя на выставе копіі карцін, што некалі належалі роду Храптовічаў і захоўваліся ў Шчорсах, а сёння знаходзяцца ў Дзяржаўным музеі выяўленчага мастацтва імя А.С. Пушкіна ў Маскве.
Свет без бар’ераў
30 студзеня ў Доме прэсы адбылася ўрачыстая цырымонія ўручэння прэміі “Чалавек безбар’ернага асяроддзя — 2020”. Заснавальнікамі прэміі выступаюць Рэспубліканскі цэнтр нацыянальных культур і Мінская абласная арганізацыя БелТІЗ пры падтрымцы Міністэрства культуры Рэспублікі Беларусь.
“І нумар 12…”
Так былі прадстаўлены Грыбусава Валерыя, Пашкевіч Уладзіслаў — электронны дуэт VAL — на гэтым тыдні ў сценах Белтэлерадыёкампаніі падчас жараб’ёўкі фіналістаў нацыянальнага адбору на “Еўрабачанне-2020”.
“Гэта было нядаўна, гэта было даўно…”
“Пасля знятага плана больш натхняльняга выканання вы ад мяне не даможацеся!” — кажа Уладзімір Арлоў пасля каманды “Стоп!” У атачэнні актрысы Валерыі Арланавай і тэлевядучай Ганны Панцялеевай вядомы беларускі рэжысёр выконвае песню “Время кино”. На фартэпіяна — сам аўтар музыкі — Алег Елісеенкаў. На экране бягуць кадры са славутых фільмаў сусветнага і беларускага кіно. Што ж адбываецца? Ва ўтульнай студыі Белтэлерадыёкампаніі на Макаёнка, 9 ідуць здымкі кліпа фінальнай кампазіцыі да праграмы “Кіно маёй краіны”. Папулярная перадача, прымеркаваная да 95-годдзя айчыннага кінематографа, сёлета завяршае свой цыкл на канале “Беларусь 3”.
Марыя Гулегіна: “Беларусь — мой родны дом”
У першы дзень лютага, пасля перапынку амаль у 30 гадоў, на сцэну Вялікага тэатра оперы і балета Рэспублікі Беларусь ізноў выйдзе Марыя Гулегіна — адна з найславуцейшых спявачак свету, найлепшая “Тоска” сучаснасці, і ўвогуле “найлепшае драматычнае сапрана”, як кажуць крытыкі. Яе параўноўваюць з самой Марыяй Калас. Марыя Гулегіна — заслужаная артыстка БССР, грамадзянка Беларусі.
Інклюзіўнае сола для рамёстваў
Мсціслаўская зямля — унікальная. Не толькі драўлянай царкоўнай архітэктурай, не толькі таямнічымі загадкамі Успенскага манастыра ў Пустынках і адмысловай старасвецкай забудовай самога Мсціслава. Тут, амаль на мяжы з Расіяй, па нейкіх невядомых законах нацыянальнай дыялектыкі здолелі захавацца носьбіты традыцыйнага беларускага мастацтва. Праўда пэўныя з іх нават не задумваліся, што працяг справы бацькі і дзеда, маці і бабулі — гэта не проста любімы занятак для душы, а гарантыя яе захавання.
Тыражы вырашаюць усё?
У пазамінулым нумары “К”, у № 3 за 18 студзеня, быў надрукаваны артыкул “Дзе ты, Дзед Барадзед, або Як скласці паліграфічны пазл?” Нагадаю, што ў названым матэрыяле ўздымаліся праблемныя пытанні дзіцячага чытання, у прыватнасці, вялікіх коштаў айчынных кніг у параўнанні з расійскімі, малых тыражоў, нястачы на беларускім кніжным рынку кніг-раскладанак ці кніг-квэстаў, ды многія іншыя.
Юбілей? На радзіме!
Сусветна вядомаму дырыжору Аркадзю БЕРЫНУ споўнілася 75. Для музыканта стала традыцыяй адзначаць свае юбілеі на радзіме. 6 лютага прыхільнікі і сябры маэстра прыйдуць у Беларускую дзяржаўную філармонію, каб павіншаваць яго з гэтай падзеяй.
Ад любові да нянавісці…
У Маладзечне паставілі “Каралеву прыгажосці” Марціна МакДонаха. Навошта? Каб спакусіць недасведчаных назвай? Запрасіць быццам бы на конкурс прыгажунь, а потым “шандарахнуць” смяротным зыходам у непрымірымай вайне між дачкой і маці. Ды ў нас праблем і без таго хапае, каб на іх яшчэ ў тэатры глядзець…
Шчасця многа не бывае?
Суботнім вечарам 25 студзеня, калі грамадскасць традыцыйна адзначала Таццянін дзень, Дзень студэнта і, сёлета, яшчэ і кітайскі новы год, а яўрэі — шабат, артысты і супрацоўнікі Музычнага тэатра не адпачывалі. У іх было сваё свята — прэм’ера мюзікла расійскага кампазітара-класіка Веніяміна Баснера. Дык якое ж “Яўрэйскае шчасце”?
Моцных вам крылаў!
Дзесьці напрыканцы 1970-х нас, студэнтаў, накіравалі ўвесну на сельгасработы. Не на звыклую восеньскую бульбу, а на нарыхтоўкі яловага лапніку на корм жывёлы, якая выйшла з зімы напаўгалоднай. Вось замест вучобы і матляліся з месяц па лясах Гомельшчыны. Не ведаю, наколькі эфектыўнай была тая “барацьба”. Уразіла іншае. Неяк у абед прыехала да нас агітбрыгада з бліжэйшага вясковага клуба. Не памятаю, пра што спявалі і як танчылі дзяўчаты, а вось тое, што сярод перадавікоў корманарыхтовак назвалі яны і маё прозвішча, узрушыла тады надзвычайна. Ёсць парода крылатых людзей, побач з якімі ў цябе таксама пачынаюць вырастаць крылы.
Юлія ШПІЛЕЎСКАЯ: “У мяне ў руках журавель, а не сініца”
“Мне падабаецца такая магія лічбаў і супадзенняў — у 2000-м я прыйшла ў Купалаўскі тэатр, у 2020-м пачаўся мой 20-ты сезон, і як падарунак да дня нараджэння, што быў 17 студзеня, я атрымала пачэснае званне заслужанай артысткі Беларусі”, — гаворыць актрыса і тэлевядучая Юлія Шпілеўская. На пачатку года на адну заслужаную артыстку ў нашай краіне стала болей. І асабліва прадстаўляць яе не трэба — не толькі тэатральнай публіцы, якая, канешне ж, сочыць за спектаклямі і Купалаўскага — роднага для Юліі тэатра, і за пастаноўкамі “Тэрыторыі мюзікла”, у якіх яна іграе і спявае, але і самай шырокай — бо многа гадоў Юлія Шпілеўская літаральна не пакідае экранаў тэлевізараў: вядзе ранішняе шоу на канале СТБ, вядзе вялікія фестывалі, напрыклад, “Славянскі базар у Віцебску”, і гэтак далей. Усмешлівая, пазітыўная, энергічная — такой яе ведаюць тэлегледачы. А тэатральныя ролі, вядома ж, бываюць розныя. Пра сцэну і жыццё мы гутарым з артысткай з нагоды такой прыемнай падзеі.
Як жыве сёння жаночае мастацтва?
Аб гэтым я разважала, выпраўляючыся ў Віцебск, на закрыццё міжнароднай выставы “Дастаткова” ў Музеі Марка Шагала. Было вельмі цікава паглядзець праект і паразмаўляць з яго куратарам Вікторыяй Крупскай, тым больш, назіраючы ў апошнія гады “ўсплёск” жаночых выстаў у мінскім асяродку. Ці ёсць у нас агульная мова? Ды ўвогуле: наколькі “Дастаткова” ўпісаны ў міжнародны кантэкст? Ці ёсць, насамрэч, сучаснае жаночае мастацтва і якое яно? Ды як яго ўспрымае Віцебск?
Ноу-хау ў доме Коласа
Зусім нядаўна знакавая ўстанова Беларусі — Дзяржаўны літаратурны-мемарыяльны музей Якуба Коласа — адзначыла свой 60-гадовы юбілей. Пра юбілейныя ўрачыстасці, ІТ-тэхналогіі, аўдыёгіды, кітайскіх турыстаў, развіццё філіяла “Мікалаеўшчына” ды многае іншае “К” пагутарыла з сённяшнім дырэктарам музея Аляксандрам ХРАМЫМ.
Рэверанс мінулым стагоддзям
Адчуць час з дапамогай мінулых культурных эпох, заглыбіцца ў страчаныя кантэксты, і, дзякуючы гэтаму, зрабіць адкрыццё сучаснасці. Такую магчымасць дае Вялікі навагодні баль у Нацыянальным акадэмічным Вялікім тэатры оперы і балета Рэспублікі Беларусь вось ужо адзінаццаты раз. Раскоша ўбораў расквечвае касцюміраванае шэсце. Пагодлівыя цёплыя дні сёлетняй зімы як нельга лепш пасуюць для настрою танцаў, якія выстрэльваюць фантанам.
Сайт переехал на новый адрес – kultura-info.by

Новы нумар

Рэдакцыйна-выдавецкая ўстанова
"Культура і мастацтва"

© 2007 - 2024 «Культура». Зроблена ў «Вэбпрофі»