Галоўная / Аўтары
АўтарыАўтар Надзея БУНЦЭВІЧ ( 1590 cт. ) |
І маленькія шэдэўры былі!
Другі Адкрыты форум пластычных тэатраў Беларусі “ПлаSтформа Мінск-2014” прыцягнуў не менш увагі, чым леташні Першы. І — прадэманстраваў не толькі сваю жыццяздольнасць, але і рэальна выкарыстаныя магчымасці далейшага развіцця. Больш за тое: ён акрэсліў найбольш перспектыўныя кірункі далейшага руху.
Далей
|
Класіка і класы
Міжнародны фестываль “Уладзімір Співакоў запрашае” прайшоў сёлета ў трэці раз. Два першыя такія форумы, парушыўшы ўсе сюжэтныя заканамернасці казачнага аповеду, пакінулі самыя яркія ўражанні і цудоўныя ўспаміны. Як было сёлета?
Далей
|
Вердзі правакуе на...
У Вялікім тэатры — чарговая прэм’ера: опера Дж.Вердзі “Рыгалета”. Некаторыя нават здзіўляюцца: маўляў, якая прэм’ера, калі гэты спектакль літаральна не сыходзіць з афіш! Так і ёсць. Асабіста я памятаю не адну, а тры ранейшыя беларускія пастаноўкі. Але цяперашняя, увасобленая сумесна з эстонскай творчай камандай, — папраўдзе новая. І цалкам адпавядае прыказцы пра тое, што новае — гэта добра забытае старое.
Далей
|
Ёсць кантакты, ёсць і грані...
Стрыжнем “Тыдня сучаснай беларускай драматургіі”, што прайшоў на сцэне РТБД, стаў праект Цэнтра беларускай драматургіі “АмБІвалентнасць”. “Бі” азначала дзве п’есы, напісаныя за два апошнія гады двума рознымі аўтарамі, якія выступілі ў дзвюх ролях — драматурга і рэжысёра, а таксама “дзве прасторы існавання ў кожнай п’есе: беларускамоўнасць і рускамоўнасць, рэальны і віртуальны свет”.
Далей
|
Вучоба он-лайн, замест кніжкі — відэа?
Беларускі гітарыст Віталь ТКАЧЭНКА, які працягнуў навучанне ў Амерыцы і цяпер там жыве і працуе, ужо вядомы чытачам (гл. “К” № 5 за 2014 г.). Але калі ранейшая размова з ім была прысвечана таму, што патрабуе тамтэйшая сістэма навучання ад студэнтаў, дык гэтая публікацыя — пра патрабаванні да выкладчыкаў і самі ўмовы іх працы. Цікава, што прыехаўшы больш як на месяц прадстаўляць у Расіі фірму па вырабе музычных інструментаў і сумясціўшы гэта з майстар-класамі на радзіме, Віталь увесь час… працягваў выкладанне — он-лайн.
Далей
|
Скажы мне, што ты танчыш...
Першым меркаваннем падзяліўся наш чытач. Два другія — ад журналістаў нашай рэдакцыі. А якой бачыцца вам, шаноўныя чытачы, будучыня беларускай нацыянальнай харэаграфіі? Чакаем лістоў!
Далей
|
Сваё ж не гучыць і ў рынгтонах...
80-годдзе Беларускага саюза кампазітараў сталася адной з самых значных падзей нашай нацыянальнай культуры апошняга часу. Афіцыйная ўрачыстасць прыпала на снежань, але канцэртныя прэзентацыі старых і новых твораў, прымеркаваныя да юбілею, ішлі цягам некалькіх месяцаў і, можна сказаць, працягваюцца дагэтуль. Святкаванне ў той ці іншай ступені закранула практычна ўсе творчыя калектывы краіны. Некаторыя рыхтавалі асобныя праграмы, іншыя, уключаючы ў свае выступленні беларускую музыку, пазначалі на афішах: маўляў, “да 80-годдзя”. Якой жа паўсталі на гэтых паказах айчынная класіка і сучаснасць?
Далей
|
З лялькамі і без
Гродзенскі абласны тэатр лялек даўно ўжо стаў не толькі брэндам тэатральнага мастацтва нашай краіны, але і сапраўдным іміджам Беларусі як цэнтра Еўропы. Ледзь не кожны спектакль калектыву — фурор. Ягоны ўдзел у фестывалях і конкурсах — таксама. А імя галоўнага рэжысёра тэатра Алега Жугжды ператварылася ў сімвал творчых пошукаў, смелых эксперыментаў, філасофскага падыходу, кідкіх выразных сродкаў, адшліфаванасці дэталей і, шырэй, крэатыўнасці мыслення.
Далей
|
Хор — у шмат прыступак
Узорны хор “Звонкія галасы” Наваполацкай сярэдняй школы № 3 добра вядомы не толькі ў рэспубліцы, але і за яе межамі, бо неаднаразова станавіўся пераможцам найпрэстыжных міжнародных конкурсаў ды фестываляў. А ў родным горадзе ён і ўвогуле сапраўдны кумір публікі ўсіх узростаў! І тое, што спяваюць у ім прыгожыя дзяўчаты, зусім не паказчык. Галоўнае — як спяваюць і што. Арганізатар і нязменны кіраўнік хору, намеснік дырэктара школы па вучэбнай рабоце Альберт КАЖУШКЕВІЧ звяртае на гэта асаблівую ўвагу:
Далей
|
Дык хто ў тэатры гаспадар?
Тэатр — рэч выбуханебяспечная. Так-так. У чарговы раз гэта давёў сталічны ТЮГ: днямі мастацкі савет і агульны сход вырашылі аб’явіць вотум недаверу новаму дырэктару Мікалаю Казюліну, які літаральна два месяцы таму заняў гэту пасаду — пасля смерці Юрыя Куліка. З аднаго боку, ні ў адным тэатры, пэўна, не было яшчэ “спакойнай” змены кадраў (ды і ў ТЮГу — таксама). З іншага — у чым усё ж прычына канфлікту? Няўжо толькі ў жаданні дырэктара адмовіцца ад пасады мастацкага кіраўніка, якую зараз займае рэжысёр Уладзімір Савіцкі? “К” выслухала абодва бакі канфлікту, чаго, дарэчы, чамусьці не парупіліся зрабіць іншыя СМІ, апавёўшы пра разлад у трупе.
Далей
Каментарыі (1)
|
Новы нумар
Рэдакцыйна-выдавецкая ўстанова
"Культура і мастацтва"