Галоўная / Аўтары
АўтарыАўтар Канстанцін АНТАНОВІЧ ( 482 cт. ) |
Дзеля якой “птушачкі” фестывалім?
Разам з веснавой цеплынёй у нашай краіне паступова абуджаецца і фестывальны сезон. За лета ў Беларусі праходзяць дзясяткі, калі не сотні, разнастайных адмысловых святаў, фестываляў рознага ўзроўню — ад міжнародных і рэспубліканскіх да раённых і вясковых.
Далей
|
Дарэчы, пра валёнкі і “чырвонае святло"...
Неаднойчы даводзілася чуць размовы пра тое, што культура павінна зарабляць. Толькі за апошнія гады праводзілася вялікая колькасць нарад, на якіх гучала пытанне: як атрымліваць годны прыбытак ад выкарыстання нашай нематэрыяльнай і матэрыяльнай спадчыны, дзейнасці ўстаноў культуры, у тым ліку размешчаных далёка за межамі Мінскай кальцавой?
Далей
|
Рассмяшылі пакуль не свайго коміка...
Сёння ў айчыннага тэлегледача вялікі выбар разнастайных гумарыстычных перадач на любы густ. Вось толькі большасць з іх — прадукт хай сабе і высакаякасны паводле тых або іншых стандартаў, але — цалкам замежны альбо створаны на аснове запазычаных (за немалыя грошы) фарматаў. Беларускія ж аналагі пераважна расійскіх забаўляльных тэлепраектаў па шэрагу прычын не прывабліваюць масавага гледача. Адказаць на пытанне, чаму так сталася, вырашылі журналісты “К” на “лятучцы”, прысвечанай 1 красавіка — Дню гумару.
Далей
|
МОДА, ШТО ЯДНАЕ
А чаму б і не назваць модай тую тэндэнцыю,
калі ў шэрагу раёнаў Беларусі з маленства юныя грамадзяне спасцігаюць традыцыю
праз народную гульню,
праз асваенне промыслаў,
праз танец і песню…
Далей
|
Метро як музей
Станцыі метрапалітэна ў любым горадзе, дзе яны існуюць, выклікаюць павышаную ўвагу з боку турыстаў. Ды і што тысячы гасцей, скажам, нашага Мінска бачаць адразу пасля Цэнтральнага чыгуначнага вакзала? Так, станцыі сталічнага метро. І пакуль у нас толькі задумваюцца над тым, як іх дадаткова аздобіць у сучасным духу, у іншых краінах на гэтым робяць рэкламу, скіраваную найперш на імідж краіны.
Далей
|
Славутасці з іншага ракурсу
Летась адзін з беларускіх мабільных аператараў сувязі ладзіў арыгінальныя бясплатныя экскурсіі, маршрут якіх стаў для многіх гараджан сапраўдным сюрпрызам. Нашы ўсходнія суседзі пайшлі далей. Так, намаганнямі Цэнтра культурнага менеджменту ў шэрагу гарадоў Украіны былі створаны альтэрнатыўныя мастацкія даведнікі. Больш за год працягвалася праца над праектам. У выніку прадстаўлена сем даведнікаў з Кіева, Львова, Івана-Франкоўска, Херсона, Харкава, Адэсы і Данецка.
Далей
|
“Вёскаўтваральнасць” музея? Магчымы варыянты!
Перадапошні дзень нашага аўтапрабегу прысвечаны быў даследаванню музейнай справы ў двух раёнах Магілёўшчыны: Дрыбінскім і Мсціслаўскім. Уражанне аказалася дваістым. З аднаго боку, брэндавасць устаноў проста не мае аналагаў па сваім прызначэнні і перспектыўным развіцці. З другога ж, уражанне такое, што мы іншым разам не ведаем у поўнай меры, што з ім рабіць.
Далей
|
Па модусе "дзесьці густа, дзесьці пуста"
Віцебшчына, дарэчы, багатая не толькі самымі рознымі творчымі варыяцыямі раённых дамоў рамёстваў, але і вось такімі шматпрофільнымі музейнымі аб’яднаннямі. Згадайма з гэтай нагоды адпаведныя ўстановы Полацка ці Браслава. Шэсць музеяў дзейнічаюць і ў Оршы. Пра іх узаемадзеянне і хацелася распавесці ў чарговай частцы нашых “аўтамабільных” публікацый. Жаданне гэтае абумоўлена яшчэ і тым, што ў Оршы — шэсць музеяў, а ў Верхнядзвінску і Дуброўне — пакуль аніводнага. Мо аршанскі прыклад натхніць тых, хто адказвае за нармальнае фінансаванне дзяржпраграм развіцця рэгіянальнай культуры?..
Далей
|
Як і чым дапамагчы... інвестару?
Наступны дзень вандроўкі быў цалкам прысвечаны культуры Віцебшчыны. Яшчэ ў Мінску прадумалі, што нас на гэтым адрэзку аўтапрабегу маюць чакаць будучы (спадзяёмся!) гісторыка-археалагічны запаведнік, “імянны” музей з фан-клубам прыхільнікаў асобы, у гонар якой і працуе ўстанова, адна з першых на Беларусі аграсядзіб, дзе адпачынак уведзены у ранг адмысловага і строга рэгламентаванага мастацтва… Пагадзіцеся, вельмі разнастайныя аб’екты. Таму і дзень атрымаўся насычаным ды карысным і для нас, і, як падаецца, для чытачоў.
Далей
|
А ўсе кажуць: "Кулёк"...
Калектыўныя сустрэчы з рэктарам — звычайная практыка для многіх айчынных ВНУ. Але Беларускі дзяржаўны ўніверсітэт культуры і мастацтваў вырашыў праявіць крэатыўны падыход, зрабіўшы з гэтай, здавалася б, шараговай падзеі сапраўднае ток-шоу пад назвай “100500 пытанняў да рэктара” Юрыя БОНДАРА. Да слова, мерапрыемства адбылося ў рамках праекта “Канструктар: будуем універсітэт мары”.
Далей
Каментарыі (1)
|
Новы нумар
Рэдакцыйна-выдавецкая ўстанова
"Культура і мастацтва"