Галоўная / Аўтары
АўтарыАўтар Яўген РАГІН ( 1052 cт. ) |
Чужых талерак нам не трэба! Як сваю знайсці?..
Не будзем шукаць адказ на пытанне "Колькі маладых спецыялістаў не даязджаюць штогод да першага рабочага месца?". Няма сэнсу. Нават калі і знойдзем "дэзерціраў"… У дадзеным выпадку пытанні хутчэй узнікаюць у адрас навучальных устаноў, што іншым разам набіраюць студэнтаў ці не з вуліцы. Безумоўна, частка таленавітых выпускнікоў вырашае працягнуць навучанне па профілі. Дай ім Бог. Астатнія дыпламаваныя (што не даехалі і не даедуць) будуць працаваць па спецыяльнасці хіба што пад прымусам, што цалкам выключае любыя праявы творчасці. Нам гэта трэба? А гаворка сёння пра тых, хто ўчора занёс у райцэнтраўскі інтэрнат чамаданы, а сёння ўпершыню прыступіў да выканання працоўных абавязкаў і не надта ведае, як сябе паводзіць, каб працаваць не на згубу сваіх і чужых нерваў, а на ўласны аўтарытэт… Рэдакцыя вырашыла, што такім маладым спецыялістам ад культуры якраз дарэчы прыдадуцца парады тых бібліятэкараў ды клубнікаў, што пасля адпрацоўкі засталіся там, дзе і пачыналі творчую кар’еру.
Далей
|
Вы не былі ў Алашках?
Патэлефанавала начальнік аддзела ідэалагічнай работы, культуры і па справах моладзі Шаркаўшчынскага райвыканкама Людміла Стома і распавяла пра тое, як 22 жніўня ў Алашках прайшло Абласное свята "Яблычны фэст".
Далей
|
Тыдзень, што не мае заканчвацца
Як прыцягнуць большую ўвагу грамадства да праблем рэгіянальнай культуры? Ды яшчэ так, каб іх вырашыць? Прынамсі, пастарацца. У галоўным упраўленні ідэалагічнай работы, культуры і па справах моладзі Гродзенскага аблвыканкама вырашылі распачаць ў раёнах Тыдні культуры. Праект — доўгатэрміновы. Інакш кажучы Тыдні тыя абяцаюць стаць традыцыйнымі. Больш падрабязна пра названыя творчыя акцыі распавядаюць ініцыятар праекта, намеснік начальніка галоўнага ўпраўлення ІРКСМ Гродзенскага аблвыканкама Аляксандр ВЯРСОЦКІ і начальнік аддзела ІРКСМ Воранаўскага райвыканкама Алена ЯСТРЭМСКАЯ, якая разам з калегамі распачала Тыдзень культуры ў сваім раёне з 17 жніўня.
Далей
|
Ісачоў ды Вашчанка…
Я вельмі нясмела і па магчымасці далікатна — пра мастацкі густ і меру ўсведамлення здольнасцей, сваіх і чужых. Даўно карціць. А нясмела і далікатна — каб, запрамілуй бог, нікога не пакрыўдзіць і не выклікаць на сябе буру абурэння: маўляў, сноб, рэтраград і кансерватар. Праблем і без таго хапае.
Далей
Каментарыі (1)
|
Ці заспявае шляхта ў Дукоры?
Словы "дзяржаўнае" і "прыватнае" лёгка зліць у адно хіба што на пісьме. А ў жыцці пра агульны інтарэс абодвух бакоў, на вялікі жаль, казаць даводзіцца надзвычай рэдка. Сітуацыя цягам часу выправіцца толькі пры адной ўмове: калі дзяржаўнік спатрэбіцца прыватніку і наадварот. Толькі тады інтарэсы перастануць быць паралельнымі і паспяхова перасякуцца. І кропкай перасячэння можа стаць не толькі камерцыйны поспех… Але досыць прэамбул. Мы ў чарговым матэрыяле нашага чарговага аўтапрабегу пастараліся аб’яднаць ды параўнаць тое, што пакуль не надта аб’ядноўваецца ды параўноўваецца. І ўзялі для гэтага дзве ўстановы культуры: дзяржаўны СДК у Дукоры і прыватны Сядзібна-паркавы комплекс "Дукорскі маёнтак". Цікавая рэч атрымалася.
Далей
|
“Кроў” кепска прыжываецца. Справа ў кватэры?
Культура, асабліва сельская, няўхільна старэе. Перадпенсійны век — ці не норма для вясковых кадраў. Знясілены “культурны” арганізм патрабуе неадкладнага ўлівання свежай крыві. “Донараў” (ССНУ і ВНУ) хапае, а вось “кроў” прыжываецца кепска. Ва ўстановах культуры райцэнтраў кадравая сітуацыя больш-менш стабільная, а вось на вёсцы — вакансіі, вакансіі, вакансіі… Дык што рабіць? Як паказвае журналісцкая практыка, маладыя спецыялісты ад культуры, якія не вытрымалі выпрабавання сялом, наракаюць збольшага на мізэрныя заробкі. Спецыялісты з пэўным стажам хочуць працаваць, але ім для самапавагі не стае сталага жытла: не ў інтэрнаце, а ў райцэнтраўскім шматпавярховіку ці ў аграгарадоцкім катэджы. Ні першыя, ні другія патрэбы свае задаволіць не могуць. Таму асвойваюць, так бы мовіць, сумежныя спецыяльнасці. Прычыны кадравага калапсу вядомыя кожнаму: астаткавы прынцып фінансавання галіны. Але патрабаванні да яе эфектыўнасці ніхто не адмяняў. Словам, пытанне “Што рабіць?” па-ранейшаму актуальнае. Для таго, каб прасачыць, як яно вырашаецца на месцах, да удзелу ў онлайн-канферэнцыі былі запрошаны намеснік старшыні Веткаўскага райвыканкама Сяргей КОНЧЫЦ, начальнікі аддзелаў ідэалагічнай работы, культуры і па справах моладзі: Ашмянскага раёна — Галіна БАЛІНСКАЯ, Навагрудскага — Марына ШАБАНОВІЧ, Дзяржынскага — Наталля СІНЮКОВІЧ, Бярозаўскага — Таццяна КАВАЛЁК, Дубровенскага — Людміла ДУДАРАВА, намеснік начальніка аддзела ідэалагічнай работы, культуры і па справах моладзі Шклоўскага райвыканкама Галіна ВАЛОЗІНА, вядучы метадыст аддзела методыкі Дзяржынскага раённага цэнтра культуры і народнай творчасці Кацярына ГРАНІК.
Далей
|
Усім музеям музей!
Часам даводзіцца чуць такое нібыта рытарычнае пытанне: маўляў, што рабіць у вёсцы ці нават райцэнтры рафінаванаму сталічнаму інтэлектуалу? Пабачанае ў апошні дзень нашага аўтатура пераконвае: цікава і карысна для свайго развіцця правесці час можна і ў рэгіёнах. І досвед Мастоўскага раёна ў гэтым плане нам падаўся паказальным. З’ехаць адтуль можа прымусіць хіба толькі перанасычэнне яркімі ўражаннямі.
Далей
|
Дзедавы гармонік — сімвал сваякоў
Разважаючы пра эфектыўнасць устаноў культуры на Гродзеншчыне, у чарговы раз задумаліся пра прычыны, якія змусілі зрабіць у вобласці маштабны рэбрэндынг, або, прасцей кажучы, змену назваў дамоў культуры і рамёстваў, гэтаксама як і клубаў. Урэшце, дом культуры — ён і ў Афрыцы дом культуры. І ад таго, што ДК ператворыцца ў аддзел ці сектар, лепш ці горш працаваць, мяркуем, ён не стане. А вось у чым мы дакладна пераканаліся, дык гэта ў тым, што не зважаючы на змены назваў сваіх устаноў ды, мякка кажучы, не вельмі высокія заробкі работнікі культуры Гродзеншчыны праяўляюць вельмі важную рысу, неабходную для іх прафесіі, — ініцыятыўнасць.
Далей
|
Карысць бурбалак
Сёння мы працягваем гаворку пра культуру Дзятлаўшчыны. Калі вы памятаеце, яна пачалася з таго, што ў раёне максімальна выкарыстоўваецца любы рэзерв для выканання немалога плана па аказанні платных паслуг. Ёсць у аддзела, аказваецца, не толькі батуты, але і электронны цір. Спрабавалі работнікі культуры набыць у пазабюджэтны дадатак абсталяванне для надзімання шарыкаў геліем і для вырабу поп-корна. Але, прагназуючы камерцыйную сітуацыю, высветлілі, што тэхнагляд пры такім раскладзе жыць спакойна ўстановам культуры не дазволіць. Прыватніку, як паказвае практыка, тут разварочвацца прасцей: патрабаванняў і забарон менш. Мы з гэтым, дарэчы, пад час аўтатураў пастаянна сутыкаемся… Можна бясконца разважаць пра ганебнасць залішняй камерцыялізацыі і яе залатую сярэдзіну ў дзейнасці клубаў, бібліятэк ды музеяў. Ясна адно: калі раёну даведзены план, значна павялічаны ў параўнанні з леташнім, яго, як ні круці, неабходна выконваць. Працоўную дысцыпліну, прынамсі, ніхто не адмяняў. Дык вось, план пазабюджэту на Дзятлаўшчыне выконваецца, як нам падаецца, з максімальным стараннем. Але гаворка ў артыкуле — не толькі пра гэта…
Далей
|
Што абмяркоўваць будзем? І дзеля чаго?
Чарговы, чацвёрты па ліку, Форум бібліятэкараў Беларусі пройдзе з 15 па 17 верасня ў Маладзечанскім раёне. Назва-дэвіз мерапрыемства за апошнія гады не змянілася: “Гуманітарна-асветніцкая дзейнасць бібліятэк у кантэксце агульначалавечых каштоўнасцей і беларускай дзяржаўнасці”. Пагадзіцеся, такое сталае пазіцыянаванне абавязвае нашы бібліятэкі да многага.
Далей
|
Новы нумар
Рэдакцыйна-выдавецкая ўстанова
"Культура і мастацтва"