Аўтары

20 жніўня ў мінскім Дзяржаўным літаратурным музеі Янкі Купалы адкрылася выстава “У народ і край свой толькі веру”, прымеркаваная да 100-годдзя з дня смерці Івана Луцкевіча — палітычнага і грамадскага дзеяча пачатку ХХ стагоддзя, археолага і краязнаўцы, аднаго з лідараў беларускага нацыянальнага руху. У экспазіцыі прадстаўленыя прадметы і дакументы са збораў архіўных і музейных устаноў Беларусі ды Літвы, а таксама з прыватных калекцый, у тым ліку з сямейнага архіва нашчадкаў Луцкевічаў. Выстава будзе працаваць да 11 верасня.

Сёння набіраюць усё большую актуальнасць ідэі пашырэння здаровага ладу жыцця і клопату пра прыроднае асяроддзе. Сістэмы пракату веласіпедаў і самакатаў дазваляюць знайсці і арандаваць такі экалагічны транспарт амаль у любой кропцы горада. Тым не менш, у Мінску экскурсіі на веласіпедах ладзіць на пастаяннай аснове толькі адна невялікая група энтузіястаў. Мы паспрабавалі разабрацца, якія выклікі і перспектывы паўстаюць сёння і могуць паўстаць у будучыні перад арганізатарамі велаэкскурсій і турыстамі, якія хочуць спалучаць любоў да паездак на веласіпедзе са спасціжэннем гісторыі горада і даследваннем цікавых мясцін.

Месца для дыскусіі з інтрыгоўнай назвай “Нотр-Дам і беларуская рэстаўрацыя. Як адраджаць спадчыну?” было абранае невыпадкова. Менавіта аднаўленне сядзібнага дома ў Лошыцы эксперты прызналі найлепшым рэалізаваным праектам рэстаўрацыі ў Беларусі за апошнія пяць гадоў.

Набліжаецца 75-я гадавіна вызвалення Мінска ад нацысцкай акупацыі. У такія даты часцей гучаць згадкі пра тагачасныя падзеі і рэаліі. Больш увагі да сябе прыцягваюць мясціны, звязаныя з гісторыяй вайны — абеліскі з Вечным агнём, мемарыяльныя шыльды, помнікі салдатам, партызанам і падпольшчыкам. Безумоўна, гэтыя месцы, належным чынам пазначаныя і занесеныя ў адпаведныя спісы, не застануцца без увагі — тут з’явяцца кветкі, сюды прыйдуць школьнікі ці работнікі прадпрыемстваў, якія апякуюцца тым ці іншым памятным знакам. Але багата вакол нас і іншых слядоў вайны — непазначаных, і таму не такіх заўважных. Недасведчаны чалавек пройдзе міма і нават не задумаецца, што з тым ці іншым будынкам звязаная гераічная ці трагічная гісторыя. Жывых сведкаў з кожным годам усё меней, і захоўваць памяць усё цяжэй. Але такія незаўважныя сляды вайны ёсць, бадай, у кожным горадзе і нават вёсцы. Заклікаючы памятаць пра жахі акупацыі і радасць вызвалення, лагічна перадусім паклапаціцца пра тыя месцы і будынкі, якія захоўваюць памяць аб днях вайны, з’яўляюцца яе нямымі сведкамі. І сведкі гэтыя могуць загаварыць — трэба толькі звярнуць на іх увагу.

Апошнім часам усё часцей у Беларусі ўзнікаюць аўтарскія экскурсійныя праекты ды наогул заўважна расце колькасць экскурсаводаў. Што прывяло да такога ўсплёску цікаўнасці да гэтай прафесіі і як захаваць якасць працы ва ўмовах высокай канкурэнцыі, “К” пацікавілася ў гісторыка і краязнаўцы Цімафея АКУДОВІЧА. Ён праводзіць экскурсіі ўжо амаль 15 гадоў, а сёлета адкрыў яшчэ і ўласны праект “Набліжэнне” з аўтарскімі маршрутамі.

20 чэрвеня ў Беларускім дзяржаўным музеі гісторыі Вялікай Айчыннай вайны адкрылася выстава “Подзвіг у імя вызвалення”, прысвечаная 75-годдзю вызвалення Беларусі ад нацызму. Акурат напрыканцы чэрвеня 1944 года пачалася аперацыя “Баграціён”, падчас якой тэрыторыя нашай краіны была цалкам ачышчаная ад захопнікаў. Выстава налічвае больш за 80 музейных прадметаў і каля 250 фота і дакументаў з фондаў музея.