Галоўная / Аўтары
АўтарыАўтар Пётра ВАСІЛЕЎСКІ ( 836 cт. ) |
Эквівалент запатрабаванасці
24 жніўня адбылася Рэспубліканская педагагічная рада з удзелам Прэзідэнта і прадстаўнікоў урада. На ёй ішла гаворка пра тое, як удасканаліць сістэму адукацыі ў краіне, зрабіць яе больш эфектыўнай і адпаведнай рэаліям суверэннай дзяржавы ў глабальным свеце. Між тым, ужо на наступным тыдні ў ВНУ культуры і мастацтваў прыйдзе новая хваля студэнтаў. Як сведчыць статыстыка, сёлетняя ўступная кампанія абышлася без вялікіх сюрпрызаў.
Далей
|
Напярэдадні новага года. Навучальнага
На тыдні ў Прэс-цэнтры Дома прэсы адбылася прэс-канферэнцыя па тэме “Дадатковая адукацыя дзяцей і моладзі: новыя прапановы ў будучым навучальным годзе”. Удзел ў ёй узялі намеснік дырэктара Нацыянальнага цэнтру мастацкай творчасці дзяцей і моладзі Міністэрства адукацыі Беларусі Ларыса Ісачкіна, дырэктар Рэспубліканскага цэнтру экалогіі і краязнаўства Алена Ануфровіч, дырэктар Рэспубліканскага цэнтру інавацыйнай і тэхнічнай творчасці Сяргей Сачко. Міністэрства адукацыі прадстаўляла галоўны спецыяліст упраўлення сацыяльнай, выхаваўчай і ідэалагічнай работы Таццяна Драпакова.
Далей
|
Рарытэт ад Мамонічаў
Паводле добрай завядзёнкі, бадай ніводная культурная акцыя нацыянальнага маштабу ў нашай краіне не адбываецца без удзелу, у той ці іншай форме, галоўнай скарбніцы дзяржавы — Нацыянальнага мастацкага музею. Вось і цяпер, калі Беларусь святкуе 500-годдзе нацыянальнага кнігадрукавання, ён не мог застацца ўбаку. У верасні Нацыянальны мастацкі ладзіць выставу, на якой будзе прадстаўлена выданне Евангелля 1600 года. Рарытэтных друкаваных беларускіх Евангелляў у фондах музея пятнаццаць. Згаданае — самае старое. Пра гэта паведаміў журналістам на прэс-канферэнцыі генеральны дырэктар Нацыянальнага мастацкага музея Рэспублікі Беларусь Уладзімір Пракапцоў.
Далей
|
“Матылькі тут не жывуць”
4 жніўня Мікалаю Селешчуку споўнілася б 70 год. Мастак не паспеў састарыцца. Ён загінуў у Італіі у 1996 годзе, не дажыўшы да “палцінніка”. Вясковец з Берасцейшчыны зрабіў выдатную творчую кар’еру ў сталіцы, стаў адным з самых паспяховых мастакоў Беларусі, і што найбольш важна — першым прафесіяналам, які адкрыта ўвёў у наша мастацтва выяўленчыя і сэнсавыя коды, адпавядаючыя тагачаснай заходняй эстэтыцы. Да Селешчука ў Савецкім Саюзе носьбітам еўрапейскай культурнай ментальнасці лічылася Прыбалтыка, ён жа пасунуў “захад” далей на Усход. Ці наблізіў Усход да “захаду” — гэта як каму болей падабаецца. Варта адзначыць і тое, што ён не паехаў самасцвярджацца за мяжу. Ягоная майстэрня заўжды была ў Мінску. Селешчук ўсяго дасягнуў тут, не адрываючыся ад родных каранёў, сілкуючы творчасць нашай рэчаіснацю, гарманічна спалучаючы мастакоўскі касмапалітызм з натуральнай беларускасцю.
Далей
|
Вяртаем сваё!
Ёсць ідэі, якія, што называецца, лунаюць у паветры і набываюць матэрыяльную вагу, калі іх агучвае асоба, упаўнаважаная прымаць абавязковыя да выканання рашэнні. Пра неабходнасць распрацоўкі дзяржаўнай праграмы вяртання ў Беларусь яе культурных каштоўнасцей, што былі вывезены з нашай зямлі без згоды нашага народа, гаворка ідзе з першых дзён Незалежнасці, а мо і раней. Але істотных зрухаў, скажам шчыра, дагэтуль не бачна. І вось днямі па гэтай тэме выказаўся Кіраўнік дзяржавы: “Варта па-новаму зірнуць на пытанне вяртання культурных каштоўнасцей у Беларусь. Гэта неад’емны элемент фарміравання духоўнай ідэнтычнасці нашай нацыі. Работу ў гэтым напрамку трэба праводзіць з гледзішча “Беларуская спадчына ў свеце”. Паколькі шэраг культурных праектаў станавіліся рэчаіснасцю пасля таго, як іх браў пад уласны кантроль Прэзідэнт, ёсць падставы спадзявацца, што гэта справа зрушыць з “мёртвай кропкі”.
Далей
|
Цяжкая навука — свабода…
Кожнаму спартоваму заўзятару вядомая сітуацыя, калі любімую каманду, якая летась радавала сваіх фанатаў, у новым сезоне нібыта падмянілі. Ні куражу, ні спартовай злосці, ні прагі перамог. Толькі і глядзі, як бы з вяршыні турнірнай табліцы не скацілася на ніжнія радкі. У тое, што бачыш, не хочацца верыць. І тады пачынаеш шукаць апраўданні сваім улюбёнцам. Маўляў, стаміліся. Да таго ж, ідзе змена пакаленняў: майстры сваё збольшага адыгралі, але мацуюцца юніёры — так што хутка зноў пабачым свой сцяг над п’едысталам гонару. Уся надзея на моладзь — таленавітую і амбіцыйную!
Тое самае адбываецца і ў іншых сферах. Асабіста я на кожнай абароне дыпломаў у нашай мастацкай акадэміі, на кожнай маладзёжнай выставе шукаю знакі будучага трыумфальнага прарыву Беларусі ў сусветную культурную прастору. Але, на жаль, часта даводзіцца канстатаваць, што… дай Божа нашаму мастацтву сёння хаця б на ўласнай зямлі захаваць пазіцыі, заваяваныя мэтрамі савецкай эпохі.
Далей
|
Перспектывы музея “на выселках”
15 ліпеня — чарговая гадавіна Грунвальдскай перамогі, якая спыніла тэўтонскі націск на славянскі ўсход і стала адной з перадумоў Залатога веку беларускай (ліцвінскай) дзяржаўнасці. Гэта добрая нагода паразважаць пра ролю ваенна-палітычнага чынніка ў нашай гісторыі, пра тое, як жыццё на еўрапейскім скразняку, на скрыжаванні ваенных дарог паўплывала на фарміраванне беларускага соцыуму і беларускай ментальнасці.
Далей
|
…і Эйфелева вежа ў даважак
Марк Шагал — бадай, першы выразны касмапаліт у беларускім мастацтве і першы наш мастак, чыя творчая біяграфія прымусіла гісторыкаў культуры нашага краю ўсур’ёз заклапаціцца тэмай крытэрыяў нацыянальнай тоеснасці творчай асобы ў век глабальных камунікацый.
Далей
|
Праўда і міфы “Айчыны”
Мы ўжо пісалі пра адно з найпапулярных сёлетніх выданняў — кнігу “Айчына: маляўнічая гісторыя. Ад Рагнеды да Касцюшкі”, якая, сярод іншых, прадстаўляла нашу краіну на фестывалі “Красная плошча” ў Маскве. Сваім поспехам гэты фаліянт абавязаны як тэкстам вядомага пісьменніка Уладзіміра Арлова, так і шыкоўным ілюстрацыям Паўла ТАТАРНІКАВА — недарэмна ж ён названы не афармляльнікам, а менавіта суаўтарам кнігі. Менавіта яны дазваляюць не толькі даведацца пра падзеі і постаці нашай мінуўшчыны, але і стварыць у свядомасці іх маляўнічы вобраз. Аднак узнікае пытанне, чым жа натхняўся сам графік, які здолеў адрадзіць для сучаснікаў сівую даўніну?
Далей
|
Вонкавыя праявы ўнутранага стану
Што б мастак ні маляваў — краявід, нацюрморт, сюжэтную кампазіцыю, ён заўжды робіць аўтапартрэт, бо дэманструе свой унутраны свет, сваю шкалу каштоўнасцей, сваё “люблю” і “ненавіджу”. Гэта відавочна, калі мастак звяртаецца непасрэдна да жанру партрэта. У гэтым можна было пераканацца на рэспубліканскай выставе партрэта “Псіхалогия вобраза” ў Палацы мастацтва.
Далей
|
Новы нумар
Рэдакцыйна-выдавецкая ўстанова
"Культура і мастацтва"