Галоўная / Аўтары
АўтарыАўтар Дар’я АМЯЛЬКОВІЧ ( 497 cт. ) |
І зноў кіно...
— Аб’яднанне высілкаў — гэта норма для сённяшніх кінематаграфій. Таму не трэба здзіўляцца, калі да вытворчасці фільмаў маюць дачыненне некалькі краін. Стужка-адкрыццё кінафестывалю “Лістапад” Я не вярнуся”, зробленая ў кааперацыі Расіі, Эстоніі, Беларусі, Казахстана і Фінляндыі, — гэта цалкам у рэчышчы сучасных правілаў вытворчасці. Тым больш, што ад гэтага супрацоўніцтва выйграюць усе.
Далей
|
Засцярогі кааперацыі
— Ці займела стужка “Я не вярнуся” поспех у Эстоніі? Лічу, што так. Ведаеце, у мяне былі засцярогі: фільм — на рускай мове, гэткая “руская гісторыя”, таксама нехта можа сказаць, што гэта выключна фестывальнае кіно… Але таго не здарылася. У Эстоніі карціна Ларса фон Трыера збірае 3 000 чалавек, на нас жа прыйшло 15 000. Гэта маленькі, ды ўсё ж поспех. Магчыма, дапамагло тое, што стужка пабывала ўжо на розных фестывалях і была ўганаравана, напрыклад, у тым жа Нью-Ёрку, Сочы, Іванаве, пра яе шмат пісалі… Таксама эстонцы ведаюць іншыя мае работы, таму на фільм “Я не вярнуся” глядач пайшоў.
Далей
|
Куды вядзе сэлфі?
Як змяняецца паўсядзённасць і свядомасць сучаснага грамадства пад уплывам мабільных тэхналогій? Ці становімся мы больш хуткімі? Больш бачнымі? Ці сціскаецца час? Альбо чалавек спрабуе жыць ужо ў іншай часавай прасторы? Такія пытанні справакавала ў мяне міжнародная выстаўка “Transition”, што нядаўна завяршылася ў Галерэі візуальных мастацтваў “Ў”. Міжнародны праект сабраў арт-выказванні аўтараў з дзесяці краін, прадэманстраваўшы сваю адкрытасць да масавага гледача і прадставіўшы работы, здольныя паглядзець на мабільныя тэхналогіі як на рэч сэнсаўтваральную, а не на выключна функцыянальную.
Далей
|
Квінтэсэнцыя стратэгіі
Вынікі і праблемы развіцця сферы кінематографа Рэспублікі Беларусь за 2009 — 2014 гады, а таксама стратэгічныя задачы яе развіцця на наступную пяцігодку былі абмеркаваны ў час пасяджэння калегіі Міністэрства культуры краіны 16 снежня ў Нацыянальнай кінастудыі “Беларусьфільм”. Юбілейная дата беларускага кіно не перашкодзіла кіраўніцтву і спецыялістам сферы агучыць “балявыя кропкі” айчыннай кінематаграфіі і паспрабаваць вызначыць магчымыя шляхі яе далейшага развіцця. У рабоце калегіі браў удзел намеснік Прэм’ер-міністра краіны Анатоль ТОЗІК.
Далей
|
"Люфт" і конкурс
Правядзенне Нацыянальнага конкурсу ў рамках Мінскага міжнароднага кінафестывалю “Лістапад” дазволіла як убачыць праблемныя зоны нашага кіно, так і выявіць недахопы фестывальнага руху. Як выглядае беларускі кінематограф у параўнанні з кінематаграфіямі краін постсацыялістычнага блока? Як часта здымаюць айчынныя кінематаграфісты? Як пазіцыянуецца, уласна, сам Нацыянальны конкурс у параўнанні з іншымі праграмамі на “Лістападзе”? Гэтыя пытанні горача абмяркоўваліся ўдзельнікамі ды гасцямі фестывалю пад час “круглых сталоў”, у кулуарах кінафоруму і спараджалі новыя: што можна зрабіць, каб палепшыць сітуацыю ў дачыненні да нашага кіно?..
Далей
|
А нараджэнне міфаў — у спешным парадку?
Часам чытаеш загалоўкі артыкулаў і ловіш сябе на думцы, што дзесьці гэта ўжо бачыў. Вось нядаўна, вось толькі: знаёмая да болю сітуацыя, якая скончылася… добра, калі не сказаць — нічым. Але заканчваецца ўсё больш дрэнным: знесці, альбо часткова знесці, альбо пабудаваць новае… Так, я — пра забудову і новыя праекты ў нашай сталіцы. Хоць, па сутнасці, падобная ж логіка часта распаўсюджваецца і на абласныя цэнтры, ды нават на маленькія вёскі. Нашы населеныя пункты ў гэтых выпрабаваннях “патрэб часу”, “здзелак дзесяцігоддзя”, амбіцый архітэктурных кампаній усё больш і больш губляюць сваё аблічча. Я не кажу пра тое, што яно ідэальнае, але мае тыя адметнасці, якімі патрэбна даражыць. На жаль, чамусьці іх вартасць і ўнікальнасць (так атрымліваецца — магу толькі гэта канстатаваць) не заўважаюцца і не прызнаюцца многімі адказнымі асобамі.
Далей
Каментарыі (1)
|
Месяц: плюсы і мінусы
Месяц фатаграфіі ў Мінску, які вянчала выстаўка фіналістаў і пераможцаў прэміі “Prafota”, скончыўся. Марафон з 12 выставак, 7 лекцый і прэзентацый, мультымедыя-паказаў даў магчымасць спрычыніцца да спасціжэння сучаснай фатаграфіі: ад класічнай, вытрыманай брэсонаўскім “вырашальным момантам” (выстаўка Арно Фішэра ў Цэнтры сучасных мастацтваў), да фатаграфіі як сродку даследавання і асэнсавання рэчаіснасці.
Далей
|
“Племя” як дыягназ
Адно з яскравых уражанняў “Лістапада” — гэта фільм “Племя” Міраслава Слабашпіцкага і, уласна, яго сумесны прагляд з людзьмі, якія слаба чуюць. У карціне, як вядома, няма слоў: дзея адбываецца якраз ў спецыялізаваным інтэрнаце для людзей, што слаба чуюць, і героі маюць зносіны адно толькі з дапамогай мовы жэстаў. Субцітры адсутнічаюць. Гэта было вельмі важнае адчуванне: калі чалавек, які сядзіць побач з табой, разумее ўсё — таму што размаўляе на мове жэстаў, — а ты адно “прачытваеш” інфармацыю праз пластыку, міміку ды эмоцыі персанажаў, праз іх дзеянні. Досвед неверагодны — і надзвычай каштоўны: мы быццам бы памяняліся месцамі.
Далей
|
Нацыянальны конкурс
У кожнага конкурсу Мінскага міжнароднага кінафестывалю “Лістапад” — свая атмасфера і “начынне”. Напрыклад, “Маладосць на маршы” — энергія эксперыменту і пошукаў, творчае самавыяўленне ды крытыка рэалій. Асноўны конкурс ігравога кіно — тонкае выяўленне заган і змен у грамадстве. Асноўны конкурс дакументальнага кіно — назіранне не толькі за паўсядзённасцю, але і за рухамі чалавечай душы ў гэтай плыні жыцця… Што да Нацыянальнага конкурсу, старт якога адбыўся на сёлетнім форуме, то яго атмасферу і “начынне” вызначыць складана: з аднаго боку, нельга не павіншаваць беларускіх кінематаграфістаў са сваім конкурсам, з іншага ж — палітру форуму можна акрэсліць як “усяго патроху”.
Далей
|
Медыум і тры “як”
Адной з вартасцей Месяца фатаграфіі ў Мінску стала магчымасць цеснага знаёмства з маладой беларускай фатаграфіяй. Тры персанальныя выстаўкі — Віктара Гіліцкага, Аляксандра Веледзімовіча, Аляксея Шлыка і Алега Шоблы (аўтараў, чые работы вядомыя не толькі нашай публіцы), — мультымедыйная прэзентацыя праекта “Сонны лес” Міхаіла Лешчанкі і таго ж Шлыка, выстаўка дзіцячай фатаграфіі з Паставаў — падзеі злучыліся ў блок, які дае ўяўленне пра тэндэнцыі ў гэтым сегменце.
Далей
|
Новы нумар
Рэдакцыйна-выдавецкая ўстанова
"Культура і мастацтва"