Галоўная / Аўтары
АўтарыАўтар Яўген РАГІН ( 1052 cт. ) |
А ўсе кажуць: "Кулёк"...
Калектыўныя сустрэчы з рэктарам — звычайная практыка для многіх айчынных ВНУ. Але Беларускі дзяржаўны ўніверсітэт культуры і мастацтваў вырашыў праявіць крэатыўны падыход, зрабіўшы з гэтай, здавалася б, шараговай падзеі сапраўднае ток-шоу пад назвай “100500 пытанняў да рэктара” Юрыя БОНДАРА. Да слова, мерапрыемства адбылося ў рамках праекта “Канструктар: будуем універсітэт мары”.
Далей
Каментарыі (1)
|
Заснуць і прачнуцца беларусам
Я — не пра настальгію як захворванне. Я — пра мінулае як банк доўгатэрміновых укладаў уласнага практычнага досведу. Жыву за пастаянна “набягаючыя” пасля пераасэнсавання працэнты учарашніх успамінаў, што іншым разам дапамагаюць здзейсніцца заўтрашнім марам. Ці проста выжыць, яшчэ раз пераканацца, супакоіцца і рушыць далей з новымі сіламі.
Далей
|
Па модусе "дзесьці густа, дзесьці пуста"
Віцебшчына, дарэчы, багатая не толькі самымі рознымі творчымі варыяцыямі раённых дамоў рамёстваў, але і вось такімі шматпрофільнымі музейнымі аб’яднаннямі. Згадайма з гэтай нагоды адпаведныя ўстановы Полацка ці Браслава. Шэсць музеяў дзейнічаюць і ў Оршы. Пра іх узаемадзеянне і хацелася распавесці ў чарговай частцы нашых “аўтамабільных” публікацый. Жаданне гэтае абумоўлена яшчэ і тым, што ў Оршы — шэсць музеяў, а ў Верхнядзвінску і Дуброўне — пакуль аніводнага. Мо аршанскі прыклад натхніць тых, хто адказвае за нармальнае фінансаванне дзяржпраграм развіцця рэгіянальнай культуры?..
Далей
|
Як і чым дапамагчы... інвестару?
Наступны дзень вандроўкі быў цалкам прысвечаны культуры Віцебшчыны. Яшчэ ў Мінску прадумалі, што нас на гэтым адрэзку аўтапрабегу маюць чакаць будучы (спадзяёмся!) гісторыка-археалагічны запаведнік, “імянны” музей з фан-клубам прыхільнікаў асобы, у гонар якой і працуе ўстанова, адна з першых на Беларусі аграсядзіб, дзе адпачынак уведзены у ранг адмысловага і строга рэгламентаванага мастацтва… Пагадзіцеся, вельмі разнастайныя аб’екты. Таму і дзень атрымаўся насычаным ды карысным і для нас, і, як падаецца, для чытачоў.
Далей
|
Абяцанага чатырнаццаць гадоў чакаюць
Гэтым разам пад час пятага па ліку аўтатура наша “Хонда” пракаціла нас па Міншчыне, Віцебшчыне і Магілёўшчыне. І ў чарговы раз пабачылі шмат цікавага. Пад час вандроўкі дарэчным падалося параўнанне: у лепшым сваім “варыянце” сельскі работнік культуры на сёння — нібыта хутаранін: няма важкай дзяржаўнай падтрымкі, значыць спадзявацца трэба толькі на ўласны хлебаробскі талент. Скажам, замест неўраджайнай пшаніцы вырошчваць гарантаваную па хоць нейкай аддачы бульбу, памяняць “грошанасычаны” трактар на вясёлага каня — і выжыць, і адкласці капейчыну, і не баяцца заўтрашняга дня, і знайсці сябра-спонсара, які адрамантуе табе цвілы ад дажджу дах… Чым не аптымізацыя ў самым здаровым сялянска-гаспадарчым прачытанні? Толькі вось прынцып такой разумнай самадастатковасці спрацоўвае не паўсюль. Таму і скіроўваемся пастаянна на раёны, каб адшукаць сярод пустазелля ядранае зерне станоўчага вопыту, што прарасце нават на занядбаным палетку.
Далей
|
Чым сагрэемся?
8 сакавіка на 81 годзе пайшла з жыцця Зінаіда Якаўлеўна МАЖЭЙКА — вядучы беларускі этнамузыколаг, вядомы славіст і беларусіст, доктар мастацтвазнаўства. Для навукі яна пакінула працы, што ўвайшлі ў залаты фонд славянскай музычнай фалькларыстыкі і ў многім вызначылі высокі ўзровень этнамузыкалогіі ў другой палове ХХ і на пачатку ХХІ стагоддзяў. Менавіта Зінаіда Мажэйка першай на Беларусі пачала сцвярджаць ідэю неабходнасці папулярызацыі музычнага фальклору на навуковай аснове і канцэпцыю самадастатковасці музычнай культуры вуснага тыпу. Яна распрацавала праграму па аўдыявізуальнай антрапалогіі і па ўласных сцэнарыях зняла сем дакументальных музычна-этнаграфічных фільмаў. Як навуковец яна адстойвала неабходнасць экалагічнай абароны вясковай народна-песеннай культуры... Паплечнікі і вучні Зінаіды Мажэйка сёння ўспамінаюць пра яе.
Далей
|
Культура для эканомікі ці эканоміка для культуры?
13 — 14 сакавіка ў Інстытуце культуры Беларусі праходзіла ІІІ Міжнародная навукова-практычная канферэнцыя “Культура Беларусі: рэаліі сучаснасці”. Генеральная тэма мерапрыемства — “Новая канфігурацыя культурнай прасторы і “новая” эканоміка культуры”. Праз пэўны час мы паспрабуем патлумачыць схільнасць канферэнцыі да пабудовы адмысловых геаметрычных фігур і да гульні ў двукоссі з прыметнікамі, прыналежнымі да слова “эканоміка”. А пакуль толькі зазначым, што ўдзельнікамі канферэнцыі сталі прадстаўнікі міністэрстваў культуры і эканомікі Рэспублікі Беларусь, супрацоўнікі дыпламатычных місій, культурных цэнтраў, навуковых арганізацый са Славакіі, Літвы, Польшчы, Украіны, Расіі, работнікі культуры… Два дні запар усе яны ішлі да канкрэтнай мэты: абмеркаваць актуальныя праблемы ў галіне эканомікі культуры і выпрацаваць новыя падыходы да ўдасканалення арганізацыйна-эканамічных механізмаў кіравання дзяржаўнымі арганізацыямі культуры ў сучасных эканамічных умовах.
Далей
|
Абавязкі гаспгрупы пашырацца?
Верхнядзвінскі раён мяжуе з Латвіяй і Расіяй. Такое суседства натуральным чынам паўплывала на змест творчых праектаў, якімі славіцца мясцовы аддзел ідэалагічнай работы, культуры і па справах моладзі. З рахункаў не варта скідваць і тое, што прымежны рэгіён не толькі адказвае за экспарт нашай традыцыйнай культуры, але і ў ліку першых робіць усё магчымае для стварэння ў замежжы станоўчага іміджа нашай краіны.
Далей
|
Выйсце: рост заробку і жыллё
Увод АЭС у Астраўцы не толькі павялічыць геаграфічныя межы ды эканамічныя магчымасці райцэнтра, але і якасна зменіць сацыяльна-культурнае аблічча прымежнага кутка Беларусі. Гэта — ява, скажам, заўтрашняга дня. А сёння, пад час будаўніцтва аб’екта, мясцовы аддзел ідэалагічнай работы, культуры і па справах моладзі змушаны аператыўна вырашаць шэраг праблемных пытанняў, звязаных з пераарыентацыяй раёна.
Далей
|
Раённага метадыста выклікалі?
У сёлетнім плане аптымізацыі сеткі арганізацый культуры, іх штатнай колькасці, функцыянальных абавязкаў, сярод іншага, пазначана, што да канца 2014-га трэба рэарганізаваць раённыя метадычныя цэнтры культурна-асветніцкай работы, у тым ліку — з перадачай іх функцый іншым установам культуры… Будзем спадзявацца, што аптымізацыя з рэарганізацыяй — не сінонімы слова “скарачэнне”. Дый пра якую тут эканамічную выгоду можа ісці гаворка, калі раённы метадыст (у ідэале — разумнік, крэатыўшчык, акумулятар ідэй, не толькі тэарэтык, але і практык найвышэйшага кшталту) атрымлівае заробак меншы, чым у сельскага работніка культуры. Скарачаць ягоную стаўку — толькі справе шкодзіць. Хоць і не адмаўляем таго, што з цягам часу “прасунуты” ды высокаадукаваны сельскі работнік культуры даслужыцца да звання, скажам, дырэктара СДК — метадыста і стане “ўласным метадыстам” ад райметадцэнтра ў роднай і суседніх вёсках. Чым не перспектыва сапраўднай кадравай аптымізацыі?
Далей
|
Новы нумар
Рэдакцыйна-выдавецкая ўстанова
"Культура і мастацтва"