Галоўная / Аўтары
АўтарыАўтар Яўген РАГІН ( 1052 cт. ) |
План раёна для раёна? І канцэпцыя
Апошні дзень нашага аўтапрабегу быў цалкам прысвечаны культуры Мсціслаўскага раёна, а дакладней — раённаму цэнтру і Пустынкам. Што і казаць, мясціны — унікальныя па даўніне, адметныя і пейзажамі, і архітэктурай. Крыўдна толькі, што трапляем сюды не летам, а ўзімку ці ўвесну. Але тут нічога не зробіш: журналіст сезон не выбірае. А спяшаліся мы вось па якіх прычынах: яшчэ ў 2011 годзе пісалі на старонках “К” пра тое, што на Мсціслаўшчыне з поспехам дзейнічае раённая Праграма развіцця турызму, за рэалізацыю якой адказвае мясцовы аддзел культуры. Забягаючы наперад, зазначым, што ў адпаведнасці з дадзеным дакументам зроблена ў раёне шмат.Але не толькі гэта сталася стымулам для мэтанакіраванага наведання радзімы кнігавыдаўца Пятра Мсціслаўца. Летась начальнік аддзела ідэалагічнай работы, культуры і па справах моладзі Наталля Біскуп распавяла, што ў раёне распрацавана канцэпцыя захавання і развіцця гісторыка-культурнай спадчыны Мсціслаўскай турыстычнай зоны. І калі яна будзе адобрана ў самых вярхах, раён узнімецца на якасна новы ўзровень свайго комплекснага развіцця. Вось такая амбіцыйнасць прывабіла і прымусіла нас збірацца ў шлях.
Далей
|
“Вёскаўтваральнасць” музея? Магчымы варыянты!
Перадапошні дзень нашага аўтапрабегу прысвечаны быў даследаванню музейнай справы ў двух раёнах Магілёўшчыны: Дрыбінскім і Мсціслаўскім. Уражанне аказалася дваістым. З аднаго боку, брэндавасць устаноў проста не мае аналагаў па сваім прызначэнні і перспектыўным развіцці. З другога ж, уражанне такое, што мы іншым разам не ведаем у поўнай меры, што з ім рабіць.
Далей
|
Чаго жадаюць “дэушкі”?
"Чаму такі семінар не правялі раней?" — пыталіся ў кулуарах мерапрыемства і, пасля непрацяглых разваг, адказвалі самі сабе: відаць, было зарана. На ўсё патрэбен час. Тым больш, калі спачатку ставіш мэту, а пасля пачынаеш аналізаваць, ці рэальная яна для дасягнення… Рэспубліканскі семінар, праведзены 9 красавіка ў Інстытуце культуры Беларусі, быў прысвечаны “аптымізацыі дзейнасці клубных устаноў: нарматыўна-прававым і вытворча-арганізацыйным пытанням”. Прысутнічалі на ім прадстаўнікі Міністэрства культуры на чале з начальнікам упраўлення ўстаноў культуры і народнай творчасці Вадзімам Шчэрбічам, работнікі культуры абл- і райвыканкамаў, кіраўнікі метадычных цэнтраў. І сабраліся ўсе з адзінай мэтай: вылучыць асноўныя праблемы аптымізацыі ды паспрабаваць іх вырашыць агульнымі намаганнямі. Бяру на сябе адказнасць сцвярджаць, што ці не ўпершыню гаворка пра аптымізацыю была падмацавана досыць аптымістычнай канкрэтыкай. Вадзім Шчэрбіч, да прыкладу, назваў аптымізацыю не самамэтай, а формай пошуку найбольш эфектыўнай мадэлі клубнай справы. І самае галоўнае — не сцвярджалася, што 20 працэнтаў спецыялістаў сферы неабходна скараціць. Стратэгічнае поле для тактычнага манеўравання значна пашыралася за кошт “адрэдагаванай” фармулёўкі: скараціць варта да 20 працэнтаў работнікаў. Карацей, семінарскае тэарэтычнае рэзюмэ наступнае: ніхто не хоча неапраўданых страт. А як з практычным яго ўвасабленнем? Вось пра гэта — і гаворка.
Далей
|
Стартавая канструкцыя
“К” проста не магла не пасябраваць са студэнткай чацвёртага курса Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта культуры і мастацтваў Насцяй Батура. Менавіта яна стала ініцыятарам праекта “ПРАЦАвіТЫ”, пра які мы пісалі летась (гл. “К” № 45 за 2013 г.). Нагадаю: студэнты факультэта культуралогіі і менеджменту сацыякультурнай сферы запрасілі да сябе патэнцыйных працадаўцаў. Любы ахвотны маладзён мог выбраць сабе не толькі першае месца працы пасля заканчэння навучання, але і месца першай падпрацоўкі (па спецыяльнасці) літаральна з першага курса. Сёлета неўтаймоўная Насця аб’яднала ініцыятыўных ды неабыякавых студэнтаў у каманду ITV START. Каманда стартавала фантанам ідэй. Адна з іх — праект “Канструктар: будуем універсітэт мары”. Пачаткам “будаўніцтва” стала прэс-канферэнцыя “100500 пытанняў рэктару” з кіраўніком БДУКіМ (гл. “К” № 12 за 2014 г.). Днямі ITV START прапанаваў рэктару цэлы “пакет” праектаў, арыентаваных на паляпшэнне ўмоў навучання, павышэнне станоўчага іміджа ўстановы. Вось яны, гэтыя пяць “цаглінак” у падмурак універсітэта мары.
Далей
|
Сам-насам з Мадоннай
“К” пастаянна піша пра брэндаўтваральнасць беларускай вёскі, пра абавязковую творчую адметнасць кожнага нашага аграгарадка. Шэрая аднастайнасць — сінонім заняпаду. Гарантыя перспектывы — у яркім непадабенстве. Да абмеркавання праблемы падключыліся мастакі. Валерый Шкаруба, у прыватнасці, чарговы раз прапанаваў ствараць у рэгіёнах мастацкія галерэі. Прапанова слушная, бо ці не ў кожным райцэнтры ў нас або нарадзіўся, або жыве ды працуе жывапісец, графік, скульптар. І ў малых нашых гарадах — ужо нямала галерэй, створаных па ініцыятыве саміх творцаў. Вёскі ж (за вельмі рэдкім выключэннем) пакуль чакаюць свайго часу. Пра адно з гэтых рэдкіх выключэнняў і хочацца пагаварыць.
Далей
|
Вакансій у нас няма
Чэрыкаў — прысожскі маленькі гарадок паміж Слаўгарадам і Крычавам. Тут пасля 1986 года будавалася жыллё для чарнобыльскіх перасяленцаў. Але неўзабаве высветлілася, што і гэтая зямля падпала часткова пад уздзеянне радыенуклідаў. Што паказаў апошні візіт “К” у Чэрыкаўскі раён? Работнікі культуры тут — дружная сям’я, шмат таленавітых майстроў і фальклорных калектываў. Кожны падворак — гасцінны і адмысловы. Словам, усё так, як збольшага і па ўсёй нашай Беларусі: утульна ды для душы карысна.
Далей
|
Калі ставіцца з асцярожнасцю...
Жыткавіцкі раён — гэта найперш Тураў. Паселішча, што па ўнікальнасці гістарычнай спадчыны і насычанасці аб’ектаў культуры займела адносна нядаўна статус горада, дыктуе культурную палітыку не толькі Жыткавіччыне, але і Гомельшчыне. У выніку гэты край з кожным годам павялічвае і турыстычны патэнцыял.
Далей
|
План павінен быць рэальным
Культура Бярозаўскага раёна — запамінальная. У першую чаргу — яркімі мерапрыемствамі. Узяць да прыкладу, абласное свята гумару ў Спораве. Ці любы бібліятэчны праект мясцовага аддзела маркетынгу…
Далей
|
Раённага метадыста выклікалі-2?
Сёння працягваем тэму, распачатую ў артыкуле, апублікаваным у “К” № 10 за 8 сакавіка. Гаворка ішла пра план аптымізацыі раённых метадцэнтраў культурна-асветніцкай работы, іх штатаў, абавязкаў. Нашы работнікі культуры — людзі сумленныя. У пэўных раёнах названы план, даведзены Міністэрствам культуры, ужо выкананы. Прычым у асобных выпадках аптымізацыя ды рэарганізацыя не прывяла да скарачэння колькасці метадыстаў. І кожны раён ідзе да “метадычнай” аптымізацыі сваім шляхам, з улікам канкрэтных умоў ды магчымасцей. Збольшага вядомы і надзённыя задачы: генерацыя творчых ідэй. Застаецца вызначыцца з перспектывай: РМЦ стане акумулятарам інфармацыі для вышэйстаячых інстанцый ці наросціць аналітычныя “мускулы” для прагнознай стратэгіі развіцця. Гэтым разам у абмеркаванні праблем прынялі ўдзел начальнік аддзела ідэалагічнай работы, культуры і па справах моладзі Нараўлянскага райвыканкама Віктар ЗАХАРАНКА, дырэктар Докшыцкага цэнтра традыцыйнай культуры і народнай творчасці Святлана ВЯЛІЧКА, дырэктар Ваўкавыскага метадычнага цэнтра Наталля МУДРЫК. Формат — ізноў жа, он-лайн-канферэнцыі.
Далей
|
Стомленасць і... нястомнасць
“Які крэатыў? Не дуры галаву! Займаемся звычайнай будзённай справай”. Гэтыя словы я чуў у нашых раёнах ды абласцях не адзін дзясятак разоў. І пэўная адсутнасць свежага раскрыцця “культурнай” тэмы ўласцівая не толькі штогадовым мерапрыемствам у нашых раёнах. Аднастайнасцю раз-пораз патыхаюць і абласныя, нават — рэспубліканскія акцыі. Уражанне такое, што пастаноўкай-рэжысурай іх займаецца адзін і той жа чалавек, надзвычай натомлены ды пераможаны руцінай.
Далей
|
Новы нумар
Рэдакцыйна-выдавецкая ўстанова
"Культура і мастацтва"