Галоўная / Аўтары
АўтарыАўтар Яўген РАГІН ( 1052 cт. ) |
А бібліятэка будучыні вам не патрэбная?
Мы пастаянна задаём бібліятэкарам пытанне: ці трэба перафармаціраваць вашу справу? Амаль кожны стараецца ўхіліцца ад адказу. Між тым, пытанні “Як не згубіць чытача?”, “Як прыцягнуць новага?”, “Як увогуле захаваць ад працэсаў аптымізацыі сельскую бібліятэку?” з кожным днём набываюць усё большую актуальнасць. У Расіі, да прыкладу, гавораць пра гэта на поўны голас. У нас — трымаецца незразумелая паўза. Не спазніцца б. Таму мы, журналісты “К”, тыя, хто стала працуе з тэмай устаноў культуры і, у прыватнасці, бібліятэк, вырашылі абмеркаваць перспектывы бібліятэчнай справы спачатку на сваім, журналісцкім, узроўні. А раптам нашы развагі зачэпяць ды раскатурхаюць прафесіяналаў? Мы вельмі гэтага хочам і чакаем контраргументаў і контрпрапаноў.
Далей
Каментарыі (5)
|
САКРЭТЫ ПАЛАЦА ТЫЗЕНГАЎЗАЎ
У пятніцу распачаліся мерапрыемствы XVII Міжнароднага фестывалю народнай музыкі “Звіняць цымбалы і гармонік”. Паставы чарговы раз напоўніліся святам шчаслівых творчых зносін. А ў суботу, 14 чэрвеня, з гэтай нагоды адкрываецца філіял Пастаўскага раённага краязнаўчага музея ў палацы Тызенгаўза.
Далей
|
Гучала музыка… Не тая і не там!
Не дарэмна сённяшні артыкул цалкам прысвечаны культуры Баранавіцкага раёна, які, як душ Шарко, запомніўся неверагоднымі кантрастамі ў самых розных праявах культурнага быцця. Што і казаць, такі “душ” для журналіста — рэч карысная: не дае расслабіцца, забяспечвае ежу для крытычнага роздуму і падштурхоўвае да аналізу самых розных праяў нашага творчага жыцця (ад захавання працоўнай дысцыпліны да асэнсавання прафесійнай годнасці работніка культуры). А без роздуму і аналізу які артыкул атрымаецца? Шэры ды нецікавы. Але не будзем самі сабе сурочыць…
Далей
|
Фальклор і рэальнасць: што для абраных?
Мы зноў выправіліся ў дарогу. Нават лета не дачакаліся. Вельмі ўжо хацелася памяняць кабінетны тлум на прасёлкавы ветрык. У выніку першую спёку сустрэлі на Міншчыне, Гродзеншчыне, Брэстчыне. За дні нашага шостага аўтапрабегу наведалі ўстановы культуры (і не толькі іх) Мінскага, Карэліцкага, Баранавіцкага, Слонімскага, Зэльвенскага, Пружанскага, Івацэвіцкага і Бярозаўскага раёнаў. Пабачылі, натуральна, шмат новага і ў пэўных сітуацыях — далёка не станоўчага. Але збольшага былі ўсе падставы для нашага далейшага прафесійнага навучання. А гэта значыць, сустрэлі шмат неабыякавых асоб з велізарным досведам творчай працы. Іх, па сутнасці, і шукалі. А пра досвед цяпер і пішам.
Далей
Каментарыі (1)
|
Партрэтны калідор "бессмяротнага палка"
У Інфацэнтры “Культура-інфа” прайшла онлайн-канферэнцыя, прымеркаваная да свята Вялікай Перамогі. Па традыцыі мы высветлілі, якія інавацыі для правядзення галоўнага майскага свята выкарысталі ў музеях, бібліятэках, клубах, дамах рамёстваў і школах мастацтваў нашых раёнаў. Адказаць на гэтае пытанне нам з ахвотай пагадзіліся намеснік начальніка аддзела ідэалагічнай работы, культуры і па справах моладзі Кіраўскага райвыканкама Валянціна ІВАНІЦКАЯ (Ivanickaja), дырэктар Клічаўскага краязнаўчага музея Наталля ХРАМЯНКОВА (Chramiankova), галоўны спецыяліст па культуры аддзела ідэалагічнай работы, культуры і па справах моладзі Бярэзінскага райвыканкама Наталля МАЕЎСКАЯ (Majewskaja), дырэктар Іўеўскага раённага метадычнага цэнтра Наталля МУДРЫК (Mudryk).
Далей
|
Вёскі без брэнда не бывае
Раён пры абласным цэнтры мае сваю спецыфіку. Ён як быццам знаходзіцца ў ценю вялікага горада і на яго фоне — не надта заўважны… Але гэтае ўражанне, як правіла, памылковае. Прынамсі, Гродзенскі раён імкнецца мець зусім іншы імідж: яркі, незабыўны, свой.
Далей
|
Калі б грошы цалкам заставаліся ў нас
Да Хоцімскага раёна з Мінска трэба дабірацца ці не ўвесь светлавы дзень. Мяжуе гэтая беларуская зямля з Браншчынай, мае свае старадаўнія традыцыі. Тут ёсць не абы-які аматарскі тэатр, нястомна крэатывяць бібліятэкары ды клубнікі, радуюць сувенірамі майстры-рамеснікі. Падавалася б, усё — як і ва ўсіх. Але…
Далей
|
Камп’ютары — ва ўсіх СДК
Клецкі раён — невялікі. Самая дальняя вёска знаходзіцца на адлегласці ў 45 кіламетраў. Але калі памеры рэгіёна ўплывалі на маштабнасць спраў, за выкананне якіх адказвае аддзел ідэалагічнай работы, культуры і па справах моладзі? Вось і на Клеччыне — планаў процьма. Не менш і здзейсненага ды занесенага ў творчую скарбонку, чым аддзел па заслугах ганарыцца.
Далей
|
Брыль — на лоб, ды ў дарогу, бо Бульбачка ўжо варыцца
У нядзелю, 18 мая, гарналыжны цэнтр "Сілічы" запрашае ўсіх на акцыю "Свята Бульбаша". Мерапрыемства стане знакавай падзеяй Года гасціннасці. Інакш кажучы, не толькі беларусы, але і госці ды ўдзельнікі Чэмпіянату свету па хакеі змогуць літаральна на смак адчуць самабытнасць нашай традыцыйнай культуры. І, думаецца, "Свята Бульбаша" стане акцыяй не толькі сацыяльна-культурнай, але і іміджавай. Хтосьці скажа, "бульбаш" — мянушка крыўдная. Я ж больш схіляюся да думкі, што тая нацыя моцная, якая здольная да самаіроніі. Так што Бульбаш — гаспадар зямлі беларускай, добры, вясёлы, кемлівы, справядлівы. І ад яго наўпрост залежыць "уежны" дабрабыт краіны. Інакш і заўтра будзем закупляць бульбу ў галандцаў…
Далей
|
У джынсах і вышыванцы? А што!
Пасля вайны бацька хадзіў у вышыванцы з беларускім арнаментам. Была, памятаю, і сарочка з украінскай вышыўкай. Ён з ахвотай насіў то адну, то другую. Прынамсі, перавагу родным матывам у адзенні не надаваў. Думаецца, з той прычыны, што паваенная мода была збольшага інтэрнацыянальнай. У Вялікай Айчыннай перамаглі разам, таму і пераймалі "модныя" схільнасці правераных сяброў па зброі. Вялікай папулярнасцю ледзь не да 1970-х карысталіся на Беларусі і цюбецейкі, моду на якія прывезлі тыя, каму давялося бавіць эвакуацыю ў Сярэдняй Азіі. Хто памятае цяпер пра тыя цюбецейкі?..
Далей
|
Новы нумар
Рэдакцыйна-выдавецкая ўстанова
"Культура і мастацтва"