Галоўная / Аўтары
АўтарыАўтар Яўген РАГІН ( 1052 cт. ) |
“Гарадок” для Гарадка
Сёлета ў Гарадку пройдуць абласныя дажынкі. Менавіта галоўнае хлебаробскае свята і вызначае цяпер стратэгію дзейнасці мясцовага аддзела ідэалагічнай работы, культуры і па справах моладзі. І стратэгія гэтая звязана не столькі з рамонтнымі работамі (аблічча змяняюць ці не ўсе гарадскія аб’екты культуры), колькі з пашыранымі магчымасцямі культурнага абслугоўвання насельніцтва раёна.
Далей
|
Майстэрня пры гаспадарчай групе
Кармяншчына — не самы заможны раён Гомельшчыны, пацярпелай ад чарнобыльскай навалы. Гэта і дыктуе стратэгію дзейнасці мясцовага аддзела ідэалагічнай работы, культуры і па справах моладзі. І названая стратэгія — не выжывання, а досыць упэўненага развіцця рэгіянальнай культуры. Так што і багацейшым у фінансавым плане аддзелам ёсць чаму павучыцца ў работнікаў культуры Кармянскага раёна.
Далей
|
Стымулы ды перашкоды “пазабюджэткі”
Пра выніковасць пазабюджэтнай дзейнасці, дзейснасць культурных паслуг ды эканамічныя “сакрэты і пасткі” сельскай культуры “К” вырашыла пагутарыць з адным з дасведчаных работнікаў культуры — начальнікам аддзела ідэалагічнай работы, культуры і па справах моладзі Ельскага райвыканкама Валерыем ГЕЙХМАНАМ.
Далей
|
Паяднаць вужа і вожыка
У красавіку гэтага года ў “К” пад рубрыкай “Форум” выйшаў артыкул “Раённага метадыста выклікалі?”. У ім, як вы памятаеце, гаворка ішла пра аптымізацыю метадычных служб у шэрагу раёнаў Беларусі, аналізаваліся плюсы і мінусы гэтага няпростага працэсу. Прайшоў час, ужо можна казаць пра пэўныя вынікі, не, не паўсюдных скарачэнняў, а работы метадыстаў у якасна новых мінімізаваных умовах. А вынікі працы ў падобнай прафесіі, як вядома, — ініцыятыва, ідэя, праект. Дык наколькі павялічылася ступень крэатыўнасці сельскіх клубнікаў? Ці не засталіся яны там-сям сам-насам са сваім творчым клопатам? Да абмеркавання згаданых пытанняў мы запрасілі дырэктара Міёрскай цэнтралізаванай клубнай сістэмы і загадчыка метадычнага аддзела названай дзяржаўнай установы культуры Васіля МЯДЗЮХУ, загадчыка аддзела метадычнай і інфармацыйнай работы Старадарожскага цэнтра культуры і адпачынку ды старшыню райкама прафсаюза работнікаў культуры Таццяну КУР’ЯНОВІЧ, загадчыка аддзела народнай творчасці і культурна-асветніцкай работы Горацкага раённага цэнтра культуры Любаву ВЛАДЫКА. Кожны з іх не толькі распавёў пра надзённыя праблемы, але і прэзентаваў крэатыўны доўгатэрміновы праект, што не можа не зацікавіць калег з іншых раёнаў ды абласцей.
Далей
|
Пад назвай "Фестываль"
Сёння мы вырашылі пагаварыць пра фестывальную “кухню”. Дакладней — пра тое, якіх высілкаў, маральных і эканамічных, патрабуе не толькі стварэнне фэсту, але і лагічнае развіццё апошняга. Жыццё пераконвае, што гэты рух — непазбежны. Ужо цяпер можна смела згадаць з дзясятак праектаў, якія нарадзіліся ў раённых цэнтрах ды за пэўны час паспелі займець брэндавы статус. І гэтымі фэстамі пачалі цікавіцца турысты, майстры традыцыйнай творчасці, аматары нацыянальнага мастацтва.
Скасаваць такі рух — значыць загарнуць адну з яркіх старонак самабытнай беларускай культуры. Усё большая яе запатрабаванасць нараджае новыя фэсты. Працэс іх станаўлення залежыць ад самых розных фактараў. Маю на ўвазе арыгінальнасць ідэі і важкасць мэты, прывабнасць для фундатара-мецэната, яркасць і даходлівасць рэжысуры, зручнасць побытавых і транспартных умоў… Ды ці мала яшчэ ў маштабнага ды перспектыўнага фестывалю складнікаў? Акурат столькі, колькі і праблем. Вось пра гэта мы і пагаворым. Натуральна, што слова вырашылі даць прафесіяналам — дырэктарам фестываляў (яны ж у нашым выпадку — начальнікі аддзелаў ідэалагічнай работы, культуры і па справах моладзі райвыканкамаў), якія даказалі сваю патрэбнасць. А раптам тэхналогія "фестываляўтварэння" падкажа, у якім кірунку трэба рухацца іншым аддзелам, што яшчэ не займелі пераканаўчых і шырока вядомых святаў?..
Далей
|
Дарагі танны “Бульвар…”
Нагодай для гэтай публікацыі стала свята “Бульвар, які чытае”, што прайшло 26 ліпеня і было прымеркавана Цэнтральнай гарадской бібліятэкай Брэста да 995-годдзя з дня заснавання горада. Свята, як высветлілася, — штогадовае. І кожнае — не паўтарае папярэдняе. Пазалетась па Брэсце рушылі тралейбусы з кнігамі, а ў салонах мясцовыя паэты чыталі вершы… Летась асновай свята стала кніжная гісторыя абласнога цэнтра. Спроба разабрацца ў “метадалогіі” сёлетняй акцыі падалася карыснай для больш дакладнага вызначэння сённяшняй ролі бібліятэкара ды ягоных функцыянальных абавязкаў. Творца, як падаецца, тым і адрозніваецца ад сляпога выканаўцы пабочнай волі, што сам для сябе вызначае гэтыя абавязкі…
Далей
|
Сацыялізацыя праз інклюзіў
Сёння сарыентуемся на канкрэтную дэталізацыю і распавядзём пра тактыку раённага аддзела, а дакладней — аб практыцы ажыццяўлення асобна ўзятых творчых праектаў. У дадзеным выпадку сацыялізацыя падлеткаў з абмежаванымі магчымасцямі праз інклюзіўную творчасць — стратэгія. Тактыка — правядзенне Міжнароднага фестывалю-конкурсу інклюзіўнай творчасці дзяцей і моладзі “Пад крыламі Арыёна”, што пройдзе ў Кобрыне з 31 ліпеня па 6 жніўня.
Далей
|
Асуджаныя на гіпермаркет
Культура Міншчыны для нас абодвух — амаль нязведаная. Да “аўтапрабежных” часін рэдакцыйнае кіраўніцтва камандзіравала нас спрэс у аддаленыя раёны Беларусі. Маўляў, Мінская вобласць — “сякера” пад лавай: у любы час можна дастаць ды палюбавацца адточанай завостранасцю прысталічнай культурнай “прылады”. Выснова прыгожая, але, як аказалася, не вельмі дакладная. Прынамсі, першыя дні аўтаваяжу па Міншчыне прынеслі нам не толькі станоўчыя эмоцыі... Агаворымся, забягаючы наперад, што змест публікацый па выніках нашага ліпеньскага аўтатура тычыцца не столькі аптымізацыі, колькі прафесіяналізму альбо поўнай яго адсутнасці. Пытанне, як нам падаецца, — ці не самае на сёння надзённае і для сельскай культуры лёсавызначальнае.
Далей
|
Брама неўміручасці, або Прыгоды гарынскай цэглы
Апошні дзень нашай аўтакамандзіроўкі, так ужо атрымалася, быў прысвечаны культуры Бярозаўшчыны і ўласна Бярозы. На старадаўнім гербе яе красуецца брама кляштара ордэна картэзіянцаў. Наяве яна пакуль не такая прыгожая. Тым не менш, па-ранейшаму сімвалізуе заможнасць кляштара, што дасягнуў у XVII стагоддзі не толькі духоўных, але і эканамічных вышынь — за кошт развіцця крэдытавання, гандлю ды рамёстваў. А сімвал, звернуты да нашчадкаў, павінен існаваць вечна, нагадваць, абуджаць, клікаць… З дадзенай нагоды ўхвальна, што мясцовыя ўлады вырашылі аднавіць адмысловую пабудову і пераўтварыць яе ў гэткую Браму неўміручасці, што адкрывае нам выбітнасць тутэйшай гісторыі і культуры. Вось да той Брамы мы і імкнуліся цягам усяго дня. На шляху, трэба сказаць, сустрэлі безліч цікавага і карыснага для нас ды чытачоў.
Далей
|
“Вянок…” і ягоны розгалас
У рэдакцыю “К” прыйшоў ліст ад кіраўніцтва ўпраўлення ідэалагічнай работы, культуры і па справах моладзі Бабруйскага гарвыканкама, дзе выказана просьба апублікаваць на старонках нашай газеты водгукі і словы ўдзячнасці ад удзельнікаў нядаўняга Міжнароднага фестывалю народнай творчасці “Вянок дружбы”. Мы пагадзіліся і друкуем вытрымкі з дадзенага эмацыйнага ліставання, якія, як нам падаецца, хоць і крыху, але раскрываюць “тэхналагічны” змест мерапрыемства, цікавы метадыстам, сцэнарыстам і рэжысёрам масавых акцый з іншых раёнаў ды абласцей Беларусі. Нагадаем толькі, што сёлета ў фестывалі бралі ўдзел 25 творчых калектываў з 18 краін чатырох кантынентаў, сярод якіх — Гана, Швецыя, Нідэрланды, Іспанія, Боснія і Герцагавіна, Сербія, Румынія ды іншыя.
Далей
|
Новы нумар
Рэдакцыйна-выдавецкая ўстанова
"Культура і мастацтва"