Галоўная / Аўтары
АўтарыАўтар Яўген РАГІН ( 1052 cт. ) |
“Сабачы вальс” у карнавальную ноч
Занадта сарамлівы студзень пакуль. Пра бадзёры марозчык з нетаропкім снегам застаецца толькі марыць. Мо люты будзе больш смелым?
У чаканні казачнай зімы спрабуем заспакоіць сябе тым, што не бывае кепскага надвор’я, а дождж і слота — нябесны дарунак тым, хто ўмее чакаць сонейка. Але як бы там ні было, клубныя ды бібліятэчныя мерапрыемствы ніхто не адмяняў. Галоўным сённяшнім успамінам застаецца навагодняя карнавальная ноч — бліскучая, таемная, радасная. Хто пасля гэтага засумняваецца ў тым, што асноўная задача нашых работнікаў культуры — стварэнне добрага настрою? А цяпер чытайце шматлікія гэтаму доказы.
Далей
|
Вось якім ты быў, 2017-ты
Напрыканцы года мы вырашылі звярнуцца па тэлефоне да кіраўнікоў абласной культуры і пацікавіцца, чым адметны быў для іх 2017-ты. Атрымалася, як нам падаецца, выразная мазаіка падзей, фактаў і дасягненняў, якая сваёй яскравасцю яшчэ раз пацвердзіла: наша нацыянальная культура развіваецца імкліва, і кожны год гэтага руху не падобны на папярэдні.
Далей
|
Тук, тук. Хто там? Снегавік!
Хочацца лёгкага марозчыку і нетаропкага прыгожага снегападу. Без гэтага якая казка Новага года? Спрэс проза дажджлівага золкага снежня. Дзятва на двары разы тры спрабавала вылепіць снегавіка, атрымлівалася нешта бруднае, сюррэалістычнае. І так па ўсёй Беларусі. Вось у якіх умовах даводзіцца працаваць нашым работнікам культуры. Але трэба аддаць ім належнае: з абавязкамі сваімі яны спраўляюцца на “выдатна”: ствараюць казачны навагодні настрой.
Далей
|
Зюзя на дварэ — куцця на стале
Сябры мне кажуць: “Што ты ўсё пра Зюзю ды пра Зюзю. Мы пра яго толькі ад цябе і чуем. Які ён? Мо такі ж дакладна, як і Дзед Мароз?” Са студэнцтва філфакаўскага памятаю, што не такі. Абклаўся я старымі дапаможнікамі па язычніцкай міфалогіі ўсходніх славян. І вось ён — збіральны вобраз нашага Зюзі. Бог зімы і холаду. Зюзець — значыць, мерзнуць. Жыве ў лесе, прачынаецца перад Калядамі. Блукае паміж елак басанож, у расхрыстаным кажуху, без капелюша і з жалезнай даўбнёй у руцэ. Адзінае падабенства з Дзедам Марозам — даўгая белая барада. Калі Зюзя не ў гуморы, стукае даўбнёю ў пень. Задобрыць злога старога можна толькі куццёй. Тады становіцца ён лагодным, можа нават у сялянскую хату зайсці, гаспадароў пра завіруху папярэдзіць.
Далей
|
Салёны гурок з крапівою
Такую акцыю ў Зэльвенскім раённым цэнтры культуры і народнай творчасці правялі ўпершыню. Гэта быў адкрыты конкурс на самабытны рэцэпт стравы нацыянальнай кухні рэгіёна “Гатуем сваё”. Як паведамляе загадчык аддзела па развіцці народнай творчасці згаданай вышэй установы Алена Ламека, кулінарнае свята арганізавалі Беларускае грамадскае аб’яднанне “Адпачынак у вёсцы”, фермерская гаспадарка “Верас” пры падтрымцы аддзелаў ідэалагічнай работы, культуры і па справах моладзі райвыканкама.
Далей
|
Дзе Лойма, а дзе Кікімара
Вы адчуваеце, як перадсвяточны настрой бярэ ў палон вашу збузаваную Піліпаўкай душу? Прыбраныя фасоністыя ёлкі ў крамах. Безліч гірляндаў-ліхтарыкаў на кожным кірмашы. Нават шэрае неба адбіваецца ў бліскучых цацках-шарах радаснымі сонечнымі пералівамі. На носе — Новы год! Напружаны час прыемнай арганізацыйна-падрыхтоўчай мітусні.
Далей
Каментарыі (1)
|
Сплятайцеся, ніці!
Гаворка — пра ўнікальны праект. Яго нават доўгатэрміновым назваць цяжка. Спецыялісты перакананы, што такія задумкі ажыццяўляюцца цягам ці не ўсяго жыцця. І назва — адпаведная: “Ад мінулага да сучаснага”. Ён прысвечаны адраджэнню адмысловых тэхнік шматнітовага ткацтва Панямоння і стварэнню калекцый традыцыйнага і сучаснага нацыянальнага адзення.
Далей
|
Як вы наш свет упрыгожылі!
Дваццаць гадоў таму раённы дом рамёстваў Акцябрскага раёна туліўся на арэндных плошчах і для паўнацэннай працы іх хранічна не ставала. Але нездарма ходзіць па Гомельшчыне пагалоска, што начальнік аддзела ідэалагічнай работы, культуры і па справах моладзі Святлана Беразоўская любыя вызваленыя памяшканні імкнецца хуценька прыбраць пад свой кантроль і на агульную карысць. Так і з РДР здарылася. Два гады таму ён перабраўся пад дах дзіцячай бібліятэкі. Агульная колькасць творчых майстэрняў павялічылася да дванаццаці.
Далей
|
Цэбар на насіліцы — і да студні!
З Віцебшчынай у мяне даўно і назаўжды звязаныя дзве асацыяцыі — лексічная ды гідралагічная. Першая тычыцца бытавання цудоўнага слова “мальцы” з націскам на першым складзе. Другое — не менш прыемнае, але на смак: такой вады, мяккай і лёгкай, у іншых абласцях каштаваць не даводзілася. Дык вось, і з мальцамі ад культуры, і з вадой ад крыніц і азёр я ўпершыню сутыкнуўся ў Докшыцкім
раёне. А першая любоў, як і каханне, з гадамі не чэзне. Тым больш, што два толькі што агучаныя нюансы застануцца асноўнымі і для сённяшняга артыкула. Карацей, вось што я ўбачыў і адчуў падчас чарговага і, не буду хаваць, прыемнага наведвання Докшыцкага раёна.
Далей
|
Ізноў пра мову: інцыдэнт з прэцэдэнтам
Як сэрца адчувала. Усё нешта не тое надоечы сніў. Не для стваральнай працы і радаснага жыцця…
І вось ён — сон у руку. Бібліятэкары аднаго з раёнаў Брэстчыны даслалі ў рэдакцыю ліст. А ў лісце — праблема. Тая, што замінае і стваральнай працы, і радаснаму жыццю.
Далей
|
Новы нумар
Рэдакцыйна-выдавецкая ўстанова
"Культура і мастацтва"