Галоўная / Аўтары
АўтарыАўтар Яўген РАГІН ( 1052 cт. ) |
Музеі розныя бываюць
Зацікавіўся, ці ёсць у сеціве звесткі пра самую дрэнную карціну ў свеце. Азадачыў пошукавік і вельмі здзівіўся, калі Інтэрнэт выдаў інфармацыю пра амерыканскі прыватны Музей кепскага мастацтва. Установа з’явілася ў 1993 годзе, мае аддзяленні ў трох гарадах. Адзін з заснавальнікаў — антыквар Скот Уілсан. Музейнае крэда наступнае: адзначаць працу мастакоў, чые работы не былі ацэнены ні ў адным іншым музеі.
Далей
|
Маладога агранома пакахаць
Тэлефаную ў Крэўскі дом культуры, што на Смаргоншчыне. Адказваюць: “Выбарчы ўчастак слухае”. Аказваецца, дырэктар установы Жанна Бартош кіруе яшчэ і працэсам выбараў дэпутатаў мясцовых саветаў. Справа для работнікаў культуры звычайная. Але цікавіла мяне не толькі гэта. Клубная ўстанова ў Крэве запомнілася калісьці тым, што хоць і наведаў яе познім вечарам, аднак не пашкадаваў: у гуртках займалася вялікая колькасць дзяцей. Так што клубнае жыццё тут — надзвычай актыўнае.
Далей
|
Экспрэс да станцыі “Танцулькіна”
Галоўныя навіны дасылаюцца на адрас рэдакцыі, безумоўна, з сёлетняй культурнай сталіцы Беларусі — Наваполацка. Як паведаміла спецыяліст аддзела ідэалагічнай работы, культуры і па справах моладзі Наваполацкага гарвыканкама Ганна Казакова, днямі распачалася акцыя “Лілея сяброўства”, якая цягам года адлюструе творчую сувязь культурнай сталіцы-2018 з гарадамі-пабрацімамі. А такіх у Наваполацка аж 20 — з Латвіі, Расіі, Кітая. Адкрыў праект канцэрт-лёсаванне творчых калектываў агульнаадукацыйных школ.
Далей
|
“Я жыву, і значыць — я кахаю!”
Мы пазнаёміліся так. У аўторак (яшчэ і дзевяці ранку не было) у рэдакцыю патэлефанавала загадчыца Пятрышкаўскай (Мінскі раён) сельскай бібліятэкі Алена Макарчык. Выклала прыкладна наступнае. Ёй надакучылі шматлікія памылкі ў беларускіх часопісах і газетах, а таксама — грубыя моўныя недакладнасці, мякка кажучы, дыктараў ды вядучых нашага тэлебачання. “Я і не тэлефанавала б, — працягвала Алена Васільеўна, — каб не разгарнула № 4 “К” і ў адной з інфармацый у слове “атрымліваюць” не знайшла мяккага знака!” І гэта, па словах бібліятэкара, стала апошняй кропляй у чашы цярпення. Бо, маўляў, “К” яна паважае не толькі з-за таго, што газета патрэбна ў працы, але і па прычыне яе моўнай чысціні.
Далей
|
“Лялечкі”, грыбны квас ды экалогія
У культуры нельга похапкам, адно толькі — грунтоўна і засяроджана. Так хлебароб у чаканні сяўбы сартуе насенне, рыхтуе сеялкі, ужо сёння працуе на будучы важкі ўраджай. Нацыянальная культура ўвогуле паяднаная з сельскагаспадарчым цыклам, бо абслугоўвае яго, надае духоўнасці, дадае да працы песню. Так, зіма для работніка культуры — час асэнсавання. Аглядваемся, аналізуем, робім высновы, вучымся, хто на чужых памылках, хто — на сваіх. Хтосьці спявае песню, хтосьці складае яе.
Далей
|
Па віцебскай модзе
У Віцебскім абласным метадычным цэнтры народнай творчасці на мінулым тыдні адбылася прэзентацыя кнігі
“Традыцыйнае адзенне Віцебшчыны”.
Далей
|
Калегія: шматграннасць кантэксту
6 лютага ў Нацыянальнай бібліятэцы Беларусі адбылося пасяджэнне калегіі Міністэрства культуры Рэспублікі Беларусь, на якім асэнсоўваліся вынікі працы галіны за мінулы год і былі пастаўлены задачы на год бягучы.
Далей
|
Рэктар і яе Alma mater
Рэктарам Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта культуры і мастацтваў не так даўно стала Аліна КОРБУТ. Супрацоўнікі ўстановы (пра гэта нам вядома дакладна) былі задаволены: адказную пасаду заняў не чалавек збоку, а свой, даўно вядомы. Аліна Анатольеўна прайшла ва ўніверсітэцкіх сценах усе прыступкі: і навучальныя — была студэнткай, аспіранткай, і кіруючыя. Да нядаўняга часу яна працавала першым прарэктарам. Так што кар’ерны рост — цалкам заканамерны і лагічны. Таму рэдакцыя “К” вырашыла не губляць час і пазнаёміцца з рэктарам як мага бліжэй. Забягаючы наперад, зазначым: сустрэча адбылася, як кажуць палітыкі, пры выключным задавальненні абодвух бакоў — на вышэйшым узроўні ўзаемадаверу і ўзаемакарысці.
Далей
|
У пошуках філасофскага каменя
Навука ўзнікла з пытання. Першым тэарэтыкам стаў, відаць, той жыхар першабытных пячор, які задумаўся: “Ці толькі ад маланкі бярэцца на зямлі агонь?” Тут галоўнае правільна пабудаваць пытанне. Першы практык заўважыў, што ад удару каменя аб камень высякаецца іскра, і распаліў вогнішча. Не выключана, што гэтым неўтаймоўным практыкам стаў дапытлівы цікаўны тэарэтык. А той, хто пахіснуўся і сеў на абвугленыя дровы, аўтаматычна пераўтварыўся ў першага філосафа. Першым заўжды няпроста.
Далей
|
А колькі, пане дабрадзею, ваш жарэбчык каштуе?
Калі ў раённага цэнтра няма легенды, яе варта прыдумаць. А калі ёсць? Трэба яе давесці да кандыцыі культурна-гістарычнай каштоўнасці і эканамічнай значнасці. Сапраўдны брэнд — не яркі лапік на састарэлым адзенні. Ён павінен працаваць. На станоўчы імідж раёна, яго турыстычную ды інвестыцыйную прывабнасць. А на Зэльвеншчыне і прыдумляць нічога не трэба было. Тут яшчэ ў XVIII стагоддзі дзейнічаў Ганненскі кірмаш, другі па значнасці пасля Лейпцыгскага. Заставалася толькі вярнуць яго з гістарычнага нябыту і надаць яму другое дыханне.
Далей
|
Новы нумар
Рэдакцыйна-выдавецкая ўстанова
"Культура і мастацтва"