Галоўная / Аўтары
АўтарыАўтар Уладзімір АРЛОЎ ( 28 cт. ) |
Пра Цітовічава “парцейнае” і ягоны след на столі
А потым у калгасным клубе вёскі Вялікае Падлессе ўрачыста адзначылі саракагадовы юбілей мясцовага хора, які праславіўся на ўвесь СССР. Вядома ж, Генадзь Іванавіч быў там, што называецца, “зоркай першай велічыні”. Хор, у якім былі яшчэ і ўдзельнікі Дэкады 1940-га, праспяваў пад яго дырыжыраваннем сваю “фірменную” песню:
Далей
|
Пра Цітовічава “парцейнае” і ягоны след на столі
Часам здзіўляюцца людзі: “А што, Цітовічу сто гадоў? І на яго даму — мемарыяльная дошка?! Не можа быць! Як жа так? Мы ж з ім у гэтым доме нядаўна чарку кулялі!”. Дык сто гадоў яму было яшчэ ў 2010-м. А які сёння год на белым свеце? А пра чарку… Шмат напісана пра Цітовіча як пра музыку, даследчыка-фалькларыста, няўрымслівага вандроўніка — збірацеля аўтэнтычных вясковых песень, як пра арганізатара хораў, — у тым ліку Дзяржаўнага народнага… Што тут магу дадаць да рэцэнзій на выступленні яго калектываў, да навуковых даследаванняў пра яго, да мемуараў блізкіх сяброў і навукоўцаў? Ці, мо, вось толькі хіба — пра Цітовічава “парцейнае” і ягоны след на столі
Далей
|
Вачыма Ларывона-мухі
Але часам было не да смеху. Сельскагаспадарчыя рэформы імпульсіўнага Хрушчова праваліліся. І, як у 1920-я на Тамбоўшчыне, як у 1930-я пад час галадамору, па СССР пракаціліся хвалі массавых выступленняў. Тое ўжо не сем гадоў турмы за “уцэнены” анекдот… Прыспеў час прыкусіць языкі — такая вось “адліга”. Анекдоты пра генсека станавіліся ўсё больш злоснымі.
Далей
|
Вачыма Ларывона-мухі
Калі лідарам Краіны Саветаў стаў Мікіта Хрушчоў, анекдоты пасыпаліся, бы з рога: народ адчуў подых “адлігі”. Развязаліся языкі, з’явілася азначэнне “ўцэнены анекдот”: “Пры Сталіне за яго давалі дзесяць гадоў, цяпер сталі даваць толькі сем”.
Далей
|
Вачыма Ларывона-мухі
…А ў сакавіку 1940-га па Мінску распаўсюджваўся верш з подпісам “Іван Зацяты” — відавочны псеўданім. Чэкісты па шрыфце друкарскай машынкі дабраліся да канцылярыі Беларускага радыё: аказваецца, ліст прыйшоў туды. Таму, хто яго ўскрыў, верш быццам абпаліў рукі. Але перш чым перадаць крамольны допіс у “органы”, з яго знялі копіі для распаўсюджвання. Рызыка была вялікая:
Далей
|
Вачыма Ларывона-мухі
У народзе кажуць: “Слова лечыць — слова калечыць”. Бальшавікі ведалі сілу Слова, а таму ўжо на трэці дзень пасля рэвалюцыі Ленін падпісаў дэкрэт аб закрыцці газет са страху “извращения фактов” і “ложной информации”. Але як усачыць за пераказамі анекдотаў? Яны нараджаліся яшчэ пры жыцці правадыра, а ўжо пасля смерці — ішлі касяком…
Далей
|
Што па-за мурамі?
Дванаццаць прац мастака-казачніка Білібіна ў адной мінскай радзіне, і яшчэ адна — у другой.
Далей
|
Што па-за мурамі?
Твор мастацтва і помнік гісторыі — адначасова месца яго знаходжання — Чарнагорыя, старажытны Пераст, Марскі музей.
Далей
|
Што па-за мурамі?
Луўр, Прада, Эрмітаж, Дрэздэнская ды Кракаўская галерэі, Траццякоўка, Палац Дожаў… Па іх ужо ходжана-пераходжана, гледжана-перагледжана, выдадзены іхнія каталогі, даведнікі. Але ж творы майстроў выяўленчага мастацтва раскіданы па свеце — па адным-два — і па Божых дамах, і па палацах, і па прыватных зборах. У турыстычных вандроўках нам шкада страчваць час на гэтыя “адзінкі”. Але яны і дапаўняюць веды пра вялікіх творцаў, і ўражваюць нас нязвыклымі сюжэтамі творчай спадчыны, і нечаканымі падзеямі, адбітымі на палотнах, — па сутнасці, невядомых. Дык, мо, зацікавімся і глянем на тое, што ж па-за мурамі?
Далей
|
Не на сценах, а ў сценах
Пэўна, папярэднія раённыя святы фальклорнага мастацтва Ляхавіччыны “З крыніц спрадвечных” праходзілі па такой жа праграме, якая заяўлена ў сёлетнім запрашэнні: “Выступленне дзіцячых і дарослых фальклорных калектываў, прыпевачніц, гарманістаў, майстар-клас клуба фехтавання, выстаўка-продаж работ майстроў, выстаўка страў беларускай кухні…”.
Далей
|
Новы нумар
Рэдакцыйна-выдавецкая ўстанова
"Культура і мастацтва"