Галоўная / Аўтары
АўтарыАўтар Пётра ВАСІЛЕЎСКІ ( 836 cт. ) |
Важны чыннік годнага аблічча
Тыя, хто больш-менш уважліва сачылі за сітуацыяй вакол Нацыяльнай прэміі ў галіне выяўленчага мастацтва 2019 — 2020 гадоў, не маглі не ўбачыць тую акалічнасць, што ад самага пачатку (то-бок ад адбору твораў да вызначэння лаўрэатаў) паўставала шмат пытанняў пра адпаведнасць прапанаваных работ высокаму статусу згаданай прэміі.
Гродзенскі графік Юрый Якавенка — адзін з тых творцаў, чый удзел у конкурсе надаў падзеі пэўнай вагі. Тым больш, што ў намінацыі “графіка” мастак фактычна быў па-за канкурэнцыяй.
Далей
|
Дарога, пасажыры...
Ёсць шмат вызначэнняў, што такое горад. Але зыходзячы са свайго досведу гараджаніна, я б сказаў, што горад — найперш транспартныя камунікацыі.
Далей
|
Тры чыннікі кнігі як з’явы
Калі б я меў грошай столькі, колькі мне трэба, я бы калекцыянаваў творы мастацтва і трымаў бы прыватную галерэю. Мая калекцыя складалася б не з таго, што ў фаворы і мае добрую цану, а значыць з’яўляецца выгадным укладаннем грошай у маёмасць, але з твораў мастакоў цікавых і дарагіх асабіста мне. Але паколькі мае фінансавыя магчымасці не дазваляюць здзейсніць такі праект, я збіраю кнігі з цікавай мастацкай аздобай. Шукаю іх у букіністычных крамах. Вельмі радуюся, калі за малыя грошы набываю сапраўдны, у маім разуменні, шэдэўр.
Далей
|
Суладдзе існага
Найбольш выразна адчуваеш свой узрост тады, калі бачыш дарослымі тых, каго памятаеш дзецьмі. Нешта падобнае адчуў і я, калі пабачыў лічбу 45 у спалучэнні з абрэвіятурай “БДУКіМ” — Беларускі дзяржаўны ўніверсітэт культуры і мастацтваў. Універсітэт гэты (напачатку — інстытут) утварыўся з аддзялення культурна-асветніцкай работы Тэатральна-мастацкага інстытута ў тыя часы, калі я сам быў студэнтам.
Далей
|
Хроніка цвіцення папараці
Мне вельмі даспадобы два мінскія помнікі, пра якія мала хто ведае. Кажу “мала хто”, бо знаходзяцца яны ўбаку ад галоўных магістраляў і кропак грамадскага прыцягнення. Адпаведна, трапляюць яны на вока толькі тым, хто побач жыве ці працуе. Першы — “Жанчына на зубры” перад Палацам культуры Мінскага аўтазавода. Аўтар скульптуры Лаўрэат Ленінскай прэміі Валянцін Занковіч. Напачатку скульптурная група мусіла вянчаць манумент партызанскай славы, але потым праз дыскусіі ў мастакоўскім асяроддзі і ва ўладных структурах, “Жанчыну на зубры” вырашылі ўсталяваць там, дзе яна зараз і знаходзіцца.
Другі помнік — “Еўфрасіння Полацкая” — перад будынкам прадпрыемства “АГАТ”. Яго стварыў Анатоль Арцімовіч. Чаму такі шэдэўральны твор стаіць не перад храмам ці на гарадской плошчы, не зусім зразумела. Кажуць, што ААТ “АГАТ” мела намер зрабіць гораду падарунак, але мясцовая філія РПЦ не ўхваліла стылістыку скульптуры, недастаткова кананічную. Вось і давялося “АГАТу” покінуць скульптуру сабе. Мо і добра. Святая заступніца Беларусі не любіла гарадскога тлуму і мітусні, яна абрала домам манастырскую келлю, а суразмоўцам Бога. Тут у адноснай цішыні, хай і побач з галоўным праспектам сталіцы, ёй утульней.
Далей
|
І традыцыя, і перспектыва
Творчасць — магчыма, адзіная сфера чалавечай дзейнасці, дзе не мае значэння, хто твае бацькі, заступнікі і апекуны, нарадзіўся ты ў вёсцы ці ў горадзе, маеш пачатковы капітал ці вымушаны цяжка працаваць, зарабляючы на самае неабходнае. “Хоць у турму пасадзі, а мастак мастаком стане” — любіў паўтараць геніяльны жывапісец Куінджы, які ў дзяцінстве авечак пасвіў. Ну а калі ты прадстаўнік творчай дынастыі, і бацька твой — выдатная асоба, дык гэта дадатковы цяжар. Бо трэба і статусу адпавядаць, а таксама даводзіць самому і грамадзе, што ты ўсяго дасягнуў не дзякуючы пратэкцыі, але праз уласныя талент і працу. Гэта я кажу пра Маргарыту Леанідаўну Шчамялёву — слыннага мастака і педагога. Пра такіх гавораць, “self-made man” — той, хто сам сябе зрабіў.
Далей
|
Фрагменты Вавілонскай вежы Віктара Альшэўскага
У Прэзідэнцкай бібліятэцы Рэспублікі Беларусь праходзіць персанальная выстава жывапісца Віктара Альшэўскага. Выстава мае назву “Фрагменты Вавілонскай вежы”.
Далей
|
Тайнапіс будзёнай звышрэальнасці
У Мінску, на адной з лепшых выставачных пляцовак — Мастацкай галерэі Міхаіла Савіцкага — экспануюцца творы Сальвадора Далі. Сказалі б мне такое ў часы, калі я быў студэнтам — не паверыў бы, што такое ўвогуле калі-небудзь адбудзецца. Аднак жа, ёсць… Змяняецца свет, і ў нейкіх праявах нават станоўча. Адно, што вельмі марудна.
Далей
|
Рэстаўрацыя — вечная дыскусія
Цалкам верагодна, што ў блізкай перспектыве суквецце беларускіх замкаў узбагаціцца яшчэ адной перлінай — Крэвам. Сёння ў Крэўскім замку супольна працуюць археолагі і рэстаўратары. Пра стан замка і тое, якім ён мусіць стаць у будучыні, расказаў кіраўнік археалагічнай часткі праекта Алег Дзярновіч.
Далей
|
Беларусь шматаблічная
У кожнага чалавека, калі толькі ён цалкам не пазбаўлены фантазіі, у галаве ёсць уласная мадэль рэчаіснасці. Пэўным чыннікам такой мадэлі можа з’яўляцца рэальная кропка на карце, якой надаецца містычны сэнс, якая ўвасабляе з вялікай літары Мару і выконвае ролю цэнтра Сусвету. Прыкладам можа служыць кампліментарная для яўрэяў усяго свету выслоўе: “Дзесяць мер прыгажосці дадзена свету: дзевяць дасталася Іерусаліму, адна — астатняму свету”. Яму больш за дзве тысячы гадоў. І гаворка, зразумела, не пра тое, што Іерусалім быў і застаецца далёкай перыферыяй адносна сусветных цэнтраў цывілізацыі, а пра тое, што геаграфічная адлегласць ніяк не ўплывае на папулярнасць гэтай тэзы, на яе культуралагічны сэнс. Таму што Іерусалім — не для вока, а для душы. Такі “Іерусалім” ёсць, бадай, у кожнага чалавека.
Далей
|
Новы нумар
Рэдакцыйна-выдавецкая ўстанова
"Культура і мастацтва"