Аўтары
Аўтар Ілья СВІРЫН ( 593 cт. )Соцыум № 33 / 1367 за 2018-08-18
Стымул для “гаспадара музея”
Каб не заспаць да паўдня, на выхадных заўсёды стараюся кудысьці выбрацца. Гэтым разам і нагода здарылася. У “коласаўскай” Альбуці ўпершыню прайшоў свой фэст — Мядовы Спас. Вуллі ля леснічоўкі месцяцца па-ранейшаму, як і ў тыя часы, калі класік іх натхнёна апісваў у “Новай зямлі”.
Далей
|
№ 22 / 1357 за 2018-06-01
Карагод на асфальце
Штогод на Ушэсце жыхары некаторых вёсак на поўдні Беларусі збіраюцца, каб правесці старадаўні абрад Пахавання стралы. Робяць яны гэта спрадвеку, і не ў фармаце “фальклорнага фестывалю”, а для сябе. Зрэшты, апошнім часам усё больш вузкае кола вяскоўцаў разбаўляюць “турысты” — у тым ліку і мы, журналісты. Натуральна, нават адной сваёй прысутнасцю яны не могуць не паўплываць на ход дзеі. Але куды болей захаванню традыцыі шкодзіць сам няўмольны бег часу.
Як жа зберагчы жывыя праявы народнай культуры, не сказіўшы пры тым іх сутнасць? Пытанне, актуальнае не толькі ў Год малой радзімы — але ў гэты час асабліва! І адказы на яго пакуль да канца незразумелыя.м
Далей
|
аКно ў свет № 33 / 1367 за 2018-08-18
Заапарк для чалавека
Рыжская біенале сучаснага мастацтва стала неспадзяванкай нават для самаго гэтага горада, і без таго насычанага рознымі культурнымі падзеямі. І не толькі з той прычыны, што заяўка на статус еўрапейскага маштабу арт-цэнтра выглядае даволі пераканаўчай: 8 немалых па сваіх памерах лакацый, болей за сотню мастакоў з усяго свету. Сам сюжэт з’яўлення — бы Піліп з канапель — гэтай ініцыятывы можа падацца нам абсалютна неверагодным. Прынамсі, пакуль што.
Далей
|
Калонка рэдактара № 32 / 1367 за 2018-08-11
Імпэт аказаўся заразлівым
Мінулым разам фестываль Sprava атрымаўся настолькі пазітыўным па атмасферы, якасным па творчым змесціве і прадуманым у плане арганізацыі, што, прызнацца, я (будучы “дасведчаным у жыцці аптымістам”) слаба верыў у магчымасць паўтарэння гэтага поспеху. Тым не меней, цуд здарыўся. Сёлетні фэст пераўзыйшоў леташні па ўсіх параметрах — як колькасных (зусім “непапсовую”, здавалася б, імпрэзу наведала з паўтары тысячы чалавек!), так і якасных.
Закінутая і амаль нікому невядомая царква на паўвыспе ўсяго за які год стала папраўдзе культавым — і культурным — месцам. І сакрэт такога поспеху, без сумневу, варты асэнсавання.
Далей
|
№ 29 / 1364 за 2018-07-21
У застылым часе
Наведаўшы фестывальнай парою Віцебск, перад вяртаннем дахаты знайшоў трохі часу, каб прайсціся па “шагалаўскім” Задзвінні — колішняй слабодцы Прысмушкі. Балазе, дабірацца ў тыя мясціны вельмі зручна, яны зусім блізка ад абодвух вакзалаў. Што, па ідэі, магло б стаць яшчэ адной (немаведама ўжо якой па ліку) матывацыяй іх нарэшце “турыстызаваць”.
Пра кварталы, якія легендарны мастак найперш і лічыў “сваім Віцебскам”, я ўжо пісаў з год таму — акурат да юбілею Шагала. Кароткі змест той публікацыі просты: там усё кепска. Але заставалася нейкая надзея на прыемны сюрпрыз. Тым болей, у горадзе над Дзвіною яны здараюцца. Ды, на жаль, не ў гэтым выпадку.
Далей
|
№ 26 / 1361 за 2018-06-30
Пара-тройка нерытарычных пытанняў
Дзіўным збегам абставінаў, доўгачаканае адкрыццё мемарыялу ў Благоўшчыне супала з бурлівай актуалізацыяй у грамадскай свядомасці самой тэмы мемарыялізацыі. І разам з разглядам канкрэтных фактаў варта было б прагматычна задумацца пра тыя агульныя прынцыпы, якія павінны вызначаць падыходы да захавання рознага тыпу месцаў памяці — ад могілак да тэрыторый масавых забойстваў.
Далей
|
Актуаліі № 32 / 1367 за 2018-08-11
Бясконцасць, памножаная на тры
Жыццярыс мэтраў нярэдка абрастае міфалогіяй, а часам яны ствараюць яе самі. Вось і ў лёсе гендырэктара Нацыянальнага мастацкага музея Уладзіміра Пракапцова спалучэнне трох васьмёрак мае надзвычайную ролю. Ён нарадзіўся 65 гадоў таму 8 жніўня а восьмай раніцы. Менавіта ў такі дзіўны час, які спалучаў тры васьмёркі, у музеі была прызначаная юбілейная імпрэза, якая супала з адкрыццём выставы самаго юбіляра. І нягледзячы на згаданую акалічнасць, яна сабрала сапраўдны бамонд.
Далей
|
Тэндэнцыі № 31 / 1366 за 2018-08-04
Галоўны недахоп — хранаметраж
Жыццярыс Ігнація Дамейкі даўно прасіўся ў аснову фільма — як, зрэшты, і біяграфіі многіх іншых дзеячаў нашай мінуўшчыны. І вось, прэм’ера такой стужкі ўрэшце адбылася. Зняла яе небезвядомая студыя гістарычных фільмаў пад кіраўніцтвам Уладзіміра Бокуна. Між іншым, на беларускай мове, якая гучыць на экране вельмі арганічна. І прыйшоўшы спякотным вечарам у добра кандыцыянаваную і зацемненую залу аднаго з лепшых мінскіх кінатэатраў, глядач мог прыемна здзівіцца: маўляў, могуць “нашы”, могуць.
Далей
|
Постаць № 31 / 1366 за 2018-08-04
Шаргаценне сукенкі музы
Напярэдадні юбілею Ігара Лучанка вядомы фотажурналіст Юрый Іваноў узгадвае эпізоды свайго сяброўства з кампазітарам, якое доўжыцца ўжо болей за паўстагоддзя.
Далей
|
Сэлфі № 22 / 1357 за 2018-06-01
Экскурсія па НДІ будучыні
Рэтраспектыва Сяргея Катрана “Сакрэтная зона”, якая прайшла ў Нацыянальным цэнтры сучаснага мастацтва ў рамках фэсту “Арт-Мінск”, без сумневу, стане адным з самых знакавых сёлетніх выставачных
праектаў. Думаю, нават апошняму скептыку яна давяла, чым можа быць contemporary art у яго лепшых праявах.
Вядомы расійскі аўтар, які паўдзельнічаў у мностве прэстыжных міжнародных арт-імпрэзаў, не проста стварыў уласны гібрыд навукі і паэзіі, але і навучыўся пераканаўча рэпрэзентаваць сваё творчае крэда. Атракцыйнасць падачы, часам здатная захапіць гледача ў эмацыйны палон, у гэтых працах арганічна спалучаная з глыбокім інтэлектуальным зместам. А тэхнічная складанасць — з рамантычнасцю.
Далей
|
Назад
|
Цікавосткі: варта прачытаць! Гісторыя і лёсы: культура Беларусі ад мінулага да сучаснасці
|