Галоўная / Аўтары
АўтарыАўтар Дар’я АМЯЛЬКОВІЧ ( 497 cт. ) |
Інвестыцыі ў свет неспазнанага
Сполахі агню, кольцы дыму, піяніна, што грае само па сабе, хімічныя вопыты, гукавыя і светлавыя эфекты, пах серы — спектакль нямецкага рэжысёра і кампазітара Хайнера ГЁБЕЛЬСА “Макс Блэк, ці 62 спосабы падперці галаву рукой” стварае нечаканае вымярэнне тэатра, кардынальна змяняючы само яго ўспрыманне.
Лаўрэат прэміі “Еўропа — тэатру” ў намінацыі “Новая тэатральная рэальнасць” асабіста прадставіў на Міжнародным форуме TEART пастаноўку, якая нарадзілася ў супрацы з маскоўскім Электратэатрам “Станіслаўскі”.
Далей
|
“Турызм - вось неўзаранае поле для вёскі!”
Пра тое, што адбываецца з паняццем “культура”, як спалучыць яе з крэатыўнай эканомікай ды ўлічваць патрабаванні рынку, “К” пагутарыла з украінскім экспертам па распрацоўцы і рэалізацыі стратэгій Уладзімірам ВАРАБ’ЁМ.
Далей
|
“Не варта быць тэатральным МакДональдсам”
Што мы ведаем пра сучасны танец, так званы contemporary dance? Нельга сказаць, што нічога — імёны Піны Баўш, Марыса Бежара, Іржы Кіліана на слыху ў дасведчанай публікі. Аднак ці з’яўляецца сучасны танец прызнанай і натуральнай часткай беларускай танцавальнай сцэны? Сфармуляваць і паразважаць над гэтым пытаннем падштурхнуў візіт у Мінск французскага харэографа Анжэлена ПРЭЛЬЖАКАЖА з Нацыянальнага харэаграфічнага цэнтра Экс-ан-Праванса. Адна з буйных фігур сусветнай танцавальнай сцэны прыехала ў Мінск на форум “Тэарт” — прадставіць адну са сваіх апошніх пастановак “Фрэска. Карціна на сцяне”, а таксама кінастужку “Паліна, станцаваць сваё жыццё”, зробленую сумесна з кінарэжысёрам і сваёй жонкай Валеры Мюлер.
Далей
|
Неспадзяванкі “Лістападу”
Ужо 3 лістапада ў сталіцы распачнецца 24-ты Мінскі міжнародны кінафестываль “Лістапад”. На працягу васьмі дзён нас чакае сустрэча з наватарскім і важным для сучаснага кантэксту кіно, якое цягам года збірала для публікі каманда фестывалю. 55 краін. 164 фільмы-ўдзельнікі. 6 адмысловых конкурсаў. 16 секцый пазаконкурснай праграмы. А таксама і розныя неспадзяванкі фестывалю, пра якія ніжэй.
Далей
|
Партрэт для майстра
Урачысты вечар, прысвечаны 75-годдзю заслужанага дзеяча мастацтваў Беларусі, вядомага рэжысёра, сцэнарыста і педагога Вячаслава Нікіфарава прайшоў у мінулую нядзелю ў сталічным кінатэатры “Центральны”. Павіншаваць аўтара карцін “Бацькі і дзеці”, “Высакародны разбойнік Уладзімір Дуброўскі”, “Душа мая, Марыя”, “Рэйнджар з атамнай зоны”, лаўрэата Нацыянальнай расійскай кінапрэміі “Залаты арол” за серыял “Палач” сабраліся кіраўніцтва Міністэрства культуры Рэспублікі Беларусь, кінастудыі “Беларусьфільм”, калегі, сябры, гледачы.
Далей
|
“Дзеці даюць нам сэнс”
Тры птушкі, тры рыбкі, два вожыкі, воблачка і кветачкі — так выглядае тату Настассі ШПАКОЎСКАЙ. Кранальны нацельны роспіс на руцэ актрысы Нацыянальнага акадэмічнага драматычнага тэатра імя Максіма Горкага і лідаркі рок-гурта Naka — нішто іншае, як малюнак яе дачкі Серафімы. Напярэдадні Дня маці Наста падзялілася сваім уменнем ставіцца да мацярынства як да крыніцы творчасці.
Далей
|
“Тонкая лінія” Валерыя Славука
Казаць пра сусвет мастака — даволі банальны ход. Але ў дачыненні да славутага графіка і афартыста Валерыя Славука той выраз цалкам дарэчы. Бо што ён робіць, як не стварае сусветы — літаральна ў кожнай сваёй працы? Здаецца, далёкія і выдуманыя, а прыгледзішся — і заўважыш у захапляльных фантазіях і адмеціны часу, і норавы грамадства. І, вядома, універсальную чалавечую сутнасць, трапнае адлюстраванне якой робіць творы Славука зразумелымі і адкрытымі не толькі для нашага культурнага абшара.
У калектыўным інтэрв’ю рэдакцыі “К” аўтар вядомых ілюстрацый да энцыклапедыі “Беларускі фальклор”, кніг “Айвенга” Вальтэра Скота, “Шляхціч Завальня” Яна Баршчэўскага, “Вясна ўвосень” Уладзіміра Караткевіча ды іншых, здавалася б, распавядаў пра ўсё, акрамя сутнаснага — пра кнігі, памылкі, асабістыя прыхільнасці… А прыслухаешся — і ў дасціпных адказах бачны і светапогляд мастака, і выяўленыя нібыта мімаходзь праблемы той жа выдавецкай справы.
У гэтай “тонкай лініі” і ёсць майстар, які сёлета адзначыў сваё 70-годдзе. У сталічным Палацы мастацтва на мінулым тыдні адкрылася яго персанальная выстава, наведаць якую раім усім прыхільнікам выкшталцонага рысунка і фантастычных сусветаў.
Далей
|
Тошка: спроба адаптацыі
І першая серыя ўжо ёсць: “Тошка і яго сябры” — так называецца новая анімацыйная стужка рэжысёра. Галоўным героем трынаццаціхвіліннага фільма з’яўляецца хлопчык-бульбачка, які жыве ў гародзе і разам з сябрамі распачынае барацьбу з каларадскім жуком. Аглядальнік “К” завітала на кінастудыю “Беларусьфільм” да Аляксандра Ленкіна і паглядзела мульцік разам з аўтарам.
Далей
|
Сам-насам з салаўём
“У Мінска — дзіўная карма. Кожныя 50 гадоў ён мяняецца да непазнавальнасці, — кажа мой суразмоўца, беларускі архітэктар асяроддзя, эксперт па добраўпарадкаванні і ландшафтнай архітэктуры Андрэй КАРАВЯНСКІ. — Можа, праз 50 гадоў ён будзе падобным да Токіа?”
Прапанаваўшы аўтару добраўпарадкавання болей за 80 паркаў і сквераў у Маскве ды іншых гарадах СНД паразважаць над гэтым аспектам культуры дзвюх суседніх сталіц, неўзабаве чую пра схільнасць Мінска да татальнай перабудовы. “У яго вялікі патэнцыял у плане ландшафту, аднак імклівае будаўніцтва апошніх гадоў перашкаджае асэнсаванай эвалюцыі гарадскога асяродку”, — пазначае архітэктар галоўную перавагу і недахоп не толькі паркавага Мінска.
Але пакуль да Токіа нам яшчэ далёка, усё ж спрабуем разабрацца ў паркавай карце Мінска.
Далей
|
Гэта Вам не Рыа, гэта Мінск
Праект Vulica Brasil падобны на ўварванне — колеру, творчасці, узаемадзеяння і абмену. Ці можна ўявіць сабе больш яскравую дыпламатычную місію, чым прыдумала Пасольства Бразіліі ў Беларусі? Беларуска-бразільскі фестываль урбан-арту Vulica Brazil, які ладзіцца ў чацвёрты раз у сталіцы пры падтрымцы Міністэрства культуры і Мінгарвыканкама, не збіраецца спыняцца ні па маштабах задумы і рэалізацыі, ні па глыбіні паслання. Як сказаў бы вядомы літаратурны герой, гэта — не Рыа-дэ-Жанэйра. Гэта — Мінск!
Далей
|
Новы нумар
Рэдакцыйна-выдавецкая ўстанова
"Культура і мастацтва"