Некалькі гадоў таму вядомы літоўскі рэжысёр Саўлюс Варнас паставіў у Магілёўскім абласным драматычным тэатры «Смерць Тарэлкіна» Аляксандра Сухаво-Кабыліна. Праца была паспяховай і ўзняла сцэнічны калектыў на заўважную прафесійную вышыню.
Хоць па традыцыі мы і ўспрымаем Мінск як адзін з цэнтраў харэаграфічнага жыцця Беларусі, але вялікай колькасцю прэм’ер айчынных калектываў і пастаноўкамі гастралёраў не распешчаны.
Некалькі год таму брытанскі рэжысёр Роберт Мулэн — аўтар дакументальных стужак для тэлеканала ВВС — чытаў лекцыі ў Каўнаскім універсітэце і выпадкова патрапіў у Музей Мікалоюса Чурлёніса, дзе пазнаёміўся з творчасцю культавага кампазітара і мастака: «Яго музыка была вельмі эмацыянальнай і магутнай, а карціны — тамнічымі і загадкавымі», — кажа Мулэн.
Юратэ Стаўскайтэ — асоба шматгранная. Па-першае, яна мастак, які валодае разнастайнымі тэхнікамі. Па-другое, яна арганізатар, дырэктар і педагог першай у Вільнюсе прыватнай мастацкай школы для дзяцей і юнацтва. А яшчэ — аўтар разнастайных тэкстаў, некаторыя з якіх склаліся ў кнігу.
Экспазіцыя прэзентуе мастацкія праекты, фатаграфіі, вытрымкі і фрагменты са спектакляў, пастаўленых у Літве на працягу двух апошніх дзесяцігоддзяў. Усе яны ўплецены ў куратарскі расповед, у цэнтры якога пытанні — хто ці што стварае сцэнаграфію і якім чынам?
Мастачка Валянціна Шоба падчас летніх пленэраў прачынаецца на золку, каб занатаваць хуткай акварэллю стан чалавека і прыроды паміж сном і явай. Літоўскі фатограф Ёнас Страздаўскас а пятай гадзіне раніцы фатаграфаваў някідкія мясцовыя краявіды, каб злавіць у аб’ектыў цеплыню світанкавых туманоў роднай зямлі.
Гадоў дзесяць таму, гартаючы ў адной замежнай бібліятэцы грунтоўную замежную музычную энцыклапедыю, са здзіўленнем убачыў на літару N прозвішча «Nabokov Nicolas». Яшчэ больш акругліліся мае вочы, калі за словамі «was born» убачыў «Lubcza».
Знакамітая кніжка Астрыд Ліндгрэн пачынаецца з расповеду пра звычайную шведскую сям’ю, дзе ўзнікла незвычайная (ці то праўда, ці то выдумка) сітуацыя. У адсутнасць бацькоў Малышу становіцца сумна без сяброў і суразмоўцаў. У доме з’яўляецца маленькі тоўсты чалавечак нявызначанага ўзросту, які ўмее лятаць дзякуючы маторчыку на спіне.