Аншлагі хатніх кінатэатраў
Зайздрошчу тым, у каго няма тэлевізара. Ягоную адсутнасць на сёння не лічу прыкметай жабрацтва. Хутчэй -- пазнакай элітарнасці і гарантыяй духоўнага і душэўнага здароўя. Я -- нездаровы. Таму штовечар самнамбулічна пстрыкаю тэлевізійным пультам у жаданні спатоліць прагу глядацкага катарсісу. І пастаянна згадваю пры гэтым любімых Стругацкіх: «Тэлевізар... Сапраўды фантастычны канцэнтрат намаганняў, таленту тысяч найцудоўнейшых розумаў нашага часу! Для таго, каб цяпер вось, вярнуўшыся з працы, дзесяткі мільёнаў стомленых людзей раз’юшана пераключалі каналы, не ў сілах вырашыць: што выбраць? Натхнёнага пільшчыка на скрыпцы, альбо буйны потны натоўп самадзейных танцораў, альбо маркотных і коснаязыкіх спецыялістаў за круглым сталом?».
Далей