Галоўная / Аўтары
АўтарыАўтар Жана ЛАШКЕВІЧ ( 43 cт. ) |
Тэарт-2017
Новая пластыка гратэскавай «Жаніцьбы», «камедыі без словаў» паводле Мікалая Гогаля, якую расійскі рэжысёр і харэограф Сяргей Зямлянскі ўвасобіў у Ліепайскім тэатры (Латвія), паўстала на памежжы пантамімы, харэаграфіі і драмы як аповед пра падначаленне завядзёнцы, абсурднаму «трэба», як дослед пераймання дзіўнай небяспекай — памылкі, падману, страты...
Далей
|
Анджэй Сэвэрын
Рэжысёр і славуты артыст, з якім працавалі Анджэй Вайда з якім працавалі Анджэй вайда, пітэр Брук, Пітэр грынуэй, Стывен Спілберг; адзін з нешматлікіх іншаземцаў, што шмат гадоў выходзіў на сцэну «Камэдзі Франсэз»; мастацкі кіраўнік польскага тэатра імя Арнольда Шыфмана ў Варшаве, спадар
Анджэй Сэвэрын адказвае на пытанні нашай рэдактаркі Жаны Лашкевіч.
Далей
|
Шлях не наўпрост
«Мала што на свеце доўга бывае важным». Якую важнасць мае хуткаплынная сустрэча на фэсце, калі дзеці граюць для дзяцей? Журы спрачаецца-разумеецца, кіраўнікі і педагогі калектываў спраўджваюць прафесійныя знаёмствы і зносіны.
Далей
|
Просты сэнс жыцця
Тэатры сябруюць, абменьваюцца спектаклямі — на адзін-два вечары, адзін-два паказы. Шырокая публіка іх часам і не заўважае — хіба аматары-тэатралы. Але не гэтым разам, не сёлетняй вясною! Драматычны тэатр імя Ёзаса Мільцініса з Панявежыса распачаў сустрэчы ды пачаставаў фінскай «Вішняй у шакаладзе» — трагікамедыяй Лаўры Руахонен, вядомай пад аўтарскай назвай «Вольга».
Далей
Каментарыі (1)
|
Перспектыва логікі
«Кругламу сталу» з «некалькімі праблемна-дыскусійнымі пытаннямі» да конкурсу Нацыянальнай тэатральнай прэміі папярэднічала цытаванне Канстанціна Станіслаўскага: «Калі б сэнс тэатра быў толькі ў забаўляльным відовішчы, магчыма, і не варта было б закладаць у яго столькі працы.
Далей
Каментарыі (1)
|
Што я скажу свету
«Камедыі...», якую сёння ўтрымлівае і пракатвае антрэпрыза Джэні Шарыпавай, споўнілася дваццаць пяць. Але хутка, проста, зразумела адказаць, які феномен ён з сябе ўяўляе, ужо не выпадае.
Далей
|
«Іншасветнае» насенне
«Усё больш падзей у малой форме, усё менш падзей на вялікай пляцоўцы». Меркаванне крытыка Паўла Руднева мае на ўвазе і публічны розгалас спектакля, і напружанне паразумення глядзельні са сцэнай, калі дзея вынікае наўпрост з руху (або статыкі), дыхання (або маўчання) выканаўцы.
Далей
|
«Нам няма часу быць шчаслівымі...»
Самыя пільныя вочы, самыя чуйныя вушы маленькага горада мастачка па касцюмах Таццяна Стысіна схавала пад вялікія капелюшы, ды пад форменнымі фартушкамі не спадніцы, а шорты: гімназісткі відавочна арганізаваліся ў гайды (дзявочае адгалінаванне скаўтаў).
Далей
|
Куфар без дна
...Хлопец мусіць жаніцца, бо ўгневае бацьку. Дзеўцы-перастарку рупіць усцешыць бацьку замужжам. Закаханыя не могуць пабрацца праз варажнечу мацярок, пакуль бацька дзяўчыны не схопіцца за пугаўё... Умоўны патрыярхат пачатку мінулага стагоддзя.
Далей
|
...І абыякавасць да жыцця
Легендарны спектакль 1970-х у Тэатры юнага гледача «З каханымі не расставайцеся...» мне пабачыць не выпала. Затое чула расповеды, як ад сталічнага праспекта па ўсёй вуліцы Энгельса аж да самага ўвахода ў тэатр пыталіся лішняга квіточка.
Далей
|
Рэдакцыйна-выдавецкая ўстанова
"Культура і мастацтва"