Галоўная / Аўтары
АўтарыАўтар Жана ЛАШКЕВІЧ ( 43 cт. ) |
Мастацтва гульні і самастойнасці
З 2011 года форум гадавалі ў літаральным сэнсе, як дзіця, качалі, як яечка, ды пасвілі, як авечку, трымалі за руку, падстаўлялі плячук — кіраўніцтва сталічнай Дзіцячай школы мастацтваў № 2 і супрацоўнікі Мінгарвыканкама.
Далей
|
Свежая кроў для вартай ідэі
Сёлетнім лістападам восьмы раз ладзіўся ва Украіне міжнародны рэжысёрскі конкурс-лабараторыя «Адчыненыя дзверы».
Далей
|
Гледачы нароўні з артыстамі
Паводле прафесара Гурыя Барышава, першы беларускі прыдворны спектакль сыгралі ў 1730 годзе, а рыхтык да 1746-га «адна вучоная літоўская дама» на імя Уршуля Францішка Радзівіл у сваёй нясвіжскай ардынацыі патрапіла стварыць абсалютна свецкі тэатр (першы падобны ў гісторыі заходніх і ўсходніх славян) і перадусім пераклала для яго Мальера.
Далей
|
Дарожка да спадчыны
Варты ўвагі монаспектакль — гэта альбо споведзь, альбо пропаведзь, а лепей каб абедзве разам, працінаючы адна адну. А калі жанравыя адценні з’яўляюцца ды спалучаюцца, як камплементарныя колеры ды кантрасты ў жывапісе? Калі вельмі своеасаблівы аповед-сторытэлінг усе свае драматычныя нюансы здабывае з асобы выканаўца — з ягонага ўласнага жыццяпісу і асабістага стаўлення да прадмету гаворкі?
Далей
|
Чалавек стомлены, чалавек жартаўлівы
Колісь пра свае ролі знакамітая купалаўская актрыса засведчыла: «Каралеў я не іграла», бо выгляд, тэмперамент, манеры… Іграць каралёў варта было б яе маладзейшаму партнёру Мікалаю Кірычэнку. Здавалася, для яго прызначаўся ўвесь тэатральны пантэон Чэхава або Шэкспіра — але артыст сыграў толькі Салёнага ды (нечакана!) Фірса і Харлампія Спірыдонавіча Дымбу («Тры сястры», «С.В. паводле “Вішнёвага саду”» і «Вяселле»), а яшчэ Палонія ў «Гамлеце» ды Банка ў «Макбэце».
Далей
|
Людзі чарговага злому
ВЫБАР ДРАМАТУРГІІ, ЖАНРЫ, ПРАВІЛЫ ГУЛЬНІ, НАРЭШЦЕ ПЛЯЦОЎКІ — УСЁ РАЗНАСТАЙНАЕ ДА ПАЛЯРНАЙ СУПРАЦЬЛЕГЛАСЦІ. ТЫМ НЕ МЕНШ КІЕЎСКІЯ ПАСТАНОЎКІ, ПРА ЯКІЯ ПОЙДЗЕ ГАВОРКА, ЯДНАЕ НЕ ТОЛЬКІ ПЕРАКАНАЎЧАСЦЬ МАСТАЦКІХ ВЫКАЗВАННЯЎ.
Далей
|
Дом пасярод вясны
ЗДАЕЦЦА, НІЧОГА НЕЧАКАНАГА: ПРАЗ ДРАМАТУРГІЮ ЁНЭСКА РЭЖЫСЁР САЎЛЮС ВАРНАС ЗМУСІЎ ГЛЯДЗЕЛЬНЮ МОЦНА ПАПРАЦАВАЦЬ З САМОЙ САБОЮ. АСАЦЫЯТЫЎНЫЯ ШЭРАГІ ПАСТАНОЎКІ НАКОЛЬКІ ВІДАВОЧНЫЯ, НАСТОЛЬКІ Й ВЕЛЬМІ-ВЕЛЬМІ АСАБІСТЫЯ. ПРАЗ ДВА КРЭСЛЫ АД МЯНЕ ГЛЯДАЧ НЕ ЖАРТАМ ЗАХАПІЎСЯ АПОШНІМІ, ПАТРАПІЎШЫ ЗААХВОЧВАЦЬ ВЫКАНАЎЦАЎ УГОЛАС; СВАЕ КАРОТКІЯ РЭПЛІКІ ЁН ПАДАВАЎ ПРАЧУЛА ДЫ ТРАПНА — ТАК, ШТО МІЛЬГАНУЛА ДУМКА ПРА ПАДСАДКУ... «САПРАЎДНАЯ ШЧЫРАСЦЬ ІДЗЕ З САМАЙ ДАЛЁКАЙ ДАЛЕЧЫ, З ГЛЫБІНЬ ІРАЦЫЯНАЛЬНАГА, НЕСВЯДОМАГА», — ПАЦВЕЛЬВАЎ ЁНЭСКА.
Далей
|
Сродкі спазнаць сябе
«БІРУТЭ МАР (ЛІТВА) — ТРАГІЧНАЯ АКТРЫСА Ў ЧЫСТЫМ ВЫГЛЯДЗЕ. СЁННЯ ГЭТА РЭДКАСЦЬ. І ПРАКЛЁН. ТАКІЯ АРТЫСТКІ НЯЧАСТА БЫВАЮЦЬ ЗАПАТРАБАВАНЫМІ. ЗАСТАЕЦЦА СЫСЦІ Ў ЖАНР МОНАДРАМЫ».
Барыс Тух, тэатральны крытык (Эстонія)
Далей
|
Асяродак для мастацкага прадукту
Беларусь мае дваццаць восем прафесійных тэатраў. Я не ведаю іх штатныя расклады, але магу пэўна вызначыць, колькі адмыслоўцаў па гэтых тэатрах мусяць ачольваць літаратурныя часткі: дваццаць сем. Праўда, не выключана, што кагосьці ўжо аптымізавалі альбо збіраюцца. Прынцыпова абыходзіцца без загліта Тэатр беларускай арміі.
Далей
|
Сцежкі ў свет
Мікіта Зносак з «Тутэйшых» здзейсніў-такі сваю сімпатыю да Насты Пабягунскай. І перш як за чырвонаю навалаю абодвух скінулі ў апраметную сцэнічнага трума, іх таемны нашчадак убачыў свет ды здолеў уратавацца і выбіцца ў гараднічыя дзесьці пад самай сталіцай. Артыст Віктар Манаеў уваскрашае памяць пра Мікіту са спектакля «Тутэйшыя».
Далей
|
Рэдакцыйна-выдавецкая ўстанова
"Культура і мастацтва"