Свежы нумар
Падзея
Галоўны, нацыянальны, мастацкі...
«Званне “Нацыянальны” абавязвае», — кажа дырэктар галоўнага мастацкага музея краіны Уладзімір Пракапцоў. Сапраўды, будынак на вуліцы Леніна, 20, пабудаваны спецыяльна для гэтай установы ў 1957 годзе (паводле праекта архітэктара Міхаіла Бакланава), класіцыстычнымі формамі сімвалічна пазначае сваю ролю — збіральніка, захавальніка, інтэрпрэтатара культурнага набытку.
Далей
Каментарыі (1)
Свае ці чужыя?
З рэдакцыйнага «круглага стала» вакол праблем ідэнтыфікацыі беларускага мастацтва канца ХІХ — пачатку ХХ стагоддзя
Далей
Каментарыі (4)
Дзейныя асобы
Сяргей Лішчэнка. Дырыжор і асветнік
Магілёўшчына заўжды мела даўнія і моцныя музычныя традыцыі. У XVI стагоддзі навучанне харавым спевам было адной з асноўных дысцыплін у школах пры праваслаўных брацтвах. У XVII стагоддзі Магілёўская брацкая друкарня выдавала нотныя зборнікі. Пазней у Шклове існаваў прыгонны тэатр графа Зорыча, дзе меліся спевакі, інструменталісты, хор. З нагоды сустрэчы імператрыцы Кацярыны ІІ у Магілёве выступала італьянская опера і прыдворная капэла, выпісаная графам Чарнышовым з Пецярбурга. На мяжы XVIII і XIX стагоддзяў у чачэрскім тэатры Чарнышова працаваў
прыгонны аркестр.
Далей
Працэс
Не дзень тэатра
Сярод тэатраў любой краіны, гэтаксама як і сярод людзей, абавязкова існуюць вылучаныя, агульналюбімыя. Цягам усёй сцэнічнай гісторыі
яны знаходзяцца навідавоку, шануюцца, выклікаюць асаблівую цікавасць і павагу. Нават насуперак эпахальным зменам у грамадстве адпавядаюць свайму прызначэнню. Бываюць падзеі, што адбіваюцца і на спектаклях, і на акцёрах, вярэдзяць звонку і знутры. Ды ўрэшце або разбураюць калектыў, або даюць магчымасць набыць новае дыханне.
Далей
Каментарыі (3)
Выспа шчасця
Калі б ва Уладзіміра Тоўсціка была схільнасць да пышных юбілеяў, якія прымушаюць некаторых з яго калег па рамястве пускаць у ход усе чатыры дзеянні арыфметыкі, каб атрымаць хоць якую падставу прыўзнесці сябе, — ён мог бы па праве спалучыць выстаўку сваіх твораў з такой саліднай датай, як 60-годдзе з дня нараджэння. Спіс яго галоўных палотнаў адкрываецца пачаткам 1970-х. З тае пары мінула амаль чатыры дзесяцігоддзі — таксама блізка да круглай даты. Але Тоўсцік аб гэтым быццам забыўся, альбо пажадаў забыцца, што ў сутнасці адно і тое ж.
Далей
Яркае зіхаценне і дзіўныя цені
Калі добра падумаць, дык сама наяўнасць Міжнароднага фестывалю Юрыя Башмета, які сёлета прайшоў у Беларусі ўжо чацвёрты раз, — з’ява ў нечым фенаменальная. У той час, калі наша культурная прастора літаральна захлынаецца
ў патоку крыклівай «папсы», што ліецца з кожнай радыёкропкі, з кожнай аўтамашыны і кожнага ўключанага тэлевізара, — высвятляецца, што маштабны фестываль класічнай, акадэмічнай, найперш інструментальнай музыкі збірае поўныя залы, выклікае велізарны рэзананс у грамадстве, нарэшце, знаходзіць падтрымку першых асоб дзяржавы.
Далей
Юрый Башмет: «Выканальніцтва і ёсць сэнс жыцця...»
Ягоная постаць шмат у чым знакавая. Усяму свету Юрый Башмет адкрыў альт як інструмент сольны і як інструмент саліруючы. Студэнтам выйграў два буйныя міжнародныя конкурсы альтыстаў — у Будапешце ў 1975-м (2-я прэмія) і ў Мюнхене ў 1976-м (Гран-пры). Упершыню ў сусветнай выканаўчай практыцы даў сольныя альтовыя канцэрты ў Карнэгі-холе (Нью-Йорк), Берлінскай філармоніі, міланскай «Ла Скала», у вялікіх залах кансерваторый Масквы і Ленінграда.
Далей
Каментарыі (1)
У майстэрні
Дар’я Іваноўская, Сяргей Завіжанец, Павел Вайніцкі: «Зірніце ў неба!»
Майстэрняй сучаснага мастака можа быць і заводскі цэх, і марское ўзбярэжжа, якое становіцца нагодай для творчай рэфлексіі. Нават за жартамі ў кавярні ці падчас размовы па мабільным тэлефоне фарміруецца, адточваецца сучасны мастацкі твор — у рэжыме не менш інтэнсіўным і насычаным, чым строгая цішыня традыцыйнай мастакоўскай студыі.
Далей
Паралелі
Не памерці ад невуцтва
Тэатральнае жыццё Украіны здзівіла не толькі вялікай колькасцю сцэнічных калектываў, высокай мастацкай якасцю спектакляў, але і фанатычнай цікавасцю публікі. Тыдзень, праведзены ў Кіеве, быў перанасычаны ўражаннямі, якія настойліва нагадвалі пра тое, што ў нас, у Беларусі, іначай.
Далей
IN MEMORIAM
Абраннікі лёсу, нявольнікі часу
Спачатку гэта гучала высакамоўна: дынастыя.
У Купалаўскім тэатры здавён квітнела сямейнасць; кагосьці яна раздражняла, але, на шчасце, доўжыцца і па сёння. Здаецца, першымі так — дынастыяй — назвалі менавіта іх, Уладамірскіх. Бацька, заснавальнік — Уладзімір Іосіфавіч, сын — Барыс Уладзіміравіч, унук — Аляксандр Барысавіч. І іхнія жонкі.
Далей
Каментарыі (3)
Тэма нумара
Прыступкі творчасці. Пачатак
Пра важнасць і сэнс дзіцячай творчасці разважалі псіхолагі і педагогі. І нездарма: дзіцячыя ўражанні і вопыт вызначальныя для лёсу любога чалавека, надзвычай важныя яны і для мастака. Зберагчы іх, пераплавіць у новую творчую энергію, запомніць гэта першаснае, свежае, непасрэднае бачанне свету — значыць захаваць творчы імпэт і плённую непасрэднасць нараджэння новых вобразаў.
Далей
Сайт переехал на новый адрес – kultura-info.by
|
Рэдакцыйна-выдавецкая ўстанова |