Бе­ла­рус­кую вы­яўлен­чую ку­ль­ту­ру спас­ціг­ла вя­лі­кая стра­та: пай­шоў з жыц­ця Ва­сіль Пят­ро­віч Ша­ран­го­віч — на­род­ны мас­так, вы­дат­ны пед­агог, актыў­ны гра­мад­скі дзеяч, сап­раў­дны па­тры­ёт зям­лі бе­ла­рус­кай, ча­ла­век, які ўсё жыц­цё шу­каў у сва­іх тво­рах ад­веч­ную ісці­ну: хто мы, бе­ла­ру­сы, ад­куль і ку­ды ідзём. Час мі­нуў, а пы­тан­ні тыя, якія ці­ка­ві­лі Мас­та­ка, за­ста­юцца і на­ват бо­льш пра­яўля­юцца... А дзя­ку­ючы та­кім вя­лі­кім шу­ка­ль­ні­кам ісці­ны, як Баг­да­но­віч, Ку­па­ла, Ко­лас, Ка­рат­ке­віч, мы мо­жам ха­ця б кры­шач­ку на­блі­зіц­ца да раз­гад­кі та­го са­ма­га ад­веч­на­га пі­ла­таў­ска­га пы­тан­ня: “Што ёсць ісці­на?” Ва­сіль Пят­ро­віч шу­каў усё жыц­цё та­кую ісці­ну: у сва­іх тво­рах, у пед­ага­гіч­най дзей­нас­ці, у гра­мад­стве, у сва­ёй цу­доў­най сям’і, у ася­род­дзі сяб­роў-ад­на­дум­цаў. Мне зда­ецца, што ў пэў­най сту­пе­ні ён спас­ціг яе...