Шчамялёў, які ён ёсць
Наша мастакоўскае жыццё — бурлівае, імклівае, супярэчлівае, у нечым, можа быць, “няправільнае” з пункту гледжання “рупліўцаў маралі” — яўна выпадала з рамак агульнапрынятых савецкіх нормаў. Яно праходзіла не толькі ў інтэр’ерах творчых майстэрняў або на кухнях сціплых малагабарытных кватэр. Яно віравала і ў танных кавярнях, і на вернісажах, і ў шумных дыскусіях на выставах, і на творчых пленумах ды “навукова-практычных” канферэнцыях. Яно працягвалася ў працэсе жывых творчых сустрэч твар у твар з сельскім і гарадскім людам, не супынялася падчас адпачынку “на прыродзе” ў розных кутках Беларусі, а таксама і ў частых камандзіроўках у сталіцу нашай тагачаснай радзімы — СССР.
Далей