Гісторыя аднаго... (не)партнёрства
Пра неаднойчы агучаны кірунак на развіццё дзяржаўна-прыватнага парнёрства ў сферы культуры апошнім часам не чуў толькі лянівы. А на старонках газеты “Культура” тэма гэтая не першы год з’яўляецца адной з вядучых. “Адваротным” жа “бокам медаля” бачыцца жаданне многіх работнікаў культуры атрымаць гатовы “рэцэпт” партнёрскіх стасункаў з прыватнікамі: без рызык і з гарантаваным вынікам. Чым прывабіць бізнес? Як выкрышталізаваць універсальную стратэгію сумесных дзеянняў? Урэшце, было б жаданне. А перадумовы — знойдуцца. Скажам, ці не кожнай маркетынгавай тэорыяй разглядаецца паняцце “стаўкі на імя”. Пажадана, зразумела ж, вядомае. І такіх “імёнаў Беларусі”, праслаўленых у свеце, маем нямала. Згадайма тую ж рубрыку нашай газеты “Вяртанне імёнаў”: за два з невялічкім гады даследаваны лёсы і творчасць ужо шасці дзясяткаў постацей мастакоў, народжаных і ўзгадаваных зямлёй Беларусі.
Далей