9 лістапада ў Рэзідэнцыі Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь адбылася сустрэча Кіраўніка нашай краіны Аляксандра Лукашэнкі з кінарэжысёрам Эмірам Кустурыцам, які наведаў Беларусь у рамках ХVІІ Мінскага міжнароднага кінафестывалю “Лістапад”.
8 лістапада на 89-м годзе жыцця перастала біцца сэрца Героя Беларусі, народнага мастака СССР, народнага мастака Беларусі, лаўрэата Дзяржаўных прэмій СССР і Рэспублікі Беларусь, акадэміка, ветэрана Вялікай Айчыннай вайны, Ганаровага грамадзяніна г. Мінска, кіраўніка дзяржаўнай установы культуры “Творчыя акадэмічныя майстэрні жывапісу, графікі і скульптуры” Міхаіла Андрэевіча Савіцкага.
Так здарылася, што на адкрыццё сваёй персанальнай выстаўкі ў Светлагорскай карціннай галерэі “Традыцыя” імя Германа Пранішнікава Арлен Кашкурэвіч прыехаць не змог. А прыхільнікаў яго цудоўнага таленту сабралася шмат. Ці трэба казаць, што яны ўсё ж спадзяваліся пабачыць слыннага народнага мастака Беларусі? І тады я вырашыў хоць неяк суцешыць іх. Нагадаў, што жывём мы ў ХХІ стагоддзі і можам выкарыстаць яго тэхнічныя перавагі. Набраў на мабільным тэлефоне знаёмы нумар і павіншаваў мастака ад імя ўсіх прысутных. З’явілася і ў Арлена Міхайлавіча магчымасць сказаць некалькі слоў светлагорцам.
Леў Гумілеўскі ўварваўся ў беларускую скульптуру імкліва, нястрымна і, здавалася, цалкам сфарміраваным творцам. БДТМІ ён скончыў у 1961 годзе, але праз кароткі час яго кампазіцыі, прысвечаныя беларускім партызанам, а таксама партрэты М.Багдановіча і С.Рахманінава паказалі, што іхні аўтар стаў у шэраг вядучых майстроў разца. А ў 42 гады Леў Мікалаевіч быў удастоены Дзяржаўнай прэміі БССР за помнік Янку Купалу ў Мінску (у сааўтарстве).