Механічная праекцыя на кінапрафесію
У рэдакцыю “К” прыйшоў ліст ад 78-гадовага пенсіянера, былога кінамеханіка, выдатніка кінематаграфіі СССР Аркадзя Раінскага з Кажан-Гарадка, які 44 гады прапрацаваў у галіне кінафікацыі. “Нас, кінамеханікаў, якія працавалі ў пасляваенныя гады, у складаны час, калі ездзілі з вёскі ў вёску, неслі людзям усё новае, што было ў краіне, забылі… Забыта прафесія і забытыя мы сёння…” — з сумам зазначае наш чытач. Раней праца любога кінатэатра трымалася, можна сказаць, на адным кінамеханіку. Сёння ж тэхніка аўтаматызуецца, развіваецца настолькі імкліва, што хутка любы супрацоўнік кінатэатра зможа націснуць на кнопку і запусціць фільм. Ці знаходзіцца прафесія кінамеханіка сёння пад пагрозай знікнення? Хто яны, сучасныя кінамеханікі, дзе іх рыхтуюць і ці ёсць на іх попыт? На гэтыя пытанні карэспандэнт “К” і шукаў адказы.