Для чаго ў музеі... прасціны?
Адзін з найважнейшых склад- нікаў музейнай спра- вы — навуковы. Нездар- ма музейшчыкі працу- юць на пасадах навуко- вых супрацоўнікаў. І ўнё- сак іхні ў навуку — не мі- зэрны: у 2008 годзе му- зейныя работнікі Белару- сі прынялі ўдзел у 23 на- вуковых канферэнцыях, па выніках якіх былі вы- дадзены каталогі, зборні- кі, буклеты. Між тым, гэтае наймен- не — “навуковы супра- цоўнік” — як ганаровае, так і даволі адказнае. Але ці ўсе адчуваюць гэтую ад- казнасць? Не бяром па- куль пад увагу дзейнасць рэспубліканскіх і аблас- ных музеяў, а скіроўваем яе на працу рэгіянальных устаноў культуры. Якім зместам насычана навуковая праца раённых музейшчыкаў? Ці вы- язджаюць навуковыя су- працоўнікі ў экспедыцыі, як вывучаюць мясцовую этнаграфію, наколькі актыўна і дзейсна ўдзель- нічаюць у канферэнцыях? Паспрабавалі адказаць на гэтыя і іншыя пытанні, на- ведаўшы Чэрвеньскі раён Мінскай вобласці. Акурат на Чэрвеньшчыне працуе раённы краязнаў- чы музей і ёсць, так бы мовіць, яго філіял — асоб- ны раздзел музейнай экспазі- цыі ў пасёлку Азёрны, дзе свае паслугі наведвальнікам прапаноўвае адзіны ў свеце Музей кампазітара Станісла- ва Манюшкі.
Далей