Канфлікты — гэта не для “піпла”?
Тэатральныя гастролі на сталічнай сцэне — заўважная падзея для любога калектыву. Таму яшчэ з большым імпэтам чакалі сталічныя тэатралы прыезду ў Мінск Нацыянальнага акадэмічнага драматычнага тэатра імя Якуба Коласа з Віцебска, які на сцэне горкаўцаў прапанаваў цэлы шэраг спектакляў, пастаўленых ім за апошнія гады: “Васа” М.Горкага, “За двума зайцамі” М.Старыцкага, “Псіхааналітык для псіхааналітыка” Д.Балыкі, “Ветрагоны” У.Галубка, “Крыж Еўфрасінні” І.Масляніцынай, “Прывітанне, Альберт!” Ю.Сохара, “Апошнія сведкі” С.Алексіевіч. Пра некаторыя з гэтых пастановак наша газета пісала адразу ж па прэм’ерным выхадзе іх на сцэну. Іншая справа, што такія буйныя гастролі, як у коласаўцаў, даюць падставы гаварыць не толькі пра асобныя тэатральныя работы, але і пра тую мастацкую палітыку, якую праводзіць у свет канкрэтны калектыў.
Далей