К3 + шанцаванне = новая формула поспеху “Беларусьфільма”?
У адзін з апошніх цёплых вераснёўскіх дзён па прыгожай туевай алеі сталічнага Батанічнага саду праходжваліся некалькі чалавек са стрэльбамі і ў старадаўняй вопратцы з апазнавальнымі знакамі італьянскіх “гарыбальдыйцаў”. Насустрач ім крочыў барадаты чалавек у капелюшы з шырокімі палямі. Гэтую “карцінку” ў той вечар трансліравалі ўсе нацыянальныя тэлеканалы: Андрэй Кудзіненка распачаў здымкі “Масакры” — стужкі, якая рызыкуе стаць знакамітай яшчэ да таго, як выйдзе на экраны. “К” ужо неаднойчы пісала пра гэты смелы і вельмі незвычайны для айчыннага кіно праект: ці не ўпершыню на “Беларусьфільме” здымаецца карціна, якую самі аўтары адкрыта называюць “фільмам жахаў”. Яе рэжысёр зусім нядаўна вярнуўся ў Мінск пасля некалькіх гадоў працы ў Расіі, таксама, як і яго калегі Аляксандр Колбышаў і Аляксандр Канановіч. Праца над стужкамі апошніх ужо выходзіць на фінішную прамую: “Ваўкі” Колбышава патрабуюць толькі перазапісу гуку, Канановіч актыўна манціруе сваё “Дрэва”. Калі меркаваць па гучных заявах, кожны з трох фільмаў абяцае стаць калі не з’явай у мастацтве, дык важнай старонкай у летапісе самой студыі. І сапраўды: гэтыя здымкі і асобы іх аўтараў выклікалі вялікую хвалю цікавасці з боку грамадства да “Беларусьфільма”. З іншага боку, ці можна лічыць “куранят”, не дачакаўшыся “восені”, і ці чакае нас у хуткім часе новы росквіт беларускага кінамастацтва?
Далей