З 15 ліпеня па 5 жніўня ў Кіраўскім раёне на базе адпачынку “Дом рыбака”, размешчанай на маляўнічым беразе вадасховішча “Чыгірынка”, праходзіў VII Міжнародны пленэр па мастацкай кераміцы “Арт-Жыжаль”.
Музычныя інструменты ў ДШМ і ДМШ зношаны дашчэнту
Мама з сынам-школьнікам пытаецца ў ГУМе: “А дзе можна купіць больш танныя, беларускія, гітары?” Прадавец, аглядаючы шыкоўныя па цане і выглядзе замежныя інструменты, адказвае: “Нідзе! Няма беларускіх баянаў, піяніна, нават тамбурынаў і бубнаў айчыннай вытворчасці не знойдзеце: няма каму вырабляць…” Мама вельмі здзіўляецца. Усё зразумела: яна не ў тэме.
Камерная опера на вялікай сцэне: паміж “фэнтэзі” і фантазіяй
Па завяршэнні сезона наша культура пабагацела на прэм’еру, для якой азначэнні кшталту “яшчэ адна”, “чарговая” не падыходзяць, бо ў сучасную канцэртна-тэатральную практыку быў вернуты помнік даўніны: Нацыянальны акадэмічны Вялікі тэатр оперы і балета Рэспублікі Беларусь паставіў оперу “Чужое багацце нікому не служыць” Яна Давіда Голанда ў рэдакцыі Уладзіміра Байдава. Гэтым жа спектаклем тэатр адкрые свой новы сезон — 17 верасня, акурат у 225-годдзе з дня прэм’еры ў Нясвіжы яшчэ адной оперы Голанда — “Агатка, ці Прыезд пана”.
6 метраў да сталічнай гісторыі
Варта толькі спусціцца на некалькі метраў углыб, як мінуўшчына імгненна ажывае: сваю справу робяць рэшткі старадаўніх абарончых умацаванняў, якія аднаўляюць атмасферу беларускага княства ХІІ стагоддзя. Каб здзейсніць такое далёка не віртуальнае падарожжа, карэспандэнт “К” чарговы раз паўдзельнічаў у археалагічных раскопках. Сёння гэта — старажытны Мінск.
Дзіўна, але прыехаўшы ў Смаргонь, мы не адчулі там звыклага пе- радсвяточнага тлуму. Усе ўстановы раёна, датычныя да правя- дзення Дня пісьменства (іншымі словамі, усе ўстановы наогул), працавалі спакойна і рытмічна. Будаўнікі клалі плітку на цэнтра- льнай вуліцы, работнікі хлебазавода адраджалі колішні смаргон- скі брэнд — смачныя абаранкі, а ў аддзеле культуры ўжо былі га- товы сцэнарыі тэатралізаваных дзей.
Лёс творчага чалавека, мастака— заўсёды незвычайны. Увага да ягонай жыццёвай сцежкі— гэта яшчэ адзін сродак зразумець і глыбей успрыняць тыя карціны, якія ён нам пакінуў. Таму зразумела, што лёс Міраслава Амельенюка, самабытнага мастака з Кобрына, не можа не прыцягнуць увагу прыхільнікаў яго таленту. Свае арыгінальныя карціны гэты чалавек пісаў з дапамогай пальцаў правай нагі.
У Ваўкавыскім раёне адзначаецца Год роднай зямлі. Клубныя ўстановы ладзяць Святы вёсак, вуліц, мерапрыемствы, прымеркаваныя да дат народнага календара. Нядаўна адкрылася першая экспазіцыя Клуба-музея народнага побыту вёскі Шусцікі, прайшло раённае Свята фальклору ў вёсцы Падароск.
— Бо наш ансамбль танцаваць хацеў! — тлумачыць са смехам дырэктар Чавускага цэнтра культуры і кіраўнік народнага вакальна-харэаграфічнага калектыву “Забава” Валянціна Маўчан. — Хацеў, хоча і будзе хацець. Аж з 1991 года танцуем і спяваем. І не толькі ў гаях: на фермах, мехдварах, вясковых вуліцах і клубах…
Самадзейны мастак Яўген Быкадораў жыве ў аграгарадку “Верамейкі” Чэрыкаўскага раёна. Галоўная “дзейная асоба” ягоных жывапісных твораў — беларуская прырода.