Архітэктура? Гэта архіважна !
Мінск апошнім часам стаў падобны да модніцы, якая, збіраючыся на баль ва ўмовах напружанага сучаснага рытму жыцця, паспявае пасядзець і перад люстэркам: то адну дэталь дабавіць, то другую, а то і ўвогуле літаральна адным смелым рухам кардынальна зменіць працоўны стыль на вячэрні. Актыўнае развіццё гарадской прасторы заўважаюць не толькі жыхары сталіцы, але і шматлікія госці. І калі мінчукі ўжо ўспрымаюць новабудоўлі ў гістарычным цэнтры за звыклую дадзенасць (да добрага прызвычайваешся хутка), дык госці, асабліва замежныя, не стамляюцца здзіўляцца, як хутка змяняецца гарадское аблічча. Але ж ці любая новабудоўля ў радасць? Ці магчыма далікатна, без “віхуры і ўціску”, наладзіць добрасуседства паміж найновымі выяўленнямі архітэктурнай думкі, сучасным дызайнам гарадскога ландшафту і гістарычнымі помнікамі, прычым як далёкай даўніны, так і нядаўняга мінулага?